Theo (69) ligt al 5 maanden met corona op de intensive care, zijn vrouw nam al twee keer afscheid van hem

Hij werd 7 weken in coma gehouden en tot twee keer toe nam zijn vrouw Rina al afscheid van hem. Toch redde hij het. Maar 5 maanden nadat hij met coronaverschijnselen werd opgenomen, ligt Theo nog altijd op de ic. "Ik word er soms echt gek van."

Gezond en sportief was hij, de goedlachse vrachtwagenchauffeur Theo van der Hulst uit Hilversum. Een tennisliefhebber die veel op de baan te vinden was. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht als hij zich na een vakantie in Zwitserland thuis plotseling niet goed voelt.

Opgegeven door de artsen

Wat hij dan nog niet weet, is dat hij aan het begin staat van een lange lijdensweg, die hem tot twee keer toe op het randje van de dood brengt. Inmiddels ligt hij alweer 5 maanden op de intensive care.

Zijn vrouw Rina is zichtbaar geëmotioneerd als ze vertelt over het ziekteproces van haar man: "We hadden nog gevraagd: heeft hij nog een overlevingskans? In het ziekenhuis zeiden ze: 'nee'." Maar de 69-jarige Theo bleek een sterker gestel te hebben dan de artsen dachten.

Overleven

Theo blikt terug op hoe de ellende allemaal begon. "Ik voelde me van het ene op het andere moment niet lekker", vertelt hij. "Ik lag alleen thuis, mijn vrouw was er niet, en de artsen wilden niet langskomen. Ik werd zieker en zieker. Toen mijn zoon me zag, zei hij: dit kan zo niet langer. Hij belde 112 en voor dat ik het wist, lag ik ineens op de intensive care van het ziekenhuis in Hilversum."

7 weken lang werd Theo kunstmatig in coma gehouden. "Ik ben echt door het oog van de naald gekropen", realiseert hij zich. "Wij zijn bij hem geweest om afscheid te nemen. Omdat hij nog een uur te leven zou hebben", vertelt zijn vrouw Rina. "En toch kwam hij weer overeind. En dat is daarna nog een keer gebeurd. En toen overleefde hij weer."

'Ik wilde niet dood, maar dacht wel eens: laat me maar gaan'

"Ik wilde niet dood, natuurlijk, voor mijn gezin. Maar aan de andere kant dacht ik wel eens: 'laat mij maar gaan'", zegt hij aangedaan. "Het is een beetje dubbel. Maar ik ben nu blij dat ik niet gegaan ben."

Ook hun 45-jarige zoon kreeg corona, en ook hij lag 4 weken in coma. "Met hem gaat het gelukkig stukken beter. Hij werkt alweer."

Revalideren in de 'ontwen-unit'

De ooit zo sportieve Theo is inmiddels een schim van de man die hij was vóór die noodlottige maand maart. Nu kan hij al maanden vrijwel niets meer. "Ik word er soms echt gek van", vertelt hij. Theo heeft beschadigde longen, zijn spieren zijn ernstig verslapt en zijn zenuwen zijn door corona zwaar aangetast. In zijn luchtpijp is een buisje aangebracht, waar de beademingsmachine op aangesloten kan worden.

Maar ondanks alle aanslagen op zijn gestel, gaat het langzaamaan beter met hem. Sinds 6 weken ligt hij op de zogenaamde 'ontwen-unit' van de intensive care van het Radboudumc in Nijmegen. Rina zit de hele dag aan zijn bed en logeert in een nabijgelegen hotel. Het is de bedoeling dat Theo langzaam maar zeker van de beademing afgaat. Op dit moment wordt hij nog voor de helft van de dag beademd.

Trainen in het zwembad

Ook is het de bedoeling dat zijn lichaam langzaamaan weer gaat wennen aan beweging. Drie keer per week gaat Theo met een fysiotherapeut en zijn vrouw naar een speciaal medisch zwembad, waar hij zijn spierkracht traint. Het zwembad is uniek in Nederland: alleen het Radboudumc beschikt erover.

Het zijn intensieve sessies van een uur, waarbij in het water gelopen wordt. Ook krijgt hij speciale logopedie, omdat mensen die lang aan de beademing zitten moeite hebben met slikken. Dit kan op termijn problemen opleveren met de longen en weer nieuwe infecties veroorzaken.

Nog lang niet naar huis

De strijd die Theo momenteel voert om weer te herstellen, wordt nog door vele anderen in Nederland gevoerd. Er zijn nog altijd enkele tientallen mensen die na 5 maanden nog op de ic liggen. Een terugkeer naar huis zit er voor Theo op korte termijn niet in. "Het duurt lang, maar de bedoeling is dat ik in een half jaar tijd wel heel veel verder ben."

Een mobiel beademingsapparaat van het Centrum voor Thuisbeademing van het UMC Utrecht moet hem daarbij helpen. "De bedoeling is dat ik leer omgaan met dat ding. En dat je dan op termijn met dat apparaat naar huis gaat. Maar dan moet je wel eerst kunnen lopen en bewegen."

Woede en verdriet om achteloosheid

Theo en zijn vrouw Rina kijken vol ongeloof naar de volle terrassen en alle mensen die zich niet aan de anderhalve meter willen houden. "Mensen hebben geen idee hoe ziek ze kunnen worden. Het maakt me echt woedend", zegt Rina.

"Het maakt mij eerder verdrietig", vult Theo aan. "Mensen denken dat het een griepje is en dat ze er binnen een weekje vanaf zijn. Dat kan natuurlijk wel, maar is zeker niet altijd het geval. Kijk alleen al hier op de ic: patiënten die er al maanden liggen. Een hoop mensen denkt er niet over na. Dat is niet handig."