Balletdanser Marijn Rademaker neemt gedwongen afscheid van danscarrière

Balletdanser Marijn Rademaker (36) is volgens de kenners van een zeldzame soort. De mannelijke eerste solist bij Het Nationale Ballet treedt nog één keer op. De internationaal vermaarde Rademaker stopt noodgedwongen. Een ernstige, terugkerende knieblessure kost hem zijn carrière.

De afgelopen maanden waren een emotionele achtbaan. Stoppen of doorgaan? En dan wéér een operatie en een zware revalidatie? Ondertussen grossierde hij in prijzen. Rademaker won de Grand Prix in Sint Petersburg. Hij was ook genomineerd voor de prestigieuze Benois de la Danse, de Oscar van de dans, in de categorie beste danser.

Tekst gaat verder onder de afbeelding. 

Oplossing voor blessure is zelftransplantatie

Op zijn negentiende werd hij al eens vijf keer geopereerd en stond hij noodgedwongen een jaar aan de kant. De nieuwe blessure aan zijn knie is zo ernstig dat alleen een zware operatie en een revalidatie van twee jaar hem zou kunnen helpen.

,,De oplossing is zelftransplantatie. Uit het kraakbeen uit mijn knie worden dan cellen gehaald en die worden op kweek gezet om ze te laten uitgroeien tot nieuw kraakbeen. Dat wordt dan teruggezet’’, zegt hij. Zo’n operatie en een zware herstelperiode heeft hij al een keer eerder ondergaan. "Het leek aan te slaan, maar uiteindelijk toch niet. Dat nieuwe kraakbeen bleek niet zo krachtig te zijn. Ik had het kunnen herhalen maar zo’n traject is lang en zwaar en er zijn geen garanties.’"

Hij is een perfectionist. Dat hij niet meer op zijn oude niveau kan dansen gaf de doorslag om te stoppen. "Daardoor viel het plezier weg", zegt hij. En dan is er de pijn na het dansen. "Dat begint al bij het opstaan en gaat de hele dag door. Ik ben moe van het vechten om me elke dag te motiveren om toch te gaan trainen."

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Zwaarder dan topsport

Achttien jaar lang danste hij meer dan acht uur op een dag. Overdag trainen en ’s avonds vaak optreden.  Als eerste solist is hij het uithangbord van een gezelschap en reist hij voor gastoptredens over de hele wereld. Ballet is zwaarder dan topsport? "Ja, wat denk je", grapt hij. "Nee, ik ben niet binnen zoals een topvoetballer. Salarissen liggen heel ver uit elkaar. Desondanks zou ik het zo weer over doen."

Hij neemt afscheid met het ballet La Dame aux Camélias waarmee hij doorbrak in 2006. Het leverde hem toentertijd een promotie op tot eerste solist bij het Stuttgarter Ballet, de hoogste rang voor een man in het ballet. Hij danst zijn allerlaatste ballet met zijn vaste danspartner Igone de Jongh. "Er zitten drie duetten in, maar twee daarvan zijn fysiek te zwaar voor mij’’, zegt hij. Sommige sprongen kan hij niet meer maken.

De laatste repetities waren emotioneel. "Igone krijgt een nieuwe partner. Voor mij stopt het.’’

Bar openen hoort bij zijn toekomstplannen

Het optreden, de spotlichten, de chemie met zijn partner Igone. Hij gaat het ontzettend missen. Toch denkt hij niet dat hij in een zwart gat zal vallen. Er zijn toekomstplannen. Hij zou zijn eigen bar willen openen. Gaat poweryoga doen en misschien tennissen of voetballen. En hij wordt assistent-balletmeester bij Het Nationale Ballet. "Zondagmiddag is mijn afscheid, maandag heb ik vrij en dinsdag ga ik weer aan de slag. Ik bereid ook de nieuwe rollen voor met mijn opvolger en Igone. Die rol ken ik als geen ander.’’