Het ontpoldermodel

De leukste anekdotes lenen zich niet voor televisie. Die hoor je pas als de cameraspullen al gepakt zijn en de geïnterviewde zich wat ontspant. Neem nou deze: de gezworen vijanden in het Westerschelde-dossier carpoolen samen naar Den Haag, als ze naar de Raad van State moeten. Stuk rijden hoor, vanuit Zeeland. De natuurbeschermer die wil dat er boerenland onder water wordt gezet voor de natuur. En de boer die zich beroept zich op heel andere afspraken en het liefst de macrobiotische moestuin van zo’n type eens ontpoldert.

Ben benieuwd waar ze het over hebben in de auto. Of er pijnlijke stiltes zijn.

Zouden ze in het Midden-Oosten ook carpoolen buiten het oog van de camera?

Gelukkig hebben ook wij, in onze eigen Westerschelde nu een conflict waar niemand meer iets van begrijpt. Een kleine poging dan.

Vergeet om te beginnen die Belgen, kijk op de kaart en zie hoe die alleen het puntje bij Antwerpen hebben. Laat ze hun eigen loopgraven uitbaggeren en Chinees als taal invoeren.

De boeren en de natuurbeschermers! Daar draait het om.

Ik had er een bezoekje of drie voor nodig. Wil allerminst beweren dat ik het echt begrijp trouwens. ‘T is er mooi, leeg en de mensen zijn er aardig op een authentieke manier.

Boerderijtjes voor weinig, dat ook. Daarom barst het er van de import-Zeeuwen, die

zich met de lokale politiek en de natuur gaan bemoeien bij gebrek aan stedelijke prikkels.

En volgens mij zit ‘m daar het zeer, bij die bonkige boeren. Niet alleen Den Haag moet ze hebben, nee, het gevaar zit zelfs in de provincie. En daarom graven ze zich dieper in, in hun vette klei.

Omdat ons poldermodel voorschrijft dat iedere deskundige z’n zegje mag doen in landschappelijke kwesties is het aantal belanghebbenden niet meer te overzien.

Commissies en juristen hebben de smaak te pakken.

Sta je aan de oevers van die mooie Westerschelde en laat je je uitleggen dat het feitelijk maar om een laagje modder van een halve meter gaat, dat uitdiepen. Draait het daar dan om?

Zo gaat een mens het al snel zoeken in makkelijke oplossingen. Pleur er twintig extra zeehondjes in. Hier natuur, nu niet meer zeuren. Of dat het maar eens afgelopen is met dat watersnoodsentiment. Bangladesh, daar weten ze wat wateroverlast is.

Tot je even later op een erf staat, zo vlak achter de dijk. Tsja. Gistermiddag. Lichte hilariteit in de Hilversumse montageset waar ik trachtte deze puzzel in elkaar te zetten. ANP meldt: Westerscheldekwestie opgelost! Konden we de boeren, de schorren en de slikken nog wel uitzenden dan?

Er schijnt een nieuwe oplossing te zijn. Nog deze week horen we welke. De belanghebbenden wisten nog van niets. In de Zeeuwse dageraad rijdt een colonne tanks richting Antwerpse haven. De Zeeuwse mossel beledig je maar één keer. Of zoiets. En de lepelaar slobbert verder in de dieseldampen. Ik verheug me op de volgende reportage in Zeeland.