Dennis (56) werd jarenlang mishandeld door zijn ex-vrouw maar werd niet geloofd: 'Stond er helemaal alleen voor'

Huiselijk geweld blijft een lastig onderwerp om over te praten en dat geldt niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen. *Dennis werd jarenlang door zijn ex-partner mishandeld. De gevolgen van de mishandeling waren zo groot, dat hij nu pas terug kan kijken op de heftige periode waarin hij zich niet gesteund en geloofd voelde, vertelde hij in onze chat.

Overlijden familielid

"We waren echt verliefd op elkaar", begint Dennis zijn verhaal. "We trouwden in 1999 en er was toen geen vuiltje aan de lucht. Ze was erg lief en zorgzaam voor mij en het ging allemaal erg goed."

Maar de situatie veranderde toen een familielid in 2006 overleed. "Ik merkte dat ze enorm verdrietig was en haar gedrag begon daardoor te veranderen. Ik kreeg ineens overal de schuld van en ze werd steeds agressiever."

Samen naar de huisarts

Dennis besloot toen samen met zijn ex bij de huisarts aan te kloppen en legde daar de situatie uit. Er werd toen antidepressiva voorgeschreven om haar emoties onder controle te houden.

Dit ging een tijd lang goed, totdat ze ineens besloot haar medicatie niet meer in te nemen. "Ze vertrouwde de antidepressiva niet meer, want er zaten volgens haar stoffen in die niet goed zouden zijn. Daardoor verslechterde de hele situatie."

'Dit is nu klaar'

"Ze werd agressief, schold me uit voor 'klootzak' en 'lul' en gooide met spullen door de woonkamer", vertelt een geëmotioneerde Dennis.

"Ik voelde me zo ontzettend hulpeloos." Haar opvliegende gedrag ging jarenlang op deze manier door en sloeg zelfs om van verbaal naar fysiek geweld. "Op een dag heeft ze me zo'n harde klap gegeven in mijn gezicht, waardoor mijn bril op de grond viel. Helemaal kapot. In één keer. Toen dacht ik: dit is nu klaar."

Advies van politie en ggz

Dennis wilde na het incident een nacht rust en zocht direct hulp en advies bij de politie en een ggz-instelling, ook al vond hij dat heel moeilijk.

"Ik heb uitgelegd wat er aan de hand was omdat ik ook het vermoeden had dat ze misschien een borderline-persoonlijkheidsstoornis had. Ik maakte me echt veel zorgen om haar."

'Ik slaap liever op straat'

De ggz-instelling wilde zijn ex-vrouw verder onderzoeken, maar daar wilde zij niets van weten. "Ik heb alles verteld, maar de ggz kon niks voor mij betekenen omdat ze niet wilde meewerken. En dat was het grote probleem. Als zij ontkent dat er iets aan de hand is en ze om die reden niet begrijpt dat ze hulp nodig heeft, dan houdt het al heel snel op."

Van de instelling moest Dennis diezelfde avond terug naar huis, maar dat was voor hem absoluut geen optie. "Ik vertelde ze toen dat ik liever op straat slaap, dan dat ik terugkeer naar huis. Dan heb ik tenminste eindelijk rust. Een goede vriend heeft mij toen naar mijn zus gebracht en dat was voor mij echt een zegen."

Ten einde raad

De rust van Dennis was maar van korte duur want zijn ex-vrouw wilde het graag goedmaken. Dennis vertrouwde haar uitspraken niet. "Ze heeft vaker gezegd dat ze ruzies wilde bijleggen en daarom geloofde ik haar ook niet. In 2011 heb ik de stekker eruit getrokken." Na een huwelijk van 12 jaar, vraagt hij dan een scheiding aan.

Maar zijn ex begint hem te stalken. Ze achtervolgde Dennis op straat en liet hem geen moment met rust. "Ik heb toen aangifte gedaan en dit werd door de politie gelukkig serieus genomen. Dit komt ook omdat zij op de hoogte waren van onze situatie en omdat ons dossier bij hen bekend was. Ze kreeg een contactverbod en dat was een opluchting, omdat je in zo'n situatie ten einde raad bent."

Te ziek om te werken

De nasleep van de hele zaak is erg moeilijk geweest voor Dennis. "Het was een behoorlijk zware tijd. Ik had regelmatig klachten van hoofdpijn en op het werk ging alles fout. Ik werd zo ontzettend ziek en kon niet meer werken. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik arbeidsongeschikt werd verklaard."

Ook had Dennis vooral moeite met de familie van zijn ex die hem niet wilde geloven. Zelfs in de kerk, die hij samen met zijn vrouw bezocht, keken bezoekers hem met de nek aan. "Ze vertelde aan haar familie, vrienden en zelfs de hulpverlening dat ze door mij geen vrijheid had en ik haar continu wilde onderdrukken. Dat was erg heftig voor mij."

