Anouck raakt geïsoleerd door het verdwijnen van de bus in haar dorp, maar laat het er niet bij zitten

Dunbezette buslijnen in krimpgebieden verdwijnen, met grote gevolgen voor de leefbaarheid. Anouck Bruijns uit Sint Willebrord zag het ook in haar dorp gebeuren en bond de strijd aan.

Buslijn 312 van Breda naar Roosendaal stopt sinds december vorig jaar niet meer in het Brabantse dorp. Door 'een efficiency-slag' van vervoersbedrijf Arriva werd besloten de drie haltes in het dorp op te heffen. Bewoners zijn boos. "We voelen ons afgesneden van de buitenwereld."

Onbegonnen werk

Het besluit van de vervoerder, genomen in overleg met de provincie, gooit het leven van Anouck Bruijns flink overhoop. De alleenstaande moeder staat met haar kinderen op de plek van de oude bushalte en wijst hoe je bij de nieuwe halte komt: "Daar de straat uit, naar rechts en dan helemaal uitlopen. Als je het dorp uit bent, zie je de nieuwe bushalte. Het is een avondvierdaagse, alleen je krijgt geen medaille."

Voor haar is een tocht van ruim 2 kilometer naar de bushalte, met kinderwagen en al, onbegonnen werk. "Sinds die haltes in het dorp weg zijn kan ik niet meer naar mijn vriendinnen en mijn familie in Roosendaal. En die komen ook veel minder naar mij. In mijn omgeving heeft bijna niemand een auto. Ik ken alleen maar mensen die van het OV gebruik maken."

Het belang van goede busverbindingen

Precies dat is het probleem, vindt Hans Jeekel, hoogleraar Smart Mobilty aan de TU in Eindhoven. "20 procent van de Nederlandse gezinnen heeft geen auto", legt hij uit. "Dus zijn goede busverbindingen voor veel mensen belangrijk."

Voor de groep mensen die afhankelijk is van goede verbindingen wordt het steeds moeilijker zich te verplaatsen. "De overheid gaat er vanuit dat iedereen wel een fiets, e-bike, scooter of familieleden heeft waardoor ze mobiel zijn. Maar 5 procent heeft dat allemaal niet. Dat is een vergeten groep."

Leefbaarheid neemt nog verder af

"Sint Willebrord staat niet op zichzelf", vervolgt Jeekel. Hij ziet dat in meerdere krimpgebieden de dunbezette lijnen verdwijnen. Met het verdwijnen van de winkel en het buurthuis loopt hierdoor de leefbaarheid in deze gebieden nog verder terug, vindt hij.

"Er zitten twee kanten aan het verhaal", zo reageert gedeputeerde Christophe van der Maat. "Als je het één doet zijn er altijd wel anderen die zeggen: 'Ja, dat komt voor ons minder goed uit'. Vandaar dat we nu 80 fietsenrekken bij de nieuwe bushalte hebben neergezet en er een dorpsbus is gekomen als alternatief vervoer."

Petitie

Hans Jeekel vindt dat er aan dit verhaal 'een zwakke kant zit' en vindt dat de overheid het probleem veel te makkelijk wegredeneert. "Zo van: 'Die mensen hebben toch wel kennissen, er zijn toch buurtbussen, er zijn wat vrijwilligersbusjes'."

En daarom is hij blij dat er in Sint Willebrord iemand is opgestaan om het aan de kaak te stellen. Hiermee doelt hij op Anouck, die inmiddels een petitie is gestart om de bushaltes in het dorp terug te krijgen. "Ik krijg veel reacties van mensen die de bus ook graag terug willen. Er wordt veel over gepraat, tot in de wachtkamer bij de dokter." Inmiddels heeft Anouck in het kleine dorp al ruim 700 handtekeningen verzameld.