Voor oprichter van Emancipator en schrijver van het boek 'Wat voor man wil je zijn' Jens van Tricht, is dit een herkenbaar beeld. "Al jaren, mannen spreken zich niet of nauwelijks uit over geweld tegen vrouwen of genderongelijkheid."

Afstand houden

Dat komt volgens hem omdat mannen denken dat het niet om hun gaat, en de samenleving speelt daar een rol in. "Het gaat vaak eerder over wat vrouwen doen en dat dit hen overkomt, dan over dat mannen dit soort dingen doen", legt hij uit.

"De meeste plegers van geweld zijn mannen, maar de meeste mannen zijn geen plegers. Maar de meeste mannen lijken zich op een of andere manier wel op afstand daarvan te willen houden", zegt Van Tricht. "Ze zijn denk ik ook bang om aangevallen te worden of om beschuldigd te worden." Volgens hem speelt verder mee dat mannen bang zijn elkaar aan te spreken, om nog bij de groep te kunnen horen.

Genormaliseerd gedrag

"Ik denk ergens diep van binnen, dat mannen ook weten dat ze onderdeel van het probleem zijn. Ook al doen ze niet dit soort heftige dingen", gaat Van Tricht verder.

Dat komt volgens hem mede door de meer seksistische dagelijkse cultuur waar mannen mee te maken hebben. "Waarin genderongelijkheid, seksistische grappen en homofobie eigenlijk genormaliseerd gedrag is. Dat draagt natuurlijk wel bij aan een cultuur waar dit soort dingen in kunnen gebeuren."

Belangrijke rol bij gendergelijkheid

Van Tricht denkt dat mannen en enorme rol spelen als het gaat om gendergelijkheid. "Ik denk dat het doorbreken van traditionele ideeën over mannelijkheid en vrouwelijkheid een belangrijk deel van de oplossing voor veel problemen is in de samenleving", legt hij uit.

Want, "mannen hebben zelf ook last van die stereotypen", gaat hij verder. "Dat ze niet zichzelf mogen zijn, dat ze zich moeten bewijzen en dat ze hun gevoelens niet mogen uiten."

Meer mannen spreken zich uit

Van Tricht ziet wel dat steeds meer mannen zich hiervoor uitspreken en inzetten. "Niet alleen bij demonstraties en de Women's March, maar ook in hun organisaties, bedrijven en gemeenschappen. Ik durf ook wel te zeggen dat er meer mannen zijn die zich nu durven uit te spreken dan in het verleden." Toch is het in verhouding met het aantal vrouwen veel te weinig.

Dat vrouwen zich meer uitspreken dan mannen, waaronder dus op social media door posts te delen, komt volgens hem vooral omdat ze bang zijn voor de reacties van hun gelijken. "Mannen die zich uitspreken voor gendergelijkheid en vrouwenrechten krijgen ook met tegenwerking te maken. We weten van de haat waar vrouwen mee te maken krijgen als ze zich uitspreken en dat is gruwelijk. Maar mannen die zich erover uitspreken, krijgen ook met zulke dingen te maken. Maar in mijn ogen wel minder heftig."

Bagatelliseren en omdraaien

Toch ziet hij ook dat veel mannen nog steeds het probleem willen bagatelliseren. "Of omdraaien, of vinden dat vrouwen niet moeten zeuren of dat ze het aan zichzelf te danken hebben. Wat ook meteen aangeeft waarom het voor mannen die zich wel willen uitspreken moeilijk is dat te doen. Dan krijgen ze dat ook over zich heen of dan moeten ze daar de strijd mee aan."

En juist dat laatste kan het volgens Van Tricht ook moeilijk maken. Want als je als man de 'strijd' aangaat door te ruziën, doe je iets wat traditioneel mannelijk is. "Terwijl de mannen die zich hierover willen uitspreken ook op zoek zijn naar andere manieren om strijd aan te gaan."

Blijven uitspreken

Toch hoopt hij dat zowel vrouwen áls mannen zich blijven uitspreken. "Er groeit een generatie jongens op die heel onzeker blijkt te zijn over hoe ze man moeten zijn. En dan komen ze terecht bij mensen aan wie ze vaak ook nog duur moeten betalen om te leren hoe je vooral een echte man moet zijn."

Maar daar mis je de boot, volgens hem. "Want waar het om gaat is dat je vooral een echt mens moet zijn. En daarvoor heb je die zogenaamd mannelijke eigenschappen nodig, maar zeker ook die zogenaamd vrouwelijke eigenschappen."