Lotte verloor zoontje Hidde (1) door wiegendood: 'We weten gewoon niet wat er echt gebeurd is'
Je kind naar de kinderopvang brengen, maar hem niet meer levend terugzien. Het overkwam Lotte en haar man. Hun zoontje, Hidde, overleed in zijn slaap op de opvang. Toch voelt Lotte geen boosheid, ze bouwde zelfs een diepe band op met het personeel.
Het telefoontje zal ze nooit vergeten. Op 5 juli 2016, om 4 uur 's middags hoort Lotte van Puijenbroek dat ze zo snel mogelijk naar de kinderopvang moet komen. Haar zoontje Hidde (1) is niet meer wakker geworden na zijn middagdutje. Aangekomen bij de opvang staat de straat vol met ambulances, politieauto's en landt er een traumahelikopter.
Een en al paniek
"Het was een en al paniek," vertelt Lotte. "Ze waren bezig hem te reanimeren. Ondertussen kreeg ik allerlei vragen over zijn medische geschiedenis, maar er was niks mis met hem. Na 20 minuten vertelde de traumachirurg ons dat ze moesten stoppen met reanimeren omdat het geen zin meer had."
"Ik wilde natuurlijk weten wat er gebeurd was. Er is daarom een lichamelijke sectie verricht en een schedel en DNA onderzoek uitgevoerd. Ik was toen 32 weken zwanger van onze tweede zoon en wilde graag weten of het mogelijk iets genetisch zou kunnen zijn. Op zo'n moment gaat er echt van alles door je heen. Binnen 10 weken nam ik afscheid, maar liet ik ook een nieuwe liefde toe in ons gezin."
Knagend gevoel
Uiteindelijk werd er geen oorzaak gevonden voor de dood van Hidde. "Het zal altijd blijven knagen. We weten gewoon niet wat er echt gebeurd is. De kinderopvang heeft geweldige eerste hulp verleend en ook aan alle voorschriften voldaan. Een kwartier voor tijd zijn ze nog op zijn kamer geweest. Toen lag hij nog lekker te slapen. Bij terugkomst had hij dus een andere kleur en ademde hij niet meer."
Lotte komt daarna in contact met een lotgenotengroep. Veel ouders daar voelen woede en wantrouwen naar de kinderopvang. "Dat begrijp ik ook wel, maar mijn man en ik hebben dat niet gevoeld", vertelt ze. "Ook voor de kinderopvang was dit traumatisch. Zij hebben Hidde gevonden en zo goed mogelijk hulp verleend. Dat hebben ze heel knap gedaan, ook al is het niet goed afgelopen."
'Die plek hebben we vermeden'
Het verwerken van de dood van Hidde doet ze zelfs samen met het personeel. "Onze relatie met de kinderopvang is heel goed. We hebben daarna nog twee gezonde, vrolijke kinderen mogen krijgen en die zijn ook naar dezelfde opvang als Hidde gebracht. Zij zagen ook in bepaalde blikken van hen Hidde weer terug, dat is mooi dat hij op die manier toch voortleeft."
Alleen de slaapkamer waar Hidde overleed, komen Lotte en haar man niet meer in. "Daar zijn de andere jongens ook nooit meer gaan slapen. Die plek hebben we vermeden. Verder hebben we altijd een hele fijne band gehad met de opvang. Je bent elkaars troost en steun en dat is ons veel waard geweest."
Aandacht verslapt
Lotte vindt het belangrijk om haar verhaal te doen. Eerder bleek dat het aantal wiegendoden de laatste jaren fors is toegenomen. "We willen niet dat de aandacht voor dit onderwerp verslapt."
"Zeker in deze tijden van desinformatie", vertelt ze verder. "Ik zie ook filmpjes voorbij komen van baby's die slapen bij hun ouders in bed, of omringd zijn door knuffels. Dat is heel moeilijk om te zien, omdat dit onveilig is voor de baby. Wij weten als geen ander wat voor impact een wiegendood kan hebben op je gezin."