"The greatest sport you've never heard of", zo noemt rolstoelrugby'er Reda Haouam (33) zijn sport. Volgende week kan Nederland zich met rolstoelrugby plaatsen voor de Paralympische Spelen van volgend jaar in Tokyo.
Voor Reda zou het een droom zijn die uitkomt: meedoen aan de Paralympics. Het lukte Nederland nooit eerder om zich met rolstoelrugby te plaatsen voor de Spelen. "We kunnen geschiedenis schrijven als we dit voor elkaar boksen", zegt Reda.
Alleen maar strijdbaarder
Van 7 tot en met 14 augustus is de EK rolstoelrugby in Denemarken en als Nederland in de finale komt, kwalificeert het team zich daarmee voor Tokyo. Toch beseft Reda dat het moeilijk wordt. "Rugbyland Groot-Brittanië maakt al jaren de dienst uit, dus strijdt de rest van Europa voor die andere plek. En het niveau van die landen ligt heel dicht bij elkaar."
Het maakt Reda alleen maar strijdbaarder. "Ik leef rugby. Ik train 6 dagen in de week. Ik heb 1 verplichte rustdag en daarin kijk ik wedstrijden terug, analyseer ik tactieken enzovoort. Ik heb met rugby ook plekken over de hele wereld kunnen bezoeken, heb een wereldwijd netwerk opgebouwd. Veel vrienden heb ik ook uit de tijd dat ik in Londen bij een club speelde."
Keihard op elkaar inrijden
Bij rolstoelrugby is het doel om met de bal over de achterlijn van je tegenstander te komen. Daarbij is veel geoorloofd. De spelers proberen bijvoorbeeld door keihard op elkaar in te rijden elkaar uit het veld te beuken. Het wordt gespeeld door mensen die een handicap hebben aan zowel de armen als benen.
Op zijn 17de liep Reda zijn handicap op toen hij bij een duik met zijn hoofd op een zandbank terecht kwam. Hij brak daarbij 2 nekwervels en liep een hoge dwarslaesie op. Zijn handen kan hij niet meer bewegen en ook de spieren aan de achterkant van zijn armen niet. "Met handigheid en timing kan ik de bal vangen en gooien. Ik moet ervoor zorgen dat ik mijn handen op het juiste moment op de juiste plek heb. Ik stuur die dan meer vanuit mijn schouders aan."
Heel andere dromen
Toen hij 17 was had hij heel andere dromen, vertelt Reda. "Ik wilde studeren, een baan in het bedrijfsleven met een leuk salaris. Eigenlijk niet zo bijzonder. Dat is mijn leven nu wél. Begrijp me niet verkeerd, dat ongeluk zou ik niemand toewensen. Ik ben bijna verdronken, heb dat heel bewust meegemaakt. Ik heb veel te verwerken gekregen, dat was heel zwaar."
"Mijn lichaam doet niet meer alles wat ik wil, dat is ook niet fijn. Maar ik denk dat mijn leven nooit zo bijzonder was geweest als ik dat ongeluk niet had gehad. Mijn sport heeft mijn leven beter gemaakt. Is een onbezorgd leven, maar relatief saai, beter dan een leven met veel pieken en dalen? Dat weet ik niet, maar ik weet wel dat ik nu heel gelukkig ben."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.