De vriend van Claudia werd ineens vermoord: 'Wist ik maar waarom'

Marlon Fidanque werd 3 jaar geleden in zijn voortuin in Apeldoorn doodgeschoten, voor de ogen van zijn hoogzwangere vriendin Claudia. Zijn kinderen zagen hem sterven. Onderzoek naar de dader is inmiddels vastgelopen.

Bijna 1800 moordzaken zijn na langdurig en uitgebreid onderzoek nog altijd onopgelost. Zaterdag houden nabestaanden een stille tocht in Almere, om meer aandacht te vragen voor deze zogenaamde cold cases. Ook de moord op Marlon Fidanque is zo'n zaak.

'Ik was zo bang'

Uit angst voor de dader heeft Claudia, moeder van vijf kinderen, nooit in de media haar verhaal willen doen. "Ik was zo bang dat de dader terug zou komen om ons ook te vermoorden", vertelt ze. "We weten helemaal niet wie er achter zit en waarom ons gezin is aangevallen."

Maar nu het onderzoek naar de moord op haar vriend is vastgelopen, hoopt ze dat haar verhaal kan helpen om nieuwe informatie boven water te krijgen. "Ik wil heel graag weten: waarom? Waarom? Wie doet nou zoiets? Mijn jongste zal zijn vader nooit herinneren. Wat moet ik hem later vertellen als hij vraagt wat er met zijn vader is gebeurd?"

Geen idee van de dader

Marlon (31) werd op zaterdag 19 maart 2016 doodgeschoten. "Ik stond in de deuropening. Marlon en zijn broer waren aan het roken. Opeens sprong er iemand in de tuin en begon te schieten. Ik werd neergeschoten, dwars door mijn schouder. Marlon werd ook geraakt en viel meteen neer. Het eerste dat ik dacht was: de kinderen. Ik ben naar binnen gerend en heb ze naar boven gestuurd. Toen ben ik terug gegaan naar Marlon. Hij stierf in mijn armen."

Claudia heeft geen enkel idee wie achter deze aanslag zit. En dat is onverteerbaar, vertelt ze. "De recherche heeft veel onderzoek gedaan en zegt ook geen idee te hebben wat het motief van de dader is. Soms zou ik wensen dat hij een dubbelleven had waar ik niets van wist. Hoe gek dat ook klinkt. Dan had ik tenminste een antwoord."

Trauma

Claudia heeft nog altijd veel zorgen over haar kinderen. "Ze hebben het allemaal meegekregen, hebben hun stervende vader gezien. Ze waren getraumatiseerd. Mijn dochtertje heeft een week niet gepraat en begon weer in bed te plassen. Mijn zoon was depressief. Hij liep vast op school en in sociale contacten. Ze hebben 2 jaar therapie gehad."

Nog altijd is het moeilijk voor het gezin. "Ik had ze dit als moeder allemaal willen besparen. Maar dat kan niet. We proberen er nu met zijn allen het beste van te maken. We halen nu ook de mooie herinneringen over hun vader weer op. We zijn heel hecht. Maar Marlon wordt nog elke dag gemist."