Nog steeds een mondkapje op vanwege corona, Wilma doet het: 'Doodeng om zonder naar de kapper te gaan'

Corona lijkt verder weg dan ooit. Maar niet voor iedereen is het leven weer bijna normaal. Wilma van Heerden heeft een auto-immuunziekte en komt nog steeds nauwelijks onder de mensen: "Ik zie mijn dochters nog steeds op afstand."

Al sinds het begin van de coronacrisis peilen we hoeveel zorgen er leven over het virus. In de meest recente peiling onder 30.000 leden van het Opiniepanel zegt slechts 16 procent zich (een beetje) zorgen te maken. Dat is de laagste stand sinds corona in Nederland is. Maar onder mensen met een kwetsbare gezondheid ligt dat cijfer een stuk hoger: 37 procent. Een deel van deze groep (18 procent) draagt nog steeds meestal een mondkapje op drukke plekken.

'Ik wil geen risico nemen'

Zo ook Wilma van Heerden: "Corona beperkt tot op de dag van vandaag mijn leven. Vroeger ging ik vaak naar concerten, verjaardagen, de stad of de markt. Maar dat durf ik nog steeds niet nu. Het kan nog niet, voor mijn gevoel", vertelt ze.

Wilma heeft de auto-immuunziekte SLE en dat maakt haar kwetsbaar voor virussen en infecties. "Ik wil het risico niet nemen om corona te krijgen. Ik heb al chronische pijn en geen zin om er nog iets bij te krijgen waar ik mogelijk lang last van heb. Dan blijf ik liever in mijn cocon."

'Drukte in de supermarkt trek ik niet'

Wilma doet zelf haar boodschappen, maar gaat om 7.00 uur 's ochtends. "Andere mensen vinden het heel normaal om weer in een kassarij bij de supermarkt te gaan staan. Maar als het druk is in de supermarkt, dan ben ik echt als een kip zonder kop. Dat trek ik gewoon niet."

Deze week is ze voor het eerst sinds de versoepelingen weer naar de kapper gegaan. "Ik vond het doodeng, zonder mondkapje, die warme föhnlucht. Maar ik begon eruit te zien als een holbewoner, dus het moest wel." Ze ging vroeg in de ochtend, zodat het nog niet zo druk was.

Afstand niet meer vanzelfsprekend

Ze ziet haar twee dochters nog altijd op afstand. "Zij werken in de zorg, eentje op de intensive care, dus we knuffelen nog steeds niet. Dat is nu al 2 jaar zo. Voor Moederdag zijn we laatst wel voor het eerst uiteten gegaan, maar we zaten wel ver uit elkaar", vertelt ze.

"In dat opzicht is het nu eigenlijk enger dan tijdens de coronagolven. Toen hield iedereen afstand, maar dat is niet meer vanzelfsprekend." Dat is ook logisch, vindt ze. "Ik kan niet van mensen verwachten dat ze afstand houden, want ik loop niet met een bord om mijn nek waarop staat dat ik kwetsbaar ben. Maar ik ben niet uniek en ik weet van veel kwetsbare mensen dat ze het nu eigenlijk enger vinden dan tijdens die periode waarin er aanpassingen waren."

'Het is niet voorbij'

Corona is nog niet voorbij, denkt Wilma. "Van mijn familie in Zuid-Afrika hoor ik dat daar een variant is waar vrij veel mensen nu ziek van worden. En in Nederland komt er misschien in het najaar een nieuwe golf."

Ze vervolgt: "Ik snap wel dat niet de hele samenleving zich kan blijven aanpassen, het leven gaat door. Dus isoleer ik mijzelf maar. En ik gun mensen van harte hun vrijheid. Maar je voelt je toch een beetje overdreven of eenzaam."

'Houd meer rekening met kwetsbaren'

Toch gaat Wilma niet bij de pakken neerzitten en zichzelf zielig vinden, benadrukt ze. "Dat ik nu niet naar de bioscoop kan, of kan gaan vliegen, dat is niet leuk, maar dat zijn geen eerste levensbehoeften."

Vreemd vindt ze het wel dat zelfs haar huisarts geen maatregelen meer neemt. "Laatst hebben ze daar de desinfecterende gel weggehaald. En de huisarts zei tegen mij dat ik mijn mondkapje wel af mocht doen", licht ze toe. "Ik zou het fijn vinden als op plaatsen waar alle kwetsbare mensen heen moeten, zoals de huisarts of de supermarkt, meer gelet wordt op mensen zoals ik."