In het kielzog van de ouders van Lisanne Froon

Lastig als je zoveel moet verwerken en de media ook nog eens bovenop je lip zitten. En dat al zo'n zes weken lang. Vader Peter: "Aan het verwerken van je eigen verdriet kom ik eigenlijk helemaal niet toe. Je wilt wel, maar door de stroom waar je in komt, lukt dat niet goed."

Samen met collega Jildou van Opzeeland volg ik voor EenVandaag de ouders van één van de vermiste vrouwen Lisanne Froon naar de plek des onheils. Boquete, het gebied in het noordwesten van Panama, waar Lisanne samen met haar vriendin Kris voor het laatst zijn gezien. Diny en Peter willen de lokatie zien, voelen, ruiken....  En misschien, heel misschien, als ze er zijn... gebeurt er iets.. Iets wat niemand misschien voor mogelijk houdt. Want naast veel vrees is er ook een sprankje hoop. 

Vlak voor het boarden maken we even contact met het echtpaar. Voorzichtig is de afspraak. En we willen niet anders. We begrijpen maar al te goed dat dít is waar je als ouder altijd voor vreest. Dat je midden in de nacht wordt gebeld door een vreemd nummer en iemand je uitlegt dat je dochter zoek is in een ver vreemd land. Want dat gebeurde anderhalve maand geleden. 

Diny en Peter reageren heel vriendelijk op ons. De ouders worden begeleid door de oom van Lisanne, oud-politieman Jan Rigter en diens vrouw. Een hecht viertal, dat is goed te zien. Ze knuffelen elkaar als de emoties oplopen en de tranen vloeien. 

We spreken af dat zij leidend zijn in wat er gaat gebeuren. Zij moeten bepalen wat ze gevoelsmatig aankunnen. Terug naar het hostel waar Kris en Lisanne de laatste nacht doorbrachten. Terug naar de pianista trail, het pad dat de twee meiden zouden gaan lopen, hebben gelopen... We weten het eigenlijk nog niet precies. 

Diny zegt niet teveel te willen nadenken over 'het ergste' wat gebeurd kan zijn. "Dat probeer ik weg te houden, anders spring ik nog het liefste van een hoge toren". In deze moeilijke omstandigheden houden de ouders zich dapper. Ze hebben al een media-optreden gehad. Bij RTL late night, het programma van Humberto Tan. Ze hebben er achteraf een goed gevoel over. Diny heeft er een gedichtje voorgelezen. 

Media, zo hebben de ouders van Lisanne en Kris te horen gekregen, zijn een 'noodzakelijk kwaad'. Ze zijn vervelend want volgen je en willen je emoties 'stelen'. Maar ze zorgen er ook voor dat de druk op de ketel blijft, dat de zaak op de agenda wordt gehouden en dat de druk op de autoriteiten hoog blijft om door te gaan met zoeken.  

Diny en Peter hopen vooral dat de vermissing van hun dochter en haar vriendin in Panama aandacht blijft krijgen. "Daar moeten de mensen blijven uitkijken naar sporen. In Panama moet het gebeuren."

Voordat we het vliegtuig ingaan spreken we af elkaar in Boquete te bellen en af te spreken wat we samen kunnen doen. 

Zo gezegd zo gedaan. In het vliegtuig nemen Jildou en ik nog wat informatie over de zaak door. Opnieuw. Waar zit er mogelijk een oplossing? Naast de familie hebben we afspraken met de lokale politie en de talenschool waar Kris en Lisanne Spaanse les volgden. In het gebied zijn de afgelopen jaren al veertig mensen vermist geraakt. Wat is er aan de hand?

Op Panama airport staan we naast de familie van Lisanne te wachten op onze bagage. De volgende morgen zien we elkaar opnieuw bij het inchecken voor de vlucht naar David, de dichtstbijzijnde grote plaats bij Boquete.

In de media zijn dan ondertussen berichten opgedoken dat de familie naar Panama zou zijn afgereisd in verband met 'ontwikkelingen in de zaak'. Hierover reppen verschillende sites en andere nemen dit weer over. Ook wij krijgen de informatie van welwillende collega's doorgespeeld met daarbij de boodschap: doe er wat mee! 

Jildou en ik kijken elkaar aan. In het contact met de ouders van Lisanne hebben we allerminst het gevoel gehad dat ze vanwege bepaalde ontwikkelingen in de zaak op stel en sprong zijn vertrokken naar Panama. Zouden we iets gemist hebben?

Op het lokale vliegveld zitten de volgende morgen Diny en Peter en hun familieleden aan de koffie samen met de Nederlandse ambassadeur Wiebe de Boer die het viertal een hart onder de riem wil steken. We leggen de berichtgeving meteen aan ons gezelschap voor. Niemand kan er echt een duidelijke verklaring voor geven. Peter: "Het zou misschien goed zijn als er ontwikkelingen zouden zijn maar onze reis naar Panama heeft daar helemaal niets mee te maken."

Vriendelijk zwaait de ambassadeur het viertal uit als ze vanuit Panama City vertrekken naar David. Wij volgen een paar uur later in hun kielzog. Het wordt een emotionele reis, dat staat vast. Oók voor ons.