Herinnering aan 'Majoor' Bosshardt

'Majoor' Bosshardt, de bekendste soldate van het Leger des Heils, is maandagmiddag thuis in haar woonplaats Amsterdam overleden. Ze is 94 jaar geworden. De bekendste vertegenwoordiger van het Leger des Heils verwierf landelijke bekendheid door haar werk op de Amsterdamse Wallen. Inmiddels zijn er op het condoleanceregister op www.majoorbosshardt.nl al meer dan 3000 berichten achtergelaten. Heeft u persoonlijke ervaringen of herinneringen aan Majoor Bosshardt? Laat het ons weten!

In EénVandaag willen we graag aandacht besteden aan úw persoonlijke herinneringen aan majoor Bosshardt. Heeft u haar ooit ontmoet en heeft u daar foto's of videobeelden van? Heeft u hulp van haar gekregen of heeft u met haar gewerkt? Heeft u misschien iets bijzonders met haar meegemaakt of kent u andere mensen die materiaal van haar hebben?Laat het ons weten en klik hier om ons uw verhaal te vertellen. We vragen u vriendelijk een telefoonnummer waarop u overdag te bereiken bent te vermelden. Mocht onze redactie geïnteresseerd zijn in uw verhaal, dan nemen wij contact met u op.

Er zijn bij de redactie van EénVandaag veel reacties binnengekomen op het het overlijden van majoor Bosshardt. Een kleine greep uit de reacties:*'Jaren geleden hadden wij een restaurant en daar mochten wij de majoor meermalen verwelkomen.Ze kwam dan samen met een vriendin wat bij ons eten. Ook bij het 10 jarig bestaan van de zaak was ze er en dat gaf toch een bepaald cachet aan het feestgebeuren. ik heb hiervan nog een klein stukje op vhs band staan. Bij één van de keren dat ze bij ons te gast was bracht ik haar jas en hoedje naar de garderobe en in een jolige bui heb ik toen even het hoedje opgezet, ik hoop maar dat de majoor mij dit wil vergeven, maar nu met haar dood moet ik hier steeds aan denken dat ik ooit haar hoedje heb opgehad'.*'Een jaar of twintig geleden heb ik op de middelbare school het genoegen gehad majoor Bosshardt te ontmoeten. Zij kwam tijdens een geschiedenisles bij ons in de klas vertellen over het werk dat zij deed. Toen al een oude vrouw, kun je nagaan. Maar ze dééd niet oud, ze was heel erg bij de tijd, stond midden in het leven en voelde zich tussen een dertigtal pubers net zo op haar gemak als overal.Nu is het zo dat onze geschiedenislerares mevrouw Frankenhuyzen heette.U voelt hem al aankomen: aan het einde van het lesuur nam majoor Bosshardt afscheid, met de historische woorden: "Mevrouw Frankenstein, bedankt dat ik vandaag...." De rest werd overstemd door het gierende gelach van de leerlingen. Majoor Bosshardt sloeg haar hand voor haar mond, gierde net zo hard mee en maakte schuddebuikend haar excuses aan onze lerares (die er ook de humor wel van inzag overigens). Zo heb ik haar leren kennen; een hartelijke, goedlachse vrouw met een zeer positieve instelling. En u zult begrijpen dat ik, telkens wanneer ik haar op TV zag, moest denken aan die anekdote'.*'Majoor Bosshardt was een geweldig mens, wars van luxe, arrogantie en hebzucht.De eenvoud zelve, maar intelligent en open voor iedereen, van koningin tot zwerver. Het mooiste vind ik, dat ze meteen iemand hielp, die iets nodig had. Niet eerst vragen of dat financiëel wel mocht, maar direct. Dat is haar niet altijd in dank afgenomen, maar het is de Majoor ten voeten uit en dat heb ik altijd in haar gewaardeerd. Niet zeuren, maar doen was haar leus'.*'Ik heb korte tijd correspondentie met haar gevoerd toen ik in het buitenland woonde en ook het door haar gesigneerde boek in bezit. Een fantastisch mens, de eenvoud zelve, een voorbeeld voor ons allen. Amsterdam zal haar missen. Haar naam zal nooit verloren gaan. Dat zij mag rusten in vrede'.*'Als er werkelijk een God bestaat,en Majoor Boshard is bij hem dan moet hij haar om advies vragen. Want zei wist hoe het moet hier op moedertje aarde. En géén ander!!'*'Ooit lette ze niet op en reed met haar auto in Amsterdam in een vrachtauto'.