Dat sigaretten sinds april fors duurder zijn, zorgt ervoor dat er minder gerookt wordt. Maar dat supermarkten sinds deze week geen sigaretten meer mogen verkopen, lijkt minder effect te hebben op het rookgedrag.

Dat blijkt uit onderzoek onder bijna 23.000 leden van het Opiniepanel, onder wie duizenden mensen die regelmatig of soms roken. Rokers kunnen het verkoopverbod in supermarkten naar eigen zeggen makkelijk omzeilen door naar een speciaalzaak of een tankstation te gaan, maar aan de hoge prijs van een pakje peuken kunnen ze vaak niet ontkomen.

'Niet te betalen'

Van de ondervraagde rokers geeft 14 procent aan dat de hoge prijs van sigaretten ervoor heeft gezorgd dat ze minder zijn gaan roken. Nog eens 1 op de 10 (9 procent) is door de hogere prijs van plan om te stoppen. En van de mensen die al zijn gestopt, zegt 9 procent dat dit door de meest recente prijsstijging komt.

Een pakje sigaretten kost sinds 1 april gemiddeld meer dan 11 euro en dat voelen veel rokers in hun portemonnee. Na april waren er op veel plaatsen nog sigaretten voor de oude prijs te koop, maar die zijn nu bijna overal op. 'Ik rook al bijna 60 jaar, maar ik stop deze week omdat een pakje voor mij te duur is geworden', aldus een deelnemer.

Omrijden

Naast de prijsstijging heeft de overheid dit jaar nog een maatregel ingevoerd om roken te ontmoedigen: sinds 1 juli mogen supermarkten geen tabakswaren meer verkopen. In speciaalzaken en bij tankstations mag dat nog wel.

Die maatregel heeft minder effect op de rokers in het onderzoek. 8 procent is daardoor minder gaan roken en voor bijna niemand is dat een reden geweest om helemaal te stoppen. "Ik denk dat het wel helpt om te voorkomen dat jongeren gaan roken, maar ik rijd zelf gewoon om", zegt een deelnemer.

'Verslaafd is verslaafd'

Hoewel de hogere prijs van tabak invloed heeft op een deel van de rokers, blijven de meesten ondanks de maatregelen stug door paffen. Mensen die bij de grens wonen, geven aan hun tabak in het buitenland te kopen, waar dat een stuk goedkoper is. Velen vinden de prijsstijging in Nederland 'hypocriet' omdat de overheid via accijns geld verdient aan de verkoop van sigaretten. Bovendien denken ze dat tabak een 'luxeproduct' wordt 'voor de elite'.

Maar de belangrijkste reden dat de maatregelen niks uithalen, is een andere: "Verslaafd is verslaafd, daar doet niemand meer iets aan", verklaart een roker. Veel mensen zeggen dat er nog geen maatregelen waren toen ze begonnen met roken. "Het voelt oneerlijk dat ik eerst verslaafd mocht worden, maar nu als paria wordt gezien", zegt iemand die al langere tijd rookt. "Een rookvrije jongere generatie vind ik wél een prima streven, maar richt je dan ook daarop."

Speeltuinen

De meeste rokers vinden het daarom wel een goed plan dat roken op sportterreinen en in speeltuinen verboden wordt. Vanaf 2025 mag daar officieel geen tabak meer worden gebruikt.

Veel mensen vinden dat er op plekken waar veel kinderen zijn, niet gerookt moet worden. Sinds 2020 is het al verboden om op schoolterreinen te roken.

Steun voor verbod op terrassen fors gestegen

Voor een rookverbod op terrassen zijn nog geen officiële plannen, maar ook daarvoor is steun. Een meerderheid (59 procent) wil dat mensen ook daar geen sigaret meer mogen opsteken.

Die groep is de afgelopen jaren fors gegroeid. In 2013 onderzocht EenVandaag dit voor het eerst. Toen zag ruim een kwart (28 procent) van alle deelnemers het zitten om roken op terrassen van horeca te verbieden.

Apart rookgedeelte

De meeste mensen die zelf wel eens een sigaar of sigaret roken, zijn niet enthousiast (17 procent is voor). Zij vinden het 'betutteling' en zeggen dat er in horeca wel alcohol geschonken wordt en dat er vervuilende auto's langs terrassen rijden, waar mensen ook last van kunnen hebben.

Ook sommige niet-rokers vinden een totaalverbod op het terras overdreven. Meerdere mensen komen met dezelfde oplossing: een apart 'rokersgedeelte' buiten. "Ik snap dat anderen niet lastig gevallen moeten worden", zegt iemand die zelf niet rookt. "Maar roken buiten moet wat mij betreft wel kunnen. Dus gewoon op een apart deel van het terras."

Ieder jaar laait de discussie rondom de voorlichtingsweek Lentekriebels weer op. Uit onderzoek van stichting Rutgers blijkt de helft van de scholen weerstand van ouders ervaart. Daarom licht deze Amsterdamse basisschool nu ook ouders jaarlijks voor.

De Week van de Lentekriebels is een jaarlijks terugkerend fenomeen waar kinderen van de basisschool relationele en seksuele vorming ontvangen. Hoe voelt het om verliefd te zijn? Hoe werkt je lichaam en wat verandert er in de pubertijd? Deze en andere vragen worden beantwoord. Deze week wordt georganiseerd door kennis- en expertisecentrum Rutgers. Ze vieren dit jaar het 20-jarig bestaan van de week.

Week van de Lentekriebels

Basisschool De Regenboog uit Amsterdam doet er al 20 jaar aan mee. Directeur Josien Branbergen heeft de week zien veranderen. "20 jaar geleden was het een ontspannen week met heel veel energie. We openden de week met ballonnen op het schoolplein met ouders en kinderen samen."

