Wiskundeleraar Volodymyr wilde Oekraïne niet ontvluchten en werd soldaat: 'Je moet bereid zijn je land te verdedigen'

Volodymyr was voor de oorlog wiskundeleraar. Nu vecht hij al maanden in het Oekraïense leger in de stad Charkov. Het lukte om de frontlinie tot buiten de stad terug te duwen, maar de raketten blijven vallen. "Natuurlijk maakt mijn moeder zich zorgen."

Volodymyr had nooit gedacht dat hij als soldaat in de loopgraven terecht zou komen. Hij was na 4 jaar hard studeren namelijk net begonnen aan een carrière als wiskundeleraar. Maar toen viel Rusland op 24 februari Oekraïne binnen.

'Ik wil de stad niet verlaten'

Zijn stad Charkov werd in de eerste weken van de oorlog zwaar gebombardeerd. De Oekraïener had nooit gedacht in de huidige situatie terecht te komen. "Ik kon het niet geloven tot op de laatste dag. Pas toen ik de explosies hoorde, begreep ik dat er oorlog was."

Na een paar directe inslagen probeerde Volodymyr de miljoenenstad te ontvluchten. "Het was zo gevaarlijk. Ik ging naar het treinstation, maar toen ik daar eenmaal in de rij stond dacht ik: ik wil niet weg. Ik wil de stad niet verlaten." Het voelde voor hem 'alsof je een goede vriend verlaat'. Dus hij besloot te blijven.

Reservist in Oekraïense leger

Hij sloot zich vervolgens aan bij het Oekraïense leger als reservist. Die springen bij in tijden van oorlog. De geschoolde docent bemoeit zich vooral met strategische zaken op het hoofdkwartier. Soms wordt hij ook naar buiten gestuurd voor overleg.

In Charkov houden de Oekraïners al maanden stand tegen de Russen. Het gaat om een leger van professionele militairen, maar ook van reservisten. Alleen al in Charkov gaat het om zo'n 10.000, in het hele land zijn er meer dan 100.000 reservisten.

Gelukkig als wiskundeleraar

Volodymyr vertelt in de auto onderweg naar de tweede verdedigingslinie van de stad dat hij heel gelukkig was als wiskundeleraar. "Het was mijn droom om voor de klas te staan en kinderen les te geven, om ze iets bij te brengen."

Die droom was net uitgekomen. "Het was voor mij een overwinning. Ik heb er hard voor gewerkt, maar het was me gelukt", zegt hij.

Wiskunde niet opzij gezet

Alhoewel hij door de oorlog veel minder met wiskunde bezig kan zijn, heeft hij zijn liefde voor het vak niet opzij gezet. Hij wil ook graag meer leren over computerwetenschap.

"Ondanks de oorlog en alle vreselijke dingen die gebeuren probeer ik iedere dag een paar bladzijden hierover te lezen. Dat soort problemen oplossen geeft mij een goed gevoel."

'Dit is wat ik moet doen'

Hij woont in het noorden van Charkov en ziet daar dagelijks wat de Russische bombardementen aanrichten. Natuurlijk zijn de bommen op zijn wijk gevaarlijk, maar zo dicht bij de frontlinie komen, dat gaat nog een stap verder.

"Natuurlijk maakt mijn moeder zich zorgen, ze is een moeder. Maar eerlijk gezegd heb ik het haar niet gevraagd. Dit is gewoon wat ik moet doen. Je moet bereid zijn je land, je huis en je familie te verdedigen."