Bij een Elfstedentocht zouden ze topfavoriet zijn geweest: Jouke Hoogeveen en Frank Vreugdenhil. Beiden stoppen dit seizoen. Ze hadden hun afscheid graag anders gezien. Maar met natuurijs op komst, laait de hoop op een mooi sluitstuk weer op.
"Het is een rollercoaster", zegt Jouke Hoogeveen. "Er gebeurt helemaal niks, maar toch is het een rollercoaster." Het is door corona een verloren seizoen voor de marathonschaatsers, zeker voor de oude garde die besloten heeft te stoppen. Het is een generatie die nooit de 'Tocht der Tochten' heeft kunnen schaatsen en die met natuurijs in eigen land de kroon op de carrière had kunnen zetten. Toch gloort er nog hoop, want de schaatsbond KNSB legt zich niet op voorhand neer bij het besluit dat er geen wedstrijden mogen worden georganiseerd.
Schaatsen al opgeborgen
"Ik had er helemaal niet meer op gerekend", zegt Jouke met een bulderende lach. Het enige plan dat hij nog had, was naar buiten gaan met zijn dochter. "Ik had hooguit de verwachting dat er binnenkort ergens een vliesje zou liggen of een vlokje sneeuw zou vallen en dat we dan naar buiten zouden gaan. Op de slee, of kijken of het ijs houdt. Daar hebben we met elkaar veel lol in."
Zijn schaatsen liggen al sinds december in de kast, vertelt Jouke. Wat hem betreft was het seizoen, maar ook zijn carrière al even voorbij. De aangekondigde vorstperiode begroette hij aanvankelijk dan ook alleen als een mooie kans om eindelijk eens iets leuks met het gezin te gaan doen. "Het kan eindelijk een keer, ik hoef niet het hele land door te crossen en de rest van de tijd proberen te herstellen."
Nog één keer vlammen
Ook Frank Vreugdenhil nam de berichtgeving aanvankelijk met een flinke korrel zout en maakte zich niet al te druk. "Ze stellen het wel weer bij, vaak is het toch weer niet zo." Hij deed nog wat fietstrainingen, maar rekende nergens meer op.
Maar met de weersvoorspelling voor volgende week én de aankondiging van de KNSB in de hand, komt er misschien toch een kans om waardig afscheid te nemen van zijn schaatscarrière, zo hoopt hij. "Ik heb er toch een beetje hoop op dat ze zeggen: 'We gaan toch nog wat proberen te organiseren. Nu het zo serieus wordt, is het wel een dingetje natuurlijk."
Zuur
Een dingetje, of eigenlijk een ding: beide mannen trainden jaren precies hiervoor: wedstrijden op Nederlands natuurijs. Het rijden van de klassiekers, met als ultiem hoogtepunt de Elfstedentocht. En als het dan eindelijk wel kan, als het weer eindelijk meezit, dan zou het niet kunnen vanwege corona.
"Dat is dan nog zuurder", zegt Frank. "Dat je dan zometeen wel in Nederland natuurijs hebt, maar dat dat dan de reden is dat we niet kunnen schaatsen. En dus ook niet kunt afsluiten omdat je geen toestemming krijgt. Als dat zo is, dan draait je maag zich natuurlijk een paar keer om. Dat je weet dat er een dik pak ijs komt te liggen en je er bij wijze van spreken alleen maar naar mag kijken."
Opvolgers van Elfstedenwinnaar Henk Angenent
Jouke Hoogeveen is regerend Nederlands kampioen op natuurijs en erkend natuurijsspecialist, Frank Vreugdenhil won de laatste twee alternatieve Elfstedentochten in Oostenrijk. Samen vochten ze al heel wat duels uit op natuurijs. Het zijn bij uitstek rijders die op natuurijs wat extra's kunnen, die goed kunnen omgaan met zware omstandigheden.
Ze maken onderdeel uit van een generatie marathonschaatsers die jaren hebben getraind voor dat ultieme doel: de Elfstedentocht, maar hebben die tocht uiteindelijk nooit hebben kunnen rijden. De laatste keer dat ze wedstrijden reden op Nederlands natuurijs is alweer 8 jaar geleden.
'Stel dat'
Jouke gaat er iets meer berustend mee om, en laat het allemaal op zich afkomen, vertelt hij. "Vanochtend las ik 'amor fati': ik dacht, dat is een goeie, daar ga ik me aan houden de komende tijd", zegt hij filosofisch. Amor fati betekent de liefde voor wat onvermijdelijk is, het omarmen van je lot.
"Als ik niet gestopt zou zijn dan zou ik me er heel druk over maken. Maar officieel ben ik gewoon nog schaatser. Maar ja, in mijn hoofd ben ik dat al een tijdje niet meer." Toch is de berusting ook bij Jouke nog niet volledig. "Het neemt niet weg dat ik zo weer in die rol kan springen als dat nodig is", zegt hij strijdbaar. "Want 'stel dat'. Dan mogen ze in alle gaten van m'n lichaam wattenstaafjes steken om te checken of virusvrij ben en dan sta ik gewoon aan de start. Natuurlijk."
'Ik ga zeker het ijs op'
Wat Frank betreft kan een goede week natuurijs niet alleen het einde van zijn carrière redden, maar ook het het nodige licht schijnen op een verder donkere tijd. "Misschien is dit de positieve draai die je nog aan het hele gebeuren kan geven. Dat we toch nog natuurijs gehad hebben en daar nog creatief gebruik van hebben kunnen maken. Die hoop moet je ook hebben denk ik."
En of hij als er geen wedstrijden ook gewoon het ijs op gaat, zoals Jouke met zijn dochter? "Als je een mooie ijsplaat krijgt, dan kun je opstappen waar je wilt. Daar kunnen ze toch niks reguleren of tegenhouden of verbieden. Ik ga zeker het ijs op!"
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.