Het was heel positief en leuk, herinnert Branbergen zich. "Ik heb het zien veranderen. Naar veel bedachtzamer ermee omgaan, preutser. Ouders die meer kritische vragen komen stellen. Leerkrachten die het spannender vinden."

Tegengeluid van Civitas Christiana

"Met natuurlijk een climax 2 jaar geleden, waarbij er heel veel misinformatie op ouders afkwam, wat heel veel onzekerheid heeft veroorzaakt."

Daarmee doelt Branbergen op de kritiek die Rutgers ontvangt van Civitas Christiana, een ultraconservatieve stichting. Zij voert elk jaar een campagne tegen de Week van Lentekriebels.

Rechtszaak vanwege 'leugens en laster'

Rutgers zelf vindt dat de stichting 'leugens en laster' verspreidt en sleept de stichting dit jaar voor de rechter. 2 jaar geleden werd de informatie van deze stichting veel gedeeld op social media, wat zorgde voor veel onrust onder ouders op basisschool De Regenboog.

Zo ook bij Naomi Brom. "Op social media kwamen echt de meest verschrikkelijke plaatjes langs en de meest verschrikkelijke verhalen. Ik merkte dat ik daar heel onrustig van werd."

'Dit is 'too much''

Zij wilde niet dat haar kinderen dit te zien zouden krijgen. "Ik dacht: dit is 'too much'." Ze belde naar school en zei tegen de directrice dat ze haar kinderen in de Week van de Lentekriebels thuis wilde houden.

De directeur besluit alle kritische ouders voor een gesprek op school uit te nodigen. Branbergen: "Ik denk dat we daar twintig ouders hadden zitten, wat natuurlijk dan toch een kleine groep is, maar een groep die veel onrust veroorzaakt, dus voor ons voelde het heel erg groot."

Beïnvloed door social media

De directrice merkte dat de ouders veel aannames deden op basis van berichten op social media. "Het vraagmoment was weg. 'Hey, ik lees dit, hoe zit dat? Doen jullie dat?'. Dus het vertrouwen dat we altijd met elkaar hadden was weg en dat voelde heel erg naar."

Maar in dat gesprek werd er voor Naomi veel duidelijk. "Ze lieten ons het lesmateriaal zien, de docenten waren erbij en vertelden: 'Wij kennen onze kinderen, wij kennen jullie.'"

'Het heeft me heel erg diep geraakt'

"En wat mij toen heel erg heeft geraakt was de emotie van een van de juffrouwen", gaat Naomi verder. "Zij gaf aan: 'Het raakt mij dat jullie wel je kinderen aan ons toevertrouwen, maar niet vertrouwen dat wij dit onderwijs op een juiste manier geven.'"

"Het heeft me heel erg diep geraakt", bevestigt leerkracht Yersika Magdalena. "Ik was er weken mee bezig, nam het mee naar huis. Het koste heel veel energie, want we moesten alles weerleggen en er waren mails. Het ging ook ten koste van de tijd die we aan de kinderen moeten geven met lesgeven, want we waren alleen maar daarmee bezig."

'We denken veel meer na'

De ophef kwam voor Magdalena ook ontzettend onverwacht: "We deden het al 18 jaar. Niemand heeft er ooit wat van gezegd." Daarom is de school ook na dat heftige jaar gewoon doorgegaan met de Week van Lentekriebels. "Het is wel allemaal goedgekomen, het vertrouwen is terug."

Toch merkt Branbergen dat de leerkrachten minder onbevangen de lessen geven. "Dat we veel meer nadenken: 'Wat kan ik wel zeggen? Wat kan ik niet zeggen? Ik wil niemand voor de borst stoten. Ik wil dat iedereen zich gehoord voelt op zijn eigen manier.' Dus we denken er veel harder over na dan 20 jaar geleden."

Geen foto's en filmmateriaal

Dat betekent dat sommige dingen zijn veranderd. "We doen nog steeds de inhoud zoals we 'm 20 jaar geleden ook deden. Want daar staan we voor", zegt de directeur stellig.

"Maar sommig beeldmateriaal gebruiken we niet meer omdat het te expliciet zou zijn. We hebben eigenlijk alleen nog maar getekend materiaal. We gebruiken geen foto's en filmmateriaal. Dat is echt een verandering."

'Zolang de inhoud maar overeind blijft'

Dat vindt de directeur jammer. "Maar wat voor mij het allerbelangrijkst blijft, is dat we de inhoud goed kunnen bespreken met kinderen. Dat kinderen goed voorgelicht deze maatschappij ingaan. En juist nu, dus aan de inhoud doen we geen concessies."

"En als dat betekent dat we in de vorm af en toe concessies moeten doen, vind ik dat heel naar. Maar zolang de inhoud maar overeind blijft", zegt directeur Branbergen tot slot.

De herstelactie voor fouten bij het UWV schiet tekort, vinden NSC en GroenLinks-PvdA. Beide partijen presenteren vandaag een uitgebreider plan om de problemen met arbeidsongeschiktheidsuitkeringen aan te pakken.

"De eerste stap is nu gezet, maar dat is voor mij echt onvoldoende", zegt NSC-Tweede Kamerlid Ilse Saris. "Mensen moeten krijgen waar ze recht op hebben. Dat betekent dat gemaakte fouten moeten worden hersteld."

Alle fouten herstellen

En dan niet alleen de administratieve fouten, benadrukt Saris. "Ook de sociaal-medische beoordelingen. Niet alleen over de periode 2020 tot 2024, maar ook fouten van daarvoor." Daarnaast moet volgens haar de schade die mensen hebben geleden, worden gecompenseerd.

De partij is dan ook van plan om deze uitbreiding bij de voorjaarsnