Eens, maar nooit meer. Dat concludeert Charles de Koning (83) nadat hij 2 maanden bij zijn dementerende vrouw in het verzorgingshuis woonde door corona. Hij wilde bij haar zijn tijdens de lockdown.
De oud-huisarts trok bij zijn vrouw in, omdat hij het niet kon verkroppen om zijn vrouw Adriana (ook 83) tijdens de lockdown niet te kunnen bezoeken. Maar het viel niet mee, blikt hij terug nu hij weer thuis is. "De muren kwamen op mij af", vertelt Charles.
Eigen brood en koffie
Toen de verpleeginstellingen sloten voor bezoekers, wilde Charles zijn vrouw blijven zien. Ze is dementerend sinds 2014 en ging de laatste 3 jaar harder achteruit. "Ik heb haar dag en nacht verzorgd. Ik wilde haar niet in de steek laten", vertelt Charles. Afgelopen donderdag was hij 58 jaar getrouwd met zijn vrouw.
Charles zag in het verpleeghuis wat zijn vrouw doorgaans te eten en drinken krijgt. Zijn koffiezetter van thuis nam hij mee. "De koffie daar was niet te drinken." Zijn dochter kwam brood brengen. "Want ze hebben daar gewoon fabrieksbrood. Mijn dochter bracht ook ham. Een heleboel daar is gewoon niet lekker."
Zorg ging achteruit
Charles hielp zijn vrouw met de fysiotherapie om haar weer aan het lopen te krijgen. Hij zag zijn vrouw opknappen toen hij er was. "We hebben 2 keer per week fysiotherapie gehad, ik hielp natuurlijk met de fysio, maar we deden ook dingen samen. Ze kon lopen toen ik wegging."
Maar de situatie van zijn vrouw verslechterde toen hij weer thuis ging wonen. "Ik ben nu een maand weg en het lukt niet meer. Ik heb de indruk dat ze in die maand bijna geen fysio heeft gehad. De toestand is sterker achteruit aan het gaan."
Afscheid heel moeilijk
Ook het bedrag van 3500 euro per maand dat Charles moest betalen om bij zijn vrouw te zijn, maar haar daar wel 24 uur per dag voor te verzorgen, ging tegenstaan. Zo moest hij zelf de bedden verschonen en zijn vrouw helpen met naar de wc gaan. "Ik moest gewoon alles doen. En ik dacht na 2 maanden ook dat de maatregelen misschien wel snel versoepeld zouden worden."
Het afscheid was heel moeilijk. "Het is zo emotioneel. Als ik nu aan mijn vrouw denk en bedenk dat ze overgeleverd is aan verzorgers die wel betrokken zijn, maar niet zoals ik of als onze dochters dat zijn. Dat voelt zij misschien ook wel. Dan word ik gewoon emotioneel. Ik ben helemaal niet zo huilerig, maar als ik hier aan moet denken wel. Want ik heb de regie niet meer. Het is gewoon droevig, het is gewoon triest."
Geen tweede keer
Charles mocht de eerste maand nadat hij thuis was zijn vrouw maar 1 tot 2 uur per week zien. Inmiddels is dat weer vaker. "Of ik mij bij een tweede golf weer laat opsluiten? Nee, dat denk ik niet." Charles denkt dat hij dan het bezoekverbod schendt en wel langsgaat bij zijn vrouw.
"Ik zou mij dan niet aan de regels houden. En dan zou ik door alle barricades heen breken om er gewoon naartoe te gaan. Ik stoor mij dan niet aan een verbod. Daar pas ik voor. Ik accepteer het niet. Dan moeten ze de boa's op mij afsturen, want ik doe het niet."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.