Na zijn 100ste verjaardag vond Theo van Duin zijn leven zinloos geworden. "Mijn vrienden zijn dood, mijn leeftijdgenoten zijn dood. Ik was een eenzame oude man." De uitnodiging voor een onderzoek veranderde alles.

Theo van Duin is inmiddels 102 en heeft naar eigen zeggen 'van alles gedaan'. Hij gaf les in radartechniek, werkte voor Philips en zette onderwijsprogramma's op in ontwikkelingslanden. Een avontuurlijk leven.

'Als ik niet meer wakker word, is het goed'

Na zijn pensionering blijft Theo werken. Eerst als vrijwilliger voor de ANWB, als caravan-gids in Frankrijk en Engeland, daarna geeft hij aan huis lessen over klassieke muziek. In 2003 overlijdt zijn vrouw, met wie hij twee kinderen heeft. Theo krijgt een nieuwe vriendin, een 'jonge meid' van 80 jaar.

Ondanks zijn vitaliteit krijgt Theo, als hij 101 jaar is, toch het gevoel dat zijn leven zinloos is. "Er zijn factoren die je dan in de richting drijven van 'het hoeft niet meer'. Ik heb een heel lang leven gehad, buitengewoon interessant en ik ben verzadigd. Er hoeft niks meer bij. In die tijd, toen ik 101 jaar was, had ik het idee 'als ik morgen niet meer wakker word, dan is het goed'."

Lees ook

info

Oud en weer gelukkig

"Oud worden is niet voor watjes", zei de Amerikaanse actrice Bette Davis toen ze de 70 ruim was gepasseerd. En dat is niet zo'n vreemde opmerking als je denkt aan het verlies van geliefden, van status en van werk, en aan de fysieke achteruitgang die bij veel mensen komt met de ouderdom. Ga er maar aan staan, aan het oud worden.

In het maatschappelijke debat in Nederland is er de laatste jaren veel aandacht voor de uitzichtloosheid die sommige ouderen ervaren. Ze vinden dat hun leven voltooid is en willen niet meer verder. Waar je veel minder over hoort zijn ouderen die na een periode van 'lijden aan het leven' weer opknappen - soms door een toevallige gebeurtenis - en plezier terug vinden.

Helder van geest

Het gevoel dat hij niet meer zo'n zin in het leven heeft, verandert in één klap wanneer Theo gevraagd wordt door onderzoekers van het VU Medisch Centrum. Wil hij deelnemen aan een onderzoek naar ouderen en alzheimer? Hij heeft de interesse gewekt van de onderzoekers omdat hij op hoge leeftijd nog zo helder van geest is.

"Ik schijn een gen te hebben dat alzheimer voorkomt. Daarom zijn die onderzoekers zo geïnteresseerd in mij. Het zou toch fantastisch zijn dat straks op basis van mijn hersens een medicijn gevonden wordt tegen alzheimer!" Het geeft Theo het gevoel dat zijn leven weer zin heeft.

Radio-interview: sociaal geriater Karel Kamperman reageert op het verhaal van Theo

'Een bekroning op mijn leven'

Theo was al bezig met de gedachte zijn hersens na zijn dood te doneren aan de wetenschap. Nu is daar in één keer een helder plan voor en daadwerkelijke belangstelling vanuit de wetenschap. Daar komt nog bij dat de onderzoekers aardig zijn en met interessante zaken bezig zijn.

Theo hoort het graag en praat er graag over mee. "Sinds die tijd heeft mijn leven weer zin gekregen. Ik kan weer wat betekenen en heb ook weer zin gekregen om nog eventjes door te leven. Het is een afronding en een bekroning op mijn leven."

Tv-reportage: Theo vond zijn leven zinloos, tot hij meedeed aan alzheimer-onderzoek.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.