Horecaondernemers Xu Dong Sun en Ton Scholten vielen dit jaar bijna om, doordat ze hun bedrijven moesten sluiten vanwege corona. Samen met andere horecaondernemers demonstreren ze vandaag in Den Haag voor meer financiële steun van de overheid.

Ton opende in 2003 zijn eerste zaak in Hapert, nadat hij jarenlang melkboer was geweest. "We serveerden onbeperkt spareribs en vijf verschillende gambagerechten." Inmiddels heeft hij samen met zijn vrouw Jolanda en dochter Britt drie horecazaken in Hapert, Reusel en Steensel. "De zaken gingen goed, tot aan de coronacrisis."

De koek is op

De eerste lockdown in maart, april en mei kostte Ton 70.000 per maand. "En deze tweede golf kost mij nu ook zeker 2 ton. Gelukkig hadden we reserves en hebben we het personeel al die tijd kunnen doorbetalen, maar de koek is nu op. Duizenden horecabedrijven zullen kopje onder gaan als er niets verandert. We verdienen steun en geen doffe dreun."

Ook bij Xu Dong Sun is de rek eruit. Zijn wereldrestaurant 'De Watertuin' zit in een woonboulevard in Spijkenisse en had voor corona plek voor 450 mensen. "We hebben 60 man in dienst en de huur, de leveranciers en het personeel worden gewoon doorbetaald. We zijn nu 5 maanden gesloten en de schuld loopt in de tonnen." Toch probeert hij positief en actief te blijven. Zo bracht hij tijdens de eerste lockdown maaltijden aan alle zorgmedewerkers in de zeven verzorgingshuizen in Spijkenisse.

Bron: Facebook

Niet uit te leggen

Het huidige overheidsbeleid vinden Ton en Xu Dong niet uit te leggen. "Nuchter nadenken kunnen ze niet in Den Haag", zegt Ton. "Ze doen maar wat. Tijdens de eerste lockdown moesten de horeca én sportscholen dicht. Maar waarom mogen de sportscholen nu open zijn, terwijl wij dicht moeten blijven? Dat is toch niet uit te leggen?"

Xu Dong: "Elke dag zie ik de woonboulevard volstromen met kopers van lampenkappen en vloerkleden. Maar de deuren van mijn restaurant mag ik niet voor hen openzetten. Dat voelt oneerlijk. Waarom mag er wel gewinkeld, maar niet gegeten worden?"

Geen ondernemersrisico

Ton hoopt dat de houding ten opzichte van de horeca snel verandert. "We worden te vaak weggezet als zeurpieten die in veel te dure auto's rijden. Nou, ik heb nog nooit een nieuwe auto gekocht, ik koop altijd tweedehands. Ook wordt er vaak geroepen dat verlies draaien een ondernemersrisico is. Maar dit heeft niets met ondernemersrisico's te maken."

"Ik moest niet dicht omdat ik een slechte kok in de keuken heb staan en de klanten mijn eten vies vinden, maar omdat de overheid me dat opdraagt. En het is ook niet alsof we meteen in april in het rood schoten en onze zaak al stiekem op sterven na dood was. In de tijd dat we even open mochten, hebben we meteen weer goed gedraaid. Dat bewijst dat er niets mis is met ons ondernemerschap", vertelt Ton.

Bron: Facebook

100 procent dicht, dan 100 procent steun

Xu Dong komt uit een familie die niet gewend is om te demonstreren, maar de nood is nu zo hoog dat hij niet anders meer kan zegt hij. "Ik kom uit een vrij gesloten gemeenschap en we vinden het allemaal wel prima zolang we ons ding kunnen doen. Maar dat lukt nu niet meer. De overheid moet ons daarom voor 100 procent ondersteunen tot we weer open mogen. 100 procent sluiten is 100 procent compenseren."

Daarna willen Ton en Xu Dong weer op eigen kracht verder, al is Xu Dong bang dat de periode na de crisis ook een hele moeilijke wordt. "Dan zullen we als ondernemers merken hoe de crisis er bij de mensen heeft ingehakt. Een economische recessie is onvermijdelijk. Kunnen mensen dan nog wel uit eten? Maar dat is van later zorg. Eerst moeten we deze crisis zien te overleven."