Deze 4 vrouwen leven met de verwoestende impact van een onopgeloste moord

In Nederland zijn 1774 moordzaken na intensief en vaak langdurig onderzoek nog altijd onopgelost. Dat laat diepe sporen na in het leven van de nabestaanden.

Vandaag wordt in Almere een stille tocht georganiseerd voor de slachtoffers van onopgeloste moorden. Met de tocht willen nabestaanden aandacht vragen voor de cold cases: moorden waarvan de dader nog steeds onbekend is. Vier vrouwen vertellen wat het met je doet als je geliefde slachtoffer is van een onopgeloste moord.

Lees ook

• De vriend van Claudia werd ineens vermoord: 'Wist ik maar waarom'

  • 29-05-2019

'De dader heeft niet alleen mijn oma vermoord, maar ook onze familie kapot gemaakt'

• Nabestaande: Sandra Bindi
• Op 9 juni 2005 wordt haar oma, Ger van der Steeg-Bindi (93), uit Utrecht gevonden in haar woning in Utrecht, ze is vermoord
• Zaak: onopgelost

"Wie heeft het gedaan? En waarom? Op een gegeven moment ga je iedereen verdenken. In onze familie heeft heeft dat tot een onlijmbare breuk geleid. Mensen verdenken elkaar, vinden van elkaar dat ze de dader in de verkeerde richting zoeken. Onze familie is hierdoor echt kapot gemaakt", vertelt Sandra Bindi, de kleindochter van Ger.

"Ik zie ook niet in dat het nog goed kan komen. Ik wil zo graag dat deze zaak wordt opgelost. Zodat ik het idee kan hebben dat de familiebanden die zo sterk waren voordat mijn oma vermoord werd geen schijn was, dat het echt was. De dader heeft niet alleen de moord op mijn oma op zijn geweten, maar heeft ook onze familie moedwillig kapot gemaakt. En laat dit na 14 jaar nog altijd voortduren."

'Ik heb nu levenslang'

• Nabestaande: Wendy Kerssens
• Op 6 juli 2003 wordt haar broer Mark (28) op het Waagplein in Alkmaar neergeschoten. Hij stierf twee dagen later aan zijn verwondingen
• Zaak: onopgelost

"Het verdriet en het gemis is er elke dag. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Het is altijd bij me. Wat er gebeurd is, was zo heftig, die herinnering gaat nooit meer weg. Mijn broer was mijn beste vriend. Waar hij ook was, ik zocht hem op. Vlak voor hij stierf heb ik hem nog gezien in het ziekenhuis. Toen ik mij realiseerde dat ik zonder hem zou weggaan, begon de ellende. Toen kregen wij levenslang", vertelt Wendy Kerssens over de dood van haar broer Mark.

"7 jaar therapie heb ik gehad om hiermee om te kunnen gaan. Ergens hoop ik dat de dader nog wordt gevonden, maar aan de andere kant maakt het me ook geen meer moer meer uit. Er is dan geen genoegdoening. Ik zal daar geen rust in vinden."

'We leven al 29 jaar met de vraag: Waarom moest hij dood?'

• Nabestaande: Coby de Niet
• Op 21 mei 1990 wordt haar broer Jan (30) in het Haagse Bos gevonden. Het blijkt door messteken om het leven te zijn gebracht
• Zaak: onopgelost

"Mijn vader was net overleden, toen we hoorden dat mijn broer vermoord was. We leefden in een hel. Echt een hel. En nog altijd is het een wond die nooit zal helen. Jan was een lieve zorgzame man. De recherche heeft ook nooit iemand kunnen vinden die een hekel aan hem had. We zijn er wel achtergekomen dat Jan een dubbelleven leidde. Hij had gevoelens voor jongens. Dat had hij nooit verteld. Misschien was hij in het Haagse bos iemand tegen gekomen die ook niet wilde dat iemand daar achter kwam? We weten het niet", vertelt Coby de Niet, Jans zus.

"En nu vragen we ons al 29 jaar af: waarom? Die vraagt beïnvloedt eigenlijk je hele leven. Ik was in het begin ook bang dat ik en mijn familie gevaar liepen. Er kwam ruzie in de familie. Er werd gedacht dat mijn moeder wist wie de dader was, maar er niets over wilde zeggen. Sinds kort is de zaak weer geopend. Maar ik vraag me af of we hier mee door moeten gaan. Ik zie welk effect het op mijn moeder heeft. Alles wordt weer opgerakeld. Ze gaat er weer helemaal aan onderdoor."

'Ik weet wie mijn dochter vermoord heeft'

• Nabestaande: Suus Joosten
• Op 30 april 2017 wordt het stoffelijke overschot van haar dochter Esther Paul (43) in het Veluwemeer teruggevonden
• Zaak: onopgelost

"Ik weet wie het gedaan heeft. Ik kwam hem van de week nog tegen. Ik was in een keer stuk geslagen. Ik wist ook niet meer wat ik moest doen. Het is de ex van mijn dochter. Ze waren 12 jaar samen geweest. De recherche heeft wel een motief voor de moord, maar geen bewijs. We krijgen maar weinig informatie, in het belang van het onderzoek. Maar ik wil zo graag weten wat er gebeurd is. Waaraan is ze overleden? Als ik weet wat de waarheid is, kan ik dat gaan verwerken", zegt Suus Joosten, Esthers moeder.

"Nu bedenk ik elk mogelijk scenario. Ik krijg er nachtmerries van en hallucinaties. Van mij hoeft de dader niet levenslang te krijgen. Maar een bekentenis betekent voor mij erkenning. Dan heb ik rust en mijn dochter ook. Zo voel ik dat. Dan kan ik ook verder met het rouwproces. Nu staat dat stil, omdat ik nog zo met de zaak bezig ben."