Anita Hill vs. Clarence Thomas: 'de eerste Kavanaugh' mocht gewoon bij het Hooggerechtshof

Het is een spannende dag voor Brett Kavanaugh, de door president Trump aangedragen kandidaat voor het Amerikaanse Hooggerechtshof. De senaat stemt over zijn benoeming, nadat zij gisteren Christine Blasey-Ford aanhoorden. Hoogleraar Ford beschuldigt Kavanaugh van seksueel wangedrag, dat dertig jaar geleden plaatsgevonden zou hebben. De zaak vertoont sterke overeenkomsten met die van Anita Hill, die in 1991 kandidaat-opperrechter Clarence Thomas beschuldigde van seksuele intimidatie. Ook zij verscheen voor de senaat tijdens een hoorzitting.

Maarten Huygen, journalist voor de NRC, was begin jaren '90 correspondent in Amerika en volgde de zaak op de voet. Hij kan zich voorstellen hoe pijnlijk de zaak voor Hill geweest moet zijn. “Zoiets moet worden beslist door een rechter of door een officier van justitie, om te kijken of je de dader kunt vervolgen. Anita Hill is destijds met haar klachten naar de FBI gestapt, maar die zeiden dat er te weinig bewijs was. en dat de Senaat maar moest beslissen over de benoeming van Clarence Thomas als opperrechter."

Het kwam er dus op neer dat vooral blanke, oude mannen moesten beslissen of Anita Hill de waarheid vertelde. Huygen: "Iedereen wil dan een puntje scoren en dat kan vreselijk vernederend zijn voor de diegene die met de aanklacht komt. Dat was ook voor Anita Hill zo. De hoorzitting is geen juridische procedure, maar een politieke.”

'Het publiek was voor Clarence Thomas'

Anita Hill was een directe medewerker van rechter Clerence Thomas. Tijdens haar werkzaamheden werd ze door de rechter die, in een hogere functie verkeerde, herhaaldelijk verzocht met hem uit te gaan. Dat weigerde Hill, maar het bleef niet bij deze avances. Huygen: “Hij maakte allerlei schunnige, seksueel getinte, opmerkingen in haar bijzijn waar zij zich ongemakkelijk bij voelde. Het is een klassiek voerbeeld van seksuele intimidatie.” Na een tijdje is ze vertrokken uit het kantoor waar ze voor hem werkte. Toen bekend werd dat Clarence in de Hoge Raad zou komen, is ze met haar verhaal naar buiten getreden. 

Heel Amerika zag Anita Hill getuigen tegen Thomas. Ook president Bush sr. keek ernaar en zei later dat hij zich 'er een beetje vies bij voelde'. Maar het pleidooi van Hill om Thomas niet te benoemen als opperrechter, mocht niet baten. Huygens: "Het publiek was voor Thomas. Het was een donkere man die zichzelf vanuit de armoede omhoog had gewerkt. Hij riep een soort sympathie op. Daarnaast was het een compromisbenoeming, in de zin dat hij door een Republikeinse president, Bush sr. was voorgedragen. Het was voor het eerst dat een donkere, conservatieve rechter in het Supreme Court' zou komen. Uiteindelijk bleek uit de peilingen dat tweederde van de donkere bevolking van Amerika het met hem eens was."

De beschuldigingen aan het adres van Thomas beschadigden zijn carrière niet. De inmiddels 70-jarige rechter is nog steeds lid van het Amerikaanse hooggerechtshof.

#MeToo

Anita Hill is nu hoogleraar op een universiteit en zei achteraf, hoewel het vreselijk beschadigend was, ze absoluut geen spijt had van haar aanklacht. In de verkiezingen die na deze zaak volgden werden meer vrouwen verkozen. Huygens: "Hoewel ook andere factoren meespeelden, kun je zeker wel zeggen dat vrouwen na deze verschrikkelijke, ontluisterende hoorzitting, actiever zijn geworden in de Amerikaanse politiek."

Er is in de zaak Kavanugh in ieder geval één verschil met toen: de senatoren die Christine Blasey-Ford over hem interviewden zijn niet meer allemaal man. Een ander verschil, noemt Huygens, is dat vrouwen nu sterker staan na de affaire rond #MeToo. Toch noemt hij de zaak van Blasey-Ford wel zwakker dan die van Anita Hill in 1991. "Dat ging echt om een werkrelatie, waarin een meerdere zich verkeerd gedroeg tegenover zijn werknemer. Als je zo'n man aanneemt in het Supreme Court, moet je er rekening mee houden dat hij zich daar wellicht ook zo gaat gedragen. De aanklacht van Blasey-Ford is van dertig jaar geleden en er zijn geen getuigen. Hoe langer geleden het is, hoe slechter het geheugen ook werkt. Ik durf niet te zeggen hoe dit afloopt."