Wat kan de katholieke kerk leren van Joop van den Ende?

Afgelopen weekend ging in Scheveningen de musical Sister Act in premiere. Gebaseerd op de gelijknamige film met Whoopi Goldberg in de hoofdrol. Verhaallijn in het kort; ooggetuige van een moord duikt onder in een klooster waar ze in 1 maand tijd de boel flink opzweept en moderniseert. Precies wat de Katholieke Kerk nu nodig heeft.

Sister Act is een heerlijke feelgood musical geworden met een droomcast uit Van den Endes musical-stal. Carolina Dijkhuizen verplettert iedereen met haar stem, Simone Kleinsma geeft de strenge Moeder Overste iets aandoenlijks mee en Stanley Burleson, Christanne de Bruin, Frans Mulder en Esmée van Kampen, om er maar een paar te noemen, spelen ook werkelijk de sterren van de hemel. De teksten van Martine Bijl zijn vrolijk en humoristisch en de muziek is soulfull. Kortom; alles wat een saai katholiek klooster in deze bange dagen wel kan gebruiken.

Er is veel kritiek op de Katholieke Kerk. Na het misbruikschandaal, de antihomoteksten van de vorige paus, de strijd tegen voorbehoedsmiddelen en de massale uitschrijvingen kan de Kerk wel wat positiefs gebruiken. Nu Joop van den Ende heeft plaatsgenomen in het Nationaal Comité Inhuldiging voor de inhuldiging van Koning Willem Alexander, kan hij wellicht vanaf daar een stap verder gaan en de Heilige Vader adviseren.

Eigenlijk zou de nieuw te kiezen Paus verplicht naar deze musical moeten om te zien welke onbegrensde mogelijkheden er zijn voor de Katholieke Kerk. Niks geen muffe wierook diensten in het Latijn maar vrolijke gospeldiensten met discolicht, dat is de toekomst. Jongeren zullen weer massaal de kerken binnenstromen met rappende nonnen als Irene Kuiper. Je niet achter de dikke kerkmuren verschuilen maar met beide benen in de maatschappij staan en naastenliefde tonen. Ik geef toe, het is misschien even goed opletten tussen de grappen en het gezang door, maar als er een boodschap is waar de Katholieke Kerk deze dagen werkelijk wat aan heeft, dan is het wel deze musical.