Izzy en Kaylee hebben maar een passie: worstelen. Niet zo gek, want ze zijn ermee opgegroeid. Nu doen ze mee met de Olympische Spelen voor Nomaden, de World Nomad Games in Kirgizië. De voormalige Sovjet-republiek is voor de derde keer gastheer van het evenement.
De Kirgiezen hebben hun uiterste best gedaan om zoveel mogelijk nationaliteiten te laten deelnemen. Zo heeft de door Kirgiezen gedomineerde internationale riemworstel-federatie de tickets betaald van een groepje Nederlandse deelnemers.
Oorlog
Een van die Nederlanders is Izzy Abdulaev. Hij groeide op in het Tsjetsjenië van begin jaren negentig. De familie Abdulaev overleeft de eerste Tsjetsjeense oorlog van 1994. De tweede oorlog in ‘97 wordt Izzy’s broer Edmar bijna fataal als hij door 21 granaatscherven wordt getroffen. De Abdulaevs vluchten en komen in Nederland terecht. Als ze eenmaal gesetteld zijn in Baarn richten ze een worstelvereniging op. En dat komt bepaald niet uit de lucht vallen.
Daardoor krijgen zijn zoons Izzy en Edmar de liefde voor het worstelen met de paplepel in gegoten. En die liefde brengt ze dus nu naar Kirgizië. Edmar propageert in Nederland niet-Olympische worstelsporten en was al eerder in het Centraal-Aziatische land waar de worstelen een volkssport is.
Brons
Kaylee Vos is de jongste atleet in de Nederlandse delegatie. Ze traint al jaren bij de familie Abdulaev en is een alleskunner. In de worstelhal in de Kirgizische stad Cholpon Ata hoopt ze hoge ogen te gooien. Alhoewel ze bij de warming up al geblesseerd raakt weet ze toch een bronzen plak te veroveren. Voor Izzy is het toernooi na één wedstrijd al afgelopen: hij wordt na enkele seconden worstelen op z’n rug gegooid: dat betekent knock out.
Sentimental journey
Voor Izzy Abdulaev betekent het niet dat de reis naar Kirgizië voor niks is geweest. Want de tocht betekent veel meer voor hem dan sport alleen. Op de enige vrije dag die de atleten hebben trekken ze hoog de bergen in waar een van de venues is van de World Nomad Games.
Voor de broers Abdulaev betekent het thuiskomen. Het eten, de schoenen, de tapijten: alles herinnert ze aan Tsjetsjenië, de Kaukasus, waar ze zoveel herinneringen hebben. “Het worstelen heeft ons veel gebracht”, zegt oudste broer Edmar uitkijkend op de wijdse bergen van Kirgizië. “Het heeft ons uit levensgevaarlijke situaties gered”, vertelt broer Izzy. “In de oorlog kwamen dronken Russische soldaten ons huis binnen. Dan stierven vaak mensen. Maar als ze het paspoort van mijn vader zagen deden ze hun maskers af en zeiden dat ze nog bij m’n vader hadden geworsteld en spaarden ze ons. Dus kort samengevat heeft worstelen altijd ons leven bepaald, tot nu toe."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.