We love them!

FLOOR BREMER - Wel of geen 'presidentsvrouwenpraat' in de race? Collega blogger Marc van Gestel wierp deze vraag op in zijn laatste bijdrage. De media hier vinden overduidelijk van wel. Nu het nog een stilte voor de storm is voordat het echte moddergooien tussen de kandidaten gaat beginnen staan de dames McCain en Obama vol in de spotlight.

Cindy McCain bijvoorbeeld. Zij was vorige week in Vietnam. Voor Newsweek een aanleiding om haar achterna te reizen. Lucky reporter. Als je de keuze hebt tussen Phoenix (waar Cindy woont) en Vietnam zou ik het ook wel weten. Ze was daar met een non-profitclub die Operation Smile heet, doktoren die open verhemeltes opereren. In ruil voor gratis reclame voor deze club wilde mevrouw Mccain best even wat persoonlijke informatie delen. De titel van het interview werd: 'Look I am my husbands best friend'. Dat dekt ook zo'n beetje de lading, zonder mevrouw McCain tekort te doen. "Ik probeer een goede vrouw voor mijn man te zijn. Ik wil wat hij wil, wat het beste voor hem is, en dat is alles wat ik wil. Ik zorg voor hem en zie eroptoe dat er goed voor hem wordt gezorgd."

Tussen de regels door valt te lezen dat John zoveel van zijn land houdt dat hij eigenlijk altijd weg is geweest tijdens hun 28 jarige huwelijk. Eerst omdat hij marinier was, later omdat hij senator werd in Washington en alleen in de weekenden thuiskwam. Cindy had een poging gedaan in Washington te aarden maar het leeftijdsverschil tussen hen (achttien jaar) maakte dat ze door de Washington kliek naar eigen zeggen werd gezien als een 'trophy-wife'. Daar had ze geen trek in dus vertrok ze terug naar Arizona waar ze vandaan kwam en als enige erfgenaam van haar vader zijn zeer succesvolle bierbedrijf ging runnen. In 2000 wilde John ook al president worden, maar toen werd hij slachtoffer van een pijnlijk dirty-campaign waar onder andere zijn geadopteerde dochter bij betrokken was - die werd een 'illegitimate black child' genoemd. Cindy stond dus niet te springen om nog een keer achter haar man aan te moeten hobbelen om te zien hoe haar familie door het slijk wordt gehaald. Geef haar eens ongelijk. Maar blijkbaar won de ambitie van John. Lees hier het artikel.

Ja wat schiet je er inhoudelijk mee op. Nagenoeg niets. Behalve de wetenschap dat John nogal een egoist lijkt te zijn. Maar who cares als iemand zo onvoorwaardelijk van zijn land lijkt te houden.

De missie van Michelle Obama was deze week te lezen in en groot portret in de New York Times. De titel: After attacks Michelle Obama looks for a new introduction. Daarin werd vooral ingegaan op haar positie als 'afro-american' binnen de blanke Harvard en Princeton universitaire wereld waar ze studeerde. En de advocatenwereld waarin ze daarna terecht kwam. Waar Cindy McCain nagenoeg niets weggeeft -ervaring leert-, heeft Michelle Obama een duidelijke boodschap voor de kiezers die ze ongetwijfeld nog regelmatig zal herhalen.

Goed, dan nog even de trivia. Beide dames poseerden in het modeblad Vogue. Voor de geinteresseerden: Cindy McCain heeft spijkerbroekmaat 0. Ja dat bestaat en je telt niet mee in Hollywood als je daar niet inpast. Michelle Obama werd eerder al afgeschilderd als de nieuwe Jackie Kennedy met haar nepparels om haar nek (levensgroot die dingen) en keurig gekapte haar. Daarna sprak ze de legendarische vijftien woorden: 'For the first time in my adult life I am really proud of my country'. Weg romantisch Jackie-beeld. Nu bespreekt het blad alleen nog haar outfits.

De wannabe first-ladies hadden recent ook een optreden in het dagelijkse dames threekransje op tv van Barbara Walters, 'The view'. Hier Michelle en hier Cindy. Lees hier de tv-kritiek in de New York Times: Cindy mocht uitleggen dat ze niet zo nep was als men dacht en Michelle dat ze niet zo authentiek (lees:eigenwijs) was.

Dus, namens de Amerikaanse media: they are part of the game - and we love it!