De aanleg van de Noord-Zuidlijn viel miljarden duurder uit dan begroot en werd door alle tegenslag bijna stopgezet. Maar nu is de lijn bijna klaar. EenVandaag mocht alvast meereizen en pikte onderweg de wethouder van Verkeer en Vervoer Pieter Litjens, oud-hoofdboorder Paul Janssen, huidig Vijzelgrachtbewoner Wout Vroom en oud-wethouder Geert Dales op voor een eerste proefrit.
De Noord-Zuidlijn is 10 kilometer lang, acht haltes ver, en verbindt Amsterdam-Noord met Amsterdam-Zuid. Op 22 juli wordt metrolijn 52 officieel in gebruik genomen.Voor die tijd kunnen belangstellenden wel alvast een groot aantal stations bekijken. Sommige stations zijn opgeluisterd door kunstwerken, zoals een groot portret van Ramses Shaffy in Station Vijzelgracht. Binnenkort gaan de laatste testritten van start.
Bouw regelmatig stilgelegd
De bouw van de verbinding tussen het noorden en zuiden van Amsterdam duurde 15 jaar en kwam met grote regelmaat negatief in het nieuws. Zo was het een van de duurste en langstlopende bouwprojecten ooit in Nederland. Elk jaar leek de aanleg nog langer te duren en nog weer duurder te worden. De bouw werd een aantal keer stilgelegd en decennia lang hadden bestuurders er een hoofdpijndossier aan. Het grootste pijnpunt: de kosten. En duur werd het. Met 3,1 miljard euro viel de lijn twee keer duurder uit dan begroot.
‘Het boren gaat door’
De hobbels die genomen moesten worden waren enorm. Zo waren daar bijvoorbeeld de beroemde wevershuisjes op de Vijzelgracht die in 2008 door lekkende damwanden scheef gingen staan. De woede en verontwaardiging onder bewoners was groot, maar iedereen werd uiteindelijk gecompenseerd. Toch liep de commotie daarna hoog op: een commissie onder leiding van oud-minister Veerman moest gaan beslissen of er überhaupt nog wel een Noord-Zuidlijn moest komen. Uiteindelijk luidde het oordeel: het boren gaat door.
Aanstelling van een scheurambtenaar
In april 2011 ging de derde grondboor met de naam Molly de grond in. Naar goed gebruik werd deze boor gezegend in naam van de heilige Sint Barbara, de beschermheilige van de werkers. Ook de twee andere boren, Gravin en Noortje, maar ook de boorders zelf kregen allemaal de zegen van Sint Barbara. Intussen heerste in Amsterdam de angst dat de boormachines de stad tot een krater zouden reduceren. Gevreesd werd voor het lot van de Bijenkorf, de Munttoren, de Beurs van Berlage en zelfs het Okura Hotel. Er werd zelfs een zogenaamde ‘scheurambtenaar‘ zijn aangesteld. Achteraf blijkt het boorteam de Bijenkorf juist te hebben gestut en is de fundering een paar centimeter gelift. Hoofdboorder Paul Janssen grapte zelfs dat hij de enige Nederlander was die de Bijenkorf heeft getild. De gevreesde verzakkingen bleven uiteindelijk overigens uit in Amsterdam.
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.