De taal van multicultureel Nederland

Multicultureel Nederland heeft een nieuwe dimensie gekregen na de overwinning van de PVV in een spannende verkiezingsnacht. Binnen- en buitenlandse media schrijven volop over de politieke aardverschuiving in Nederland en de overwinning voor Wilders, die 'für Henk und Ingrid' is, maar niet 'für Ali und Fatima'. De reacties van twitteraars –die steeds serieuzer worden genomen in het publieke debat- liegen er ook niet om. Zo voelt iemand zich alsof het land onder zijn neus wordt weggekaapt, wordt geschreven dat 'de onderbuik van Nederland heeft gesproken' en merkt een ander op dat Wilders de islam met rust moet laten.

Toch gaat de multiculturele gemeenschap niet bij de pakken neerzitten. In EenVandaag zeiden kleurrijke jongeren gisteravond dat de overwinning van Wilders aanleiding zou kunnen geven tot zorg, maar dat ze nog harder zullen vechten om een rolmodel te zijn en hun talenten te laten zien.

De dialoog kwam goed op gang tijdens mijn aanwezigheid op een bijeenkomst van Hart voor Samenleving afgelopen zondag. Marokkaanse Nederlanders waren daar collectief aanwezig om te praten over actuele zaken als het onderwijs en de arbeidsmarkt. Omlijst door een vleugje entertainment én een politiek debat, want naast vermaak moesten er natuurlijk ook allochtone zieltjes gewonnen worden door de aanwezige politieke partijen. Die avond werd ook een mooi initiatief gelanceerd. Om Marokkaanse jongeren aan stageplaatsen te helpen, hebben 6000 Marokkaanse ondernemers hun krachten gebundeld om het komende jaar tenminste 1 van hen een plek te bieden. Zo geeft de gemeenschap zelf het goede voorbeeld en hopen ze anderen te inspireren dit voorbeeld te volgen.

Een 12-jarige jongen viel die dag op door zijn bijdehante aanwezigheid. De voorzitter vroeg hem tegen het einde van de dag voor een volle zaal wat hij van de bijeenkomst vond. De jongen constateerde nuchter tegenover een volle zaal dat hij taal heel belangrijk vond. Want, zei hij, als je in Ghana zou wonen, had je helemaal niks meer aan je Nederlands. Kinderlijke wijsheid, waar eigenlijk niet zoveel tegen in te brengen was.

Een heel andere uitleg van het 'taalissue’ kreeg ik even later van een islamkenner met wie ik in gesprek raakte. Volgens Ahmed moet een goede moslim de taal van het land waar hij woont leren om een andere reden. Als je in een vreemd land komt moet je namelijk in staat zijn om je verbaal te verweren tegen mensen die je geloof bekritiseren. Een redelijk negatief uitgangspunt, als je het mij vraagt. Gelukkig voegde Ahmed daar een reden aan toe: door de taal te beheersen zou je iets bijdragen aan de wereld.

Een andere moslim die zich in het gesprek mengde was minder gematigd. Hij probeerde me te overtuigen van iets dat in de Koran stond, maar door zijn opgewonden toon is die boodschap niet helemaal blijven hangen. Het had er iets mee te maken dat er op een dag een wonder zou gebeuren en dat ik dan moslim zou worden. Iets dat me niet heel waarschijnlijk leek. Ik duwde hem een foldertje in zijn handen en probeerde nog een paar Marokkaanse kleerkasten te overtuigen van het belang van hun stem in het opiniepanel voordat ik naar huis terugkeerde.