In hun zoektocht naar het perfecte konijn gaan hobbyfokkers 'over lijken'

Het konijn met de allermooiste vacht fokken. Daar draait het om bij de 400 'tekeningras-fokkers' in Nederland. Alleen de mooiste babykonijntjes blijven over. De rest belandt met een beetje pech in een emmer water, op het bord of bij het afval.

"Dit is het allerspannendste moment," zegt fokker Gerrit Grooten terwijl hij naar een pasgeboren nest konijntjes wandelt. "Na een paar dagen kan je zien of er eentje tussen zit met een mooie vacht, waarvan je denkt: hier kan ik mee door. Dat voelt echt alsof je een goal maakt. Een heerlijk gevoel."

De perfecte tekening

Met arendsogen observeert hij de babykonijntjes. Zitten de stippen en strepen precies op de goede plek, zoals de tekening van het ras voorschrijft? Gerrit kijkt tevreden: "Bij mijn Lotharinger konijnen weet je het meteen. De vlekken zitten echt in het vel. Hier heb ik een hele mooie", vertelt de besnorde fokker, terwijl hij een klein konijnenlichaampje tevoorschijn haalt.

Samen met nog zo'n vierhonderd veelal oudere Nederlanders legt hij zich toe op het tekeningras-fokken. Het is een hobby waar de Universiteit Utrecht recent een kritisch onderzoeksrapport over schreef. Onderzoeker Dennis Vink noemt deze groep fokkers erg gesloten. Bovendien schrok hij van de verhalen die de ronde doen. Zo hoorde hij uit meerdere bronnen dat veel tekeningras-fokkers de minder mooie konijntjes doden vlak na de geboorte.

'Enkelen zijn mooi genoeg, de rest wordt geruimd'

"Het perfecte konijntje krijg je niet door er maar eentje te fokken, maar door er een heleboel te fokken en de enkelen te selecteren die mooi genoeg zijn. De rest wordt geruimd." Volgens Vink wordt ongeveer een op de twintig goed genoeg gevonden. De rest moet zo snel mogelijk weg, omdat ze geld, ruimte en tijd kosten.

Een aantal van deze konijnen gaat naar de groothandel of de dierenzaak, maar Vink vermoedt dat een flink deel omgebracht wordt: "Negen op de tien hobbyfokkers geeft aan weleens konijnen te doden. De meesten stellen dit te doen bij zieke konijnen, door ze een nekslag te geven." Dit terwijl het breken van de nek bij een konijn verboden is.

Verzopen, gesmeten en geknuppeld

Maar doden fokkers ook gezonde babykonijntjes die niet mooi genoeg zijn? Dennis Vink vermoedt het, maar kan het niet bewijzen. EenVandaag besluit daarop undercover te gaan bij drie hobbyfokkers. We doen ons voor als potentiële kopers en vragen fokkers of zij weleens babykonijnen doden. Alle drie de fokkers antwoorden ontkennend, maar bevestigen dat andere fokkers het wel doen. De een zou de babykonijntjes verzuipen in een emmer water, een ander smijt ze op de grond en weer een ander mept ze dood met een knuppel.

Dennis Vink van de Universiteit Utrecht pleit dan ook voor meer controle op de hobbyfokkerij: "Bij honden en katten kan de NVWA al controles uitvoeren, maar bij konijnen nog niet. Dat moet snel veranderen. We moeten ons de vraag stellen of het doden van dieren voor de hobby of sport nog wel van deze tijd is,"

'We zijn een beetje overgevoelig geworden'

Fokker Gerrit Grooten ziet het probleem niet zo. Zelf verkoopt hij de meeste van zijn konijnen via Marktplaats of aan kinderen in de buurt. Zo nu en dan doodt hij een aantal van zijn konijnen om op te eten: "Maar dat doe ik altijd op humane wijze, met een verdovend slagpistool. Dat is legaal en je bespaart ze pijn. Het verdrinken of doodknuppelen van konijnen moeten we niet willen, maar we zijn ook een beetje overgevoelig geworden."