'Je bent m’n schoondochter dan wel niet meer, maar je blijft altijd mijn kind': hoe Moederdag ook kan zijn

Wie is je moeder? In principe zou je zeggen: de vrouw die je heeft gebaard. Voor Lily en Esther ligt dat anders. Zij vonden die moederlijke liefde bij een andere vrouw.

Dat is iets wat voor hen beiden als een enorm geschenk voelt.

Donker en koud

Nadat haar kleuterjuf had opgemerkt dat ze werd mishandeld en verwaarloosd door haar biologische moeder, werd Lily Monori van Dijken ondergebracht bij een pleeggezin. "Ik was een jaar of 4, 5 toen dat gebeurde", vertelt ze.

"Vanaf het eerste moment voelde het goed voor mij", vertelt Lily (42). "Thuis voelde het donker en koud, maar het was fijn om in dit huis terecht te komen."

Een jaar vrij

De relatie tussen Lily en haar pleegmoeder Tineke (73) was goed vanaf het eerste moment, vertelt ze. "Ze had een jaar vrij genomen om voor mij te zorgen, om te leren hechten. Het gevoel dat je in je moeders buik zit, dat je een band opbouwt. Dat heb ik gekregen in het jaar dat ze bij mij was."

De band met de rest van haar pleeggezin is ook erg hecht. "Alsof ik in een gespreid bedje kwam. Ik vergelijk alles met geuren. Een baby ruikt een bepaalde geur bij zijn of haar moeder. Dat had ik met dit gezin", zegt ze. "Ik groeide."

Moeder als cadeau

"Ik kon met alles bij haar terecht", vertelt Lily. "Mijn moeder is mijn wereld, mijn familie sowieso. Dat was nog best lastig toen ik op mezelf ging wonen, ook voor mijn moeder, want je wil elke dag bellen. Ze is de bouwsteen van mijn leven."

Plannen voor Moederdag zijn er niet, omdat Lily's ouders meestal op vakantie zijn in die periode. "Maar voor mij is het altijd Moederdag. Moederdag heeft een andere essentie als je je moeder hebt gekregen. Het is een cadeau", zegt Lily. "We vieren het leven op verschillende momenten. Met een glas droge, witte wijn."

Uit huis

Op haar 17de werd Esther Groenewegen-Jonker door haar moeder het huis uit gezet. "Mijn ouders zouden op reis gaan, maar uiteindelijk ging mijn vader alleen. Mijn moeder zei: 'Hij is er niet meer om jou te beschermen, dus ga je mag vertrekken'."

"Ik heb pech gehad met de relatie met mijn moeder. Ze was altijd erg boos, maakte veel ruzie of kon dagenlang haar mond dichthouden zonder dat je wist waarom", vertelt Esther (52). "Ze had zelf een ongelukkige jeugd gehad, dus ze kon mij niet geven wat ze zelf ook niet heeft gehad. Ik heb lang gedacht dat ik niet de moeite waard was om van te houden."

Eigen kamer

Als verdoofd ging Esther naar het huis van haar toenmalige vriendje. "Ik mocht daar wonen. Dat vond zijn moeder de normaalste zaak van de wereld. Ik kreeg zelfs mijn eigen kamer", vertelt ze. "Dat was heel fijn. Het was maar voor een poosje, maar het was een fijne plek met een fijne moeder. Het was goed om te weten dat ik op haar kon rekenen."

"Ze ging zelfs een keer langs bij mijn biologische moeder om erover te praten", zegt Esther. "Het was een lastig gesprek, ze kon niet door de boosheid van mijn moeder heen komen. Er was dus ook niets uit gesprek gekomen."

Heel eenzaam gevoel

Het contact verwaterde een beetje toen de relatie tussen Esther en haar vriend uitging. "Ik was jong, mijn hart was gebroken. Maar ik was ook heel erg bang om die familie kwijt te raken. Ik had met zijn zus ook heel erg goed contact", vertelt ze.

"Het was toch een beetje mijn familie geworden. Mijn ouders hadden altijd ruzie, ook met andere familieleden. Als gevolg daarvan heb ik mijn familie nooit goed leren kennen", zegt Esther. "Dat is een heel eenzaam gevoel, zeker met de feestdagen. Ik hou namelijk echt van familie."

'Altijd mijn kind'

Na 10 jaar in de Verenigde Staten te hebben gewoond, kwam Esther een paar jaar geleden via social media weer in contact met haar voormalige schoonmoeder, Selien. "Eerst voelde het wat onwennig, maar toen ik 5 jaar geleden mijn vader verloor, kregen we intenser contact."

"Het contact is me ontzettend dierbaar", vertelt Esther. "Ze zegt altijd tegen mij: 'Je bent mijn schoondochter wel niet meer, maar je blijft wel altijd mijn kind'. Dat is het liefste dat iemand ooit tegen mij heeft gezegd. Het raakt me zo dat iemand zo over me denkt."

Veiliger en vertrouwder

Deze Moederdag gaat Esther naar haar toe. "Ik kan ontzettend met haar lachen", vertelt ze. "Ik heb wel even gevraagd of ze niet met haar eigen kinderen bezig is, maar dat is niet zo. Dus ik denk dat ik haar meeneem om te gaan lunchen. Als we kletsen, zijn we zo weer een paar uur verder."

"Het is fijn, de liefde die zij geeft. Ze waardeert me echt. Dat is heel klein, maar voor mij voelt het heel groot", zegt ze. "Ze is niet mijn biologische moeder maar voelt wel fijner, veiliger en vertrouwder dan mijn moeder ooit heeft gedaan."