Niet begrepen, niet gehoord

Haar eigen omgeving en vrienden steunden haar volledig, vertelt Dennis. Hij had hierdoor het gevoel dat hij er helemaal alleen voor stond. "Buitenshuis was ze ontzettend charmant en stond ze bekend als een aardige vrouw, maar ik had natuurlijk een hele andere kant van haar gezien. Ze was letterlijk een totaal ander persoon buiten de deur."

Dennis weet van meerdere mannen die ook te maken hebben gehad met huiselijk geweld dat zij zich niet gehoord voelden. "Ik denk dat veel mannen hier tegenaan lopen. Ze voelen zich niet gehoord en durven er niet over te praten, omdat ze ervan uitgaan dat mensen ze toch nooit willen geloven." Hij denkt ergens ook dat het met schaamte te maken heeft. "Mannen die mishandeld worden voelen zich niet begrepen en gehoord, dat gevoel had ik ook."

Genderongelijkheid in samenleving

Sterk Huis is een organisatie die zich inzet voor mannen en vrouwen die te maken hebben (gehad) met huiselijk geweld. Jenai van Breda is gedragswetenschapper bij Sterk Huis en benadrukt dat er echt nog een taboe rust op dit thema.

"Dat heeft vooral te maken met genderongelijkheid in de gehele samenleving. Daardoor hebben we een bepaald beeld van mannen- en vrouwenrollen en dat maakt dit onderwerp moeilijker bespreekbaar."

'Moet me kunnen redden als man'

Sterk Huis-collega Ebru Arslan herkent dit probleem als deskundige ook. "Het kan moeilijker zijn om actief signalen van mishandeling bij mannen op te pikken omdat ze bijvoorbeeld schaamte ervaren", zegt zij.

"Mannen hebben zoiets van: 'Ik ben man en ik moet me kunnen redden.' Dat gevoel speelt een grote rol waardoor ze heel lang twijfelen om ervoor uit te komen. We hebben er in de maatschappij allemaal een aandeel in, want we worden zo opgevoed en grootgebracht. Genderongelijkheid is een veel groter probleem dan mensen doorhebben."

Bewustwording creëren

Daarnaast geloven mensen mannen niet zo snel, vult Van Breda aan. "Wanneer mannen zich bij ons melden zitten ze vaak al boven op de escalatieladder, bij vrouwen zien we vaker dat ze veel eerder aan de bel trekken." Het alleen al delen en bespreken dat dit probleem er is, helpt om een vorm van bewustwording te creëren, zegt de gedragswetenschapper. "We willen veel, maar we moeten ergens beginnen. Dit betekent: delen dat dit probleem er is want anders houden we dit taboe in stand."

Ze gaat verder: "Als er kinderen in het spel zijn, denken mannen vaak na over welke rol ze nog kunnen spelen in het leven van hun kinderen als ze door ons worden opgevangen. Ook het maatschappelijk beeld dat mannen zich over het algemeen niet kwetsbaar mogen opstellen, zorgt voor angsten die mentaal een grote rol spelen in dit taboe."

'Blijf het probleem benoemen'

Dennis herkent dit, maar toch zette hij uiteindelijk die stap. Voor zichzelf én zijn ex-partner. "Ik wilde graag dat ze de hulp kreeg die ze nodig had", vertelt hij. "Daardoor heb ik die stap durven zetten. Ik heb me vrij vroeg gemeld bij de ggz, maar ook bij de huisarts. Ik heb open verteld wat er in huis gebeurde."

"Ook al heb je het gevoel dat je niet serieus genomen wordt, moet je er toch gewoon over blijven praten", vindt Dennis. "Blijf het probleem steeds benoemen en geef niet op. Die gedachte hield mij op de been en uiteindelijk heb ik er profijt van gehad."

Rust gevonden

Door vooral veel op stap te gaan en leuke dingen te doen met vrienden, heeft Dennis de rust nu weer gevonden. "In mijn eigen omgeving waren er geen andere mannen met wie ik over mijn problemen kon praten, maar in de kerk heb ik veel steun ontvangen van verschillende mensen."

"Zij hebben veel met mij gesproken en kwamen ook regelmatig op bezoek. Het was voor mij een moeilijke stap om het gesprek met ze aan te gaan." Op relationeel gebied ziet Dennis de toekomst nu anders in. "Ik vind het goed zo, ik hoef geen relatie meer. De vrijheid die ik vroeger niet had, heb ik nu wel. En dat is prima zo."

*Dennis is een gefingeerde naam, zijn echte naam is bekend bij de redactie.