"Laten we niet naïef zijn"

Door: David Esber Maanden nadat McCain de nominatie binnenhaalde en senators Clinton en Obama het uitvochten in het nationale voetlicht, konden we niet ontkomen aan de voortdurende verbale aanvallen over verschillende vormen van een gesocialiseerde gezondheidszorg. Het praktische, of beter gezegd, het onpraktische van beide plannen was en zal best wel verbazingwekkend blijven. Het zou zeker geweldig zijn als er geld uit de lucht zou vallen in de handen van 300 en nog wat miljoen.

Amerikanen en iedereen zou, wonderbaarlijk, genoeg geld hebben om voor gezondheidszorg te betalen. Maar laten we niet naïef zijn, de kosten van deze initiatieven zullen uiteindelijk betaald worden uit de zakken van de Amerikaanse belastingbetalers; en laten we eerlijk zijn, meer belastingen kunnen we niet gebruiken.

    Bovendien heeft overheidscontrole op gezondheidszorg en medicijnen tot desastreuze gevolgen geleid, zoals in Canada, waar mensen met medische problemen naar de Verenigde Staten moeten komen om medische zorg te krijgen, daar het te lang duurt om in hun eigen land geholpen te worden. Mislukkingen bestaan ook in het systeem, waar zelfs de meest standaard verleende diensten het aan personalisatie ontbreekt en er grote inefficiëntie bestaat. Bovendien zou gratis gezondheidszorg burgers toch aanmoedigen om te stoppen met werken, omdat als je altijd verzekerd bent tegen ziektekosten, je niet meer hoeft te werken om je salaris te verdienen. Natuurlijk zullen de kosten voor deze diensten doorbelast worden aan de Amerikaanse belastingbetalers; zowel individuen als bedrijven.

    Obama heeft verrassend een bescheiden plan om met fondsen deze maatregelen te betalen, door “ongeliefde” belastingverlagingen voor de rijken van president Bush terug te draaien. Dit zou een geschatte 50-65 miljard dollars opleveren om voor deze implementaties te betalen. Dat klinkt goed, totdat men zich realiseert dat de geschatte uitgaven aan gezondheidszorg in de Verenigde Staten in het fiscale jaar 2007 meer dan 2 triljoen dollar betroffen. Nou, waar denken we de rest vandaan te halen, wanneer die koele 65 miljard op is – de belastingbetalers waarschijnlijk, omdat we het ons kunnen veroorloven, vooral nu we middenin een van de meest angstaanjagende economische crises in de geschiedenis van ons land ooit zitten.

    Waar het op neerkomt is dat beide kandidaten plannen steunen, die geld in de zakken van de belastingbetalers stoppen om gezondheidszorg te kunnen kopen. Beide steunen verhoogd gebruik van generische medicijnen, maar geen van beide wil echt zeggen hoe dit gaat gebeuren of waar al dit geld vandaan gaat komen, op korte opmerkingen op hun websites na. Begrijp me goed, programma’s zoals Medicare en Medicaid leveren gezondheidszorg aan diegenen die het nodig hebben. Ook al is er sprake van inefficiëntie en kleine probleempjes, zijn ze nodig in onze voornamelijk kapitalistische maatschappij. Op hetzelfde moment, is het vooruitzicht op een echt gesocialiseerde geneeskunde best wel angstaanjagend; laten we gezondheidszorg aan mensen geven die er om vragen en die het nodig hebben, maar al het andere is zowel onwetend als onverstandig.