'Naar gevoel overgehouden aan proces': postcovid-patiënt Mariëtta werd telefonisch gekeurd, maar had verzekeringsarts liever fysiek gezien
Postcovid-patiënt Mariëtta Biemans uit Venhorst in Brabant werd telefonisch beoordeeld door een UWV-arts uit Heerlen. Een eerste instantie was ze er blij mee, maar achteraf viel het tegen. "Ik was toch liever meteen op een gewoon spreekuur gekomen."
Ze werkt als manager bij zorginstelling De Watersteeg in Veghel op het moment dat de coronacrisis uitbreekt. Mariëtta en haar collega's stropen hun mouwen op en proberen de situatie voor de ouderen zo comfortabel mogelijk te maken. Maar ze kunnen niet voorkomen dat veel bewoners ernstig ziek worden en overlijden.
'Situatie was hopeloos'
"We probeerden er het beste van te maken, maar de situatie was soms zo hopeloos", vertelt ze. Na een paar weken krijgt Mariëtta zelf ook corona. Ze probeert zo snel mogelijk weer te gaan werken. "Brabant was op dat moment het epicentrum van de coronacrisis. Ik wilde mijn collega's en de bewoners niet in de steek laten." Maar echt beter wordt ze niet. Ze komt in de Ziektewet terecht.
"Ik heb van alles geprobeerd: allerlei therapieën, diëten, minder werken. Maar niets helpt." Mariëtta is veranderd van een energieke vijftiger in een 'tobberige 80-jarige voor wie bijna alles te veel is'. Na 2 jaar Ziektewet vraagt Mariëtta een arbeidsongeschiktheidsuitkering aan: de WIA.
Info
Dossier UWV: samenwerking AD/EenVandaag
Dit verhaal is onderdeel van het 'dossier UWV', dat EenVandaag samen met het AD volgt. Vanuit EenVandaag werken Joost Lammers, Marlou Poncin en Simone Timmer aan alle verhalen. Bij het AD bestaat het team uit Julia Bokdam, Cyril Rosman en John van den Oetelaar.
Heeft u tips of wilt u uw verhaal ook delen? Dat kan via de mail op meldpunt@eenvandaag.nl, of via ons online meldpunt-formulier.
Gekeurd vanuit Heerlen
Tot haar grote verbazing wordt ze gebeld door een medewerker van het UWV-kantoor in Heerlen. De collega's in haar eigen regio zijn overbelast, dus zal Heerlen het overnemen, krijgt ze te horen. Telefonisch, vertelt het UWV er meteen bij.
Mariëtta is daar in eerste instantie blij mee. Een langere afstand reizen is voor haar fysiek op dat moment onmogelijk. Het telefoongesprek duurt uiteindelijk ongeveer een half uur. "Het was een prettig en kundig gesprek", zegt ze er zelf over. "De arts had veel kennis van postcovid." Een arbeidsdeskundige laat haar na het gesprek weten dat ze voor 80 procent is afgekeurd. Ze hoeft voorlopig niet meer te werken. "Die uitslag gaf mij rust." Maar het is geen definitieve afkeuring.
Werkgever in beroep
Haar oud-werkgever is een zogenoemde 'eigenrisicodrager' en moet door de beslissing van de arbeidsdeskundige haar uitkering betalen. Dat zou niet hoeven als ze volledig en definitief afgekeurd zou zijn. Dus gaat de werkgever, maanden na de beslissing, in beroep.
Het kost Mariëtta veel stress, vertelt ze. "De voorbereiding van dit soort gesprekken is ontzettend slopend, uitputtend en confronterend. Vooral omdat je steeds geconfronteerd wordt met wat je allemaal níet meer kan." Ze krijgt een herkeuring in Eindhoven, waar een verzekeringsarts vaststelt dat ze toch definitief volledig afgekeurd wordt. "Dat is heel fijn, maar tegelijkertijd niet leuk. Het is dubbel. Ik zou liever willen dat ik beter werd en kon werken."
Niet meer beter
Mariëtta heeft inmiddels geaccepteerd dat ze niet meer beter wordt, dat ze moet leven met postcovid. Dit betekent dat ze vaak aan huis gebonden is en dat iedere inspanning tot een terugslag kan leiden. Werken zal dus geen optie meer zijn.
Hoewel ze in eerste instantie dus blij was met de telefonische beoordeling van het UWV in Heerlen, houdt ze toch een naar gevoel over aan het proces. De herkeuring was stressvol. "Achteraf was ik toch liever meteen op een gewoon UWV-spreekuur gekomen."