Nederlandse wensouders naar Portugal voor eiceldonatie, ook Inge (40) hoopt alsnog zwanger te worden: 'Mijn laatste optie'

In Nederland zijn er weinig vrouwen die een eicel doneren. Dat heeft meerdere redenen: zo is eiceldonatie een pittige ingreep en er is weinig over bekend in Nederland. Ook wordt aangeraden dat een donor zelf al een kind heeft, of geen kinderwens heeft. De wachtrij in Nederland voor een gedoneerde eicel is lang: het duurt als wensouder vaak jaren voor je aan de beurt bent.

'Normaal in Portugal'

Al die redenen leiden ertoe dat wensouders hun toevlucht zoeken in het buitenland. Een populair land is Portugal, vertelt directeur van een fertiliteitskliniek in Porto, Vladimiro Silva.

"We hebben geen wachtlijst voor Nederlandse vrouwen die hier komen." Hoe dat komt? Omdat eiceldonatie in Portugal normaal is, volgens de directeur. "In Portugal is het iets waar je heel trots op bent, om eiceldonor te zijn. Veel vrouwen delen online hun ervaringen."

Geen anonieme donatie

Een van de wensouders die naar Portugal uitweek voor eiceldonatie is Inge Brouwer. Zij zag in Nederland geen medische oplossing voor haar toestand en besloot het daarom buiten de landsgrenzen te zoeken.

"Portugal heeft vergelijkbare wetgeving zoals hier in Nederland, zo werken ze met bekende donoren", vertelt Inge. Dat is belangrijk voor haar, "want dan kan mijn kind later altijd contact opnemen met de vrouwelijke donor als hij of zij dat wil."

'Hoe vervul ik deze hartenwens?'

Zelf kreeg Inge 2 jaar geleden op 38-jarige leeftijd de diagnose POI: vervroegde overgang. "Ik was in totale shock. Ik had er rekening mee gehouden dat het best een tijdje kon duren tot ik zwanger zou zijn, maar geen enkel moment dat het nooit zou kunnen." Het eerste wat door haar hoofd ging was: hoe word ik moeder? "Hoe vervul ik deze hartenwens?"

Inge onderzocht eerst wat haar mogelijkheden in Nederland waren. "Maar daar was ik heel snel klaar. Ik heb nog gekeken naar een eiceldonor in eigen kring, mijn zus bijvoorbeeld, maar zij was toen al te oud."

'Bij anderen komt het aanwaaien'

Op een gegeven moment hoorde ze van de mogelijkheden in Portugal. "Dat voelde als een heel logische stap." De eicel is Portugees, het zaad komt van haar eigen partner. In mei bezocht het stel de kliniek in Portugal. Onlangs hoorde ze dat een aantal eicellen succesvol is bevrucht. De eerste embryo wordt binnenkort naar Nederland gebracht en in Inge geplaatst.

"Ik voel me daar heel dankbaar over, maar tegelijkertijd vind ik het ook vaak moeilijk om dankbaar te zijn voor iets waarin ik zo word tegengewerkt en wat zo moeizaam gaat." En, voegt ze toe: "Terwijl het bij andere mensen zo aan komt waaien." Inge hoopt dat de plaatsing goed gaat en dat ze binnenkort zwanger is. Het is haar laatste optie. "Als het niet lukt, moet ik rouwen. Dit is het eindstadium."