Is een Obama-Clinton-ticket nou wel of geen goed plan?

De politieke website Politico.com zette maar eens op een rijtje waarom een Democratisch koppel met Barack Obama en Hillary Clinton (in die volgorde) op de ticket niet voor de hand ligt. En daarna gaven ze evenzoveel argumenten waarom dat nu juist wel een goed plan is. Maakt u zelf maar uit wat u sterkere argumenten vindt.

1. Obama is te cool. Clinton doet de aantrekkingskracht van Obama geen goed dankzij haar dertig jaar rondhobbelen in de Amerikaanse politiek. Met Clinton dus geen: frisheid, verandering, transformatie.

2. Clinton is te trots. Ze gaat geen mindere positie innemen als ze zelf denkt beter te zijn dan de presidentskandidaat. Ze heeft nog kansen op de functies van meerderheidsleider in de Senaat en gouverneur van New York. Daarna zijn 2012 en 2016 nog mogelijkheden voor een nieuwe presidentsrace.

3. Ze gaan verliezen. Een gezamenlijk ticket zorgt voor versterking van hun zwakheden. Het zijn twee tegenover elkaar staande kandidaten. Mensen die niet op Clinton willen stemmen en mensen die twijfelen over Obama vanwege dominee Wright gaan nu allemaal niet op de Democraten stemmen.

4. Ze gaan winnen. Obama moet acht jaar vooruit denken in dit jaar waarin de Democratische overwinning onoverkomelijk lijkt. Hoe kan hij zijn agenda verwezenlijken als hij acht jaar de Clintons in zijn Witte Huis heeft, die te onafhankelijk zijn om te kunnen sturen. Daar zit Obama niet op te wachten.

5. Te kleurrijk. Een gekleurde man en een vrouw. Dat is de goden verzoeken om de kiezers aan het twijfelen te brengen. Vooroordelen, vooroordelen, vooroordelen. Zijn de Amerikanen wel aan zo'n ticket toe? Obama gaat vrijwel zeker voor een blanke man, het liefst iemand met uitvoerende ervaring (een gouverneur) of met goede kwaliteiten op het gebied van nationale veiligheid (een generaal).

Slecht plan dus, dat koppel Obama-Clinton. Of misschien toch niet? Want wellicht is het toch nog een goed plan.

1. De keus is niet aan Obama. Hij kan alleen de partij verenigen als hij Clinton op de ticket zet. Dan zijn de arbeiders, katholieken, joden en Hispanics meteen in zijn kamp, zonder dat hij daar heel hard zijn best voor hoeft te doen. En dan kan Obama zich concentreren op het binnenhalen van onafhankelijke kiezers en ontevreden Republikeinen.

2. Het is een karaktertest voor Obama. Hij mag Clinton niet. Who cares? Meer presidenten hadden een hekel aan hun VP: Eisenhower-Nixon, Kennedy-Johnson, Reagan-Bush. Obama stapt over zijn persoonlijke afkeer en laat zien wat voor 'uniter' hij is.

3. Hou je tegenstanders in de buurt. De Clinton-aanhang is beter te controleren als Clinton VP is dan als zij in de Senaat zit en Obama politiek nog kan tegenwerken.

4. Het is een onoverwinnelijke samenvoeging van kracht. Zo'n ticket is een combinatie van de basis en het partijapparaat en vormt een niet te stoppen kracht in november en een fondsenwerfmacht die de Republikeinen nooit kunnen evenaren. Ook op organisatorisch gebied staat de Obama-Clinton-campagne dan mijlen voor op McCain.

5. Clinton neemt de baan aan – en ze zal er goed in zijn. Het vice-presidentschap is haar best mogelijk stap naar het presidentschap. Ze is verantwoordelijk en zal de functie dus zo goed mogelijk uitvoeren. Als nummer 2 op de ticket zal ze in de nationale campagne niet voor problemen zorgen (dat is bij andere vp-kandidaten niet altijd het geval).

De discussie zal nog wel een paar keer gevoerd worden voordat de keuze is gemaakt. Dat is wat de Amerikaanse verkiezingen zo leuk maakt.

Historicus Marc van Gestel schrijft sinds 2003 elke werkdag aan zijn weblog over de Amerikaanse presidentsverkiezingen vol: www.amerikalog.com