8 jaar wachten op een sociale huurwoning: Chantal en haar kinderen proberen er het beste van te maken

Op een wachtlijst voor een sociale huurwoning sta je jaren, zeker zonder urgentieverklaring. Een scheiding is geen reden voor zo'n verklaring. Voor Chantal en haar kinderen is dat erg zuur: een nieuw thuis is voor hen ver weg.

Het nieuwe kabinet heeft grootse plannen op het gebied van woningbouw. Maar liefst een miljoen huizen moeten er in 10 jaar bijkomen. Toch is dat niet direct een oplossing voor Chantal.

Bloed aan de muur

"Mevrouw, we komen pas langs als het bloed aan de muur zit." Chantal Berends kreeg het te horen toen zij hulp zocht bij de gemeente Heiloo. Haar huwelijk liep op de klippen, haar echtgenoot was verbaal agressief en wilde haar en het liefst ook haar twee kinderen de deur uit hebben.

Maar omdat lichamelijke mishandeling uitbleef, zag de gemeente geen reden om in te grijpen. Chantal zocht een uitweg, en de belangrijkste eerste stap daarbij was een woning. Toch krijgt ze die niet zo snel: de wachttijd voor een sociale huurwoning in Heiloo ligt rond de 8 jaar.

Maatschappelijk werker

Een maatschappelijk werker, die namens de gemeente wel werd ingeschakeld, deed haar midden in de winter een suggestie: "Je hebt toch een vouwwagen? Waarom neem je niet een seizoensplek op de camping, dat vinden de kinderen ook vast leuk."

De man voegde er nog aan toe: "Doe niet zo teneergeslagen, kijk eens naar buiten, het sneeuwt." Ze weigerde ooit nog met deze maatschappelijk werker contact te hebben. Ten einde raad besloot ze dan maar dagelijks langs te gaan bij een kleinschalig bungalowpark aan de rand van Heiloo.

Bungalowpark

Daar was lange tijd niets vrij, tot ze een aanbod kreeg voor een huisje dat eigenlijk gerenoveerd moet worden. Voor ruim 1.000 euro per maand mocht ze erin. Maximaal een jaar, want permanente bewoning van dit soort huisjes is wettelijk verboden.

Na een jaar moest ze weer uit het huisje, een huurwoning had ze nog niet gevonden. Maar ze had 'geluk': een ander huisje kwam vrij. "Zo heb ik weer een jaar gerekt", vertelt Chantal. Samen met haar zoon en dochter, allebei nog minderjarig, woont ze inmiddels 2 jaar in de driekamerbungalow. "Als ik dit allemaal had geweten had ik mij veel beter voorbereid op de scheiding, dan had ik mij al jaren eerder ingeschreven voor een woning."

Bron: EenVandaag

'Red het door giften van familie'

Chantal is schoonheidsspecialiste en heeft een klein eigen bedrijfje, maar door de scheiding raakte ze eerst overspannen en kon ze niet veel meer werken. Vervolgens kwam corona, en moest ze haar zaak maandenlang sluiten.

"Ik red het nu door giften van familie. Mijn moeder brengt vaak een tas met boodschappen. En na jaren procederen heeft mijn ex me uiteindelijk uit de woning uitgekocht. Maar van dat geld kan ik geen ander huis betalen."

Bij scheiding geen urgentie

Een scheiding is in Nederland geen reden voor een urgentieverklaring. Met zo'n verklaring is de kans op een woning, binnen een half jaar, groot. Maar de druk op de woningmarkt, en zeker op de sociale huurmarkt, is enorm. Gemeenten en woningbouwverenigingen beschikken vaak over veel te kleine voorraden woningen om iedereen te helpen.

In een reactie op het verhaal van Chantal laat de gemeente Heiloo het volgende weten: "Helaas is het zo dat we met enige regelmaat inwoners moeten teleurstellen als zij een urgentie aanvragen. Het is moeilijk om een urgentie toegekend te krijgen vanwege de strenge regels, die regionaal zijn vastgesteld. In het geval van betrokkene voldeed zij niet aan de gestelde criteria. De gemeente zal wel nog een keer met haar bekijken of zij voor urgentie in aanmerking komt."

Schrijnende situaties

"Urgentie houdt in dat iemand op de woningmarkt met spoed wordt gezien, dus eerder een eigen huis kan krijgen. Wie geen urgentie heeft, moet langer wachten op een woning en dat kan zeker met de hoge woningnood op dit moment tot schrijnende situaties leiden", erkent de gemeente.

"De gemeente kijkt in die gevallen samen met de betrokkene wat er voor andere mogelijkheden zijn."

Zelfs minder urgent

Nadat EenVandaag vroeg om een reactie werd Chantal nog eens uitgenodigd om haar zaak te bepleiten bij de 'urgentiecommissie'. Maar de uitkomst was zo mogelijk nog slechter dan de eerste keer dat ze een aanvraag deed. "2 jaar geleden had ik geen dak boven mijn hoofd. Omdat ik nu in een vakantiehuisje woon voor 1000 euro per maand ben ik minder urgent geworden, vindt de gemeente."

De gemeente heeft wel excuses aangeboden voor de manier waarop er met Chantal is gecommuniceerd de afgelopen jaren.