Dierenasiels in Oekraïne barsten uit hun voegen sinds damdoorbraak, zag Karen die het land bezocht: 'Inzet vrijwilligers overweldigend'

Een week verbleef Karen Soeters van dierenbeschermingsorganisatie House of Animals in Oekraïne. Sinds 2 dagen is ze weer in Nederland en nog altijd is ze diep onder de indruk van wat ze zag en meemaakte.

Karen bezocht het door geweld geteisterde land om te zien hoe het nu gaat met de tienduizenden achtergelaten (huis)dieren van gevluchte baasjes. Sinds het begin van de oorlog geeft House of Animals structurele noodhulp aan dieren daar.

Doodzieke dieren

Tijdens haar bezoek deed Karen verschillende plekken aan. Ze kwam tot aan het gebied waar 6 juni de Kachovka-dam is doorgebroken. "Verder mochten we niet." Maar Oekraïense vrijwilligers zijn de afgelopen weken, met gevaar voor eigen leven, wél het gebied in gegaan om dieren te redden. Bijvoorbeeld de dierenbeschermers van Pegasus, de op één na grootste dierenopvang van Oekraïne.

"Ze werden vanuit de lucht nog beschoten, het is onvoorstelbaar. En omdat het water zwaar vervuild is met olie en chemicaliën, zijn de meeste dieren doodziek."

Druk in het dierenasiel

"Maar," zegt Karen, "de inzet van de vrijwilligers is overweldigend. Mensen geven gewoon niet op. Dieren worden van straat gehaald, uit appartementen geplukt van baasjes die zijn gevlucht en niet meer terug zijn gekomen."

Eerder zamelde House of Animals 9 ton in voor dieren in Oekraïne. "Dat geld is uitgegeven aan voedsel, medicatie, aggregaten en apparatuur om huisdieren te steriliseren. En aan allerlei particuliere initiatieven, zoals een mevrouw die elke dag katten op straat voert. We hebben daarnaast 35.000 euro gedoneerd om het dierenasiel Pegagus in Dnipro uit te breiden. Want dat barst na de damdoorbraak uit zijn voegen."

Trauma's bij mensen en dieren

Verblijven in een land in oorlog, doet iets met je, vertelt Karen. "Het alarm gaat elke nacht af. Na 4 dagen was ik fysiek en psychisch helemaal uitgeput. De bevolking heeft het na 1,5 jaar oorlog loodzwaar. Mensen voelen zich onveilig en zijn onrustig. Die constante knallen zijn een vorm van psychologische oorlogsvoering."

Maar niet alleen mensen lopen oorlogstrauma's op, ook bij dieren gebeurt het. "Ze zijn zwaar getraumatiseerd door het oorlogsgeweld. Je ziet ze ineenkrimpen bij elk geluid. Je weet niet wat je meemaakt als het gaat onweren."

Opnieuw vertrouwen

Tegelijkertijd vindt Karen het mooi om te zien dat deze dieren worden opgevangen. "Door mensen die het zelf ook zwaar hebben. Er is een paard dat een jaar lang helemaal alleen heeft gestaan. De eigenaars waren gevlucht."

"Hij werd af en toe een beetje gevoerd door de buren. Je kon hem absoluut niet meer aanraken. Hij is nu opgevangen en je ziet dat hij heel langzaam weer wat vertrouwen krijgt."

Menselijkheid afgenomen

Karen vindt het een vreemde gewaarwording, om nu weer in het veilige Nederland te zijn. Ze mist de mensen in Oekraïne, vertelt ze. "We hebben dagelijks contact via allerlei chatgroepen. De achterblijvers zijn zo verschrikkelijk dapper. Er zijn mensen die gebleven zijn omdat ze de beesten niet in de steek wilden laten."

"Het is voor hen heel belangrijk om gezien en gehoord te worden en om te weten dat ze er niet helemaal alleen voor staan. Dat ze niet vergeten worden. Dat we hen helpen om de dieren te helpen geeft weer wat beschaving terug. Menselijkheid die door de oorlog wordt afgenomen."