De Week van Frans Timmermans

Arme Jeroen. Toegegeven heeft hij het nooit, maar dat hij stiekem had gehoopt naar Brussel te kunnen verhuizen staat vast. Brussel is sowieso een gewilde werklocatie. 

Voor de bühne wordt  bijna dagelijks op het hoofdkantoor van de Europese Unie in Brussel gemopperd. ‘Een bureaucratisch monstrum wat slagkracht mist’. Kan allemaal  zo zijn, maar wie politiek machtsbewust is weet dat, nog los van de betere restaurants, je beter in Brussel kan zitten dan – bijvoorbeeld – in Den Haag.

Het werd dus niet de week van Jeroen Dijsselbloem, hoeveel boeiender hij Europa (VRT Terzake op 20 februari 2014) in vergelijking met het zijn van minister van Financiën ook vindt.

Dus werd het de week van Frans Timmermans. Er zijn inmiddels vele reconstructies gemaakt. Over hoe het kan dat Jeroen het niet werd, Frans wel, of de Nederlandse lobby nu geslaagd is of mislukt en of Timmermans nu blij of toch teleurgesteld moet zijn over de inhoud van zijn job. Feit is dat het binnenhalen van de Olympische Spelen eenvoudiger lijkt dan campagne voeren voor een internationale politieke topfunctie. Onzichtbaar, ongrijpbaar en vooral onvoorspelbaar, dat is het kenmerk van een politieke lobby.

Timmermans gaat botsen

Hoe dan ook, Timmermans zit straks achter het bureau als rechterhand van Commissievoorzitter Juncker. De discussie gaat er nu over of Timmermans als chef Europese Hervorming enige positie heeft. Strikt genomen kun je zeggen dat wie het Europese politieke raamwerk wil hervormen gegarandeerd stukloopt. “De European Union is an ongoing process”, zei de Herman van Rompuy (voorzitter Europese Raad) eens. Een rijdende trein dus, is dat Europa.

Let maar op, Frans Timmermans gaat er zelf wel iets van maken. Hij is welbespraakt, politiek superslim en weet als geen ander dat als de weg links is geblokkeerd je soms ook rechtsaf kan gaan. Anders gezegd, waarschijnlijk gaat Timmermans straks botsen met zijn collega’s omdat hij net zo het uitkomt de aandacht gaat trekken en niet zal schromen over andermans portefeuille een opmerking te maken. Misschien zelfs dat Timmermans af en toe niet alleen de rechterhand van Juncker wordt maar ook de linker.

PvdA ook blij

Timmermans is blij, maar zijn partij, de Partij van de Arbeid is ook blij. Want Timmermans is opgehoepeld. Ooit droomde Timmermans ervan de PvdA te redden, maar steeds waren er tegenstanders op de weg. Als Wouter Bos nu nog partijleider was, zou hij de fles ontkurken en roepen: “Daar zijn we mooi vanaf”. Timmermans is vaak een ideologische stoorzender in de PvdA geweest, zo heeft hij Job Cohen indirect mede naar de uitgang geleid, omdat hij Cohen te veel “SP-light’ vond. Timmermans is geliefd maar ook gehaat. Soms is die liefde en haat terug te brengen tussen de eeuwig gespannen relatie Amsterdam-Zuid-Limburg.

PvdA heeft Dijsselbloem nodig

De Partij van de Arbeid heeft Jeroen Dijsselbloem nodig. In Den Haag, in Nederland. Dijsselbloem is nu al een onomstreden minister van Financiën. Dat is knap, in twee jaar voor elkaar gekregen. Tevens gezien in het buitenland. Al heeft hij wel de macht van de Christen-Democraten onderschat door minzaam over de nu nieuwe Commissievoorzitter Juncker te doen. Dat is een goede les voor Dijsselbloem. Een Christen-Democraat is pas echt ongevaarlijk als ie helemaal dood en begraven is. Dat wordt weleens te gemakkelijk vergeten. Christen-Democraten hebben het politieke spel uitgevonden, daarom bestaat de partij nog steeds ook in deze tijd van een steeds veranderend politiek landschap.

De Partij van de Arbeid hapt soms naar electorale adem en heeft redders nodig. Een daarvan heet in elk geval Dijsselbloem. Blijven in Nederland is een offer, dat weten we allemaal, maar soms is het ook dankbaar. Een gedachte hier cadeau gedaan aan Dijsselbloem.

Nieuwe minister

Ik kijk overigens zelf uit naar de overdracht op Buitenlandse Zaken, ergens in oktober. Want alles wijst er op dat Bert Koenders Frans Timmermans opvolgt. Ze zaten beiden ooit op Buitenlandse Zaken, de een – Koenders – als minister voor Ontwikkelingssamenwerking, de ander – Timmermans  - als staatssecretaris Europese Zaken. De rook daar is nog maar net optrokken, zo heftig was de sfeer. Want de CDA-er  Maxime Verhagen zat daar als minister ook nog…

Wordt een aparte foto, Timmermans die zijn portefeuille overdraagt aan Koenders. Anders gezegd, de baan gaat van Heerlen naar Amsterdam.

Kees Boonman is de vaste politiek commentator bij EenVandaag en blogt voor EenVandaag.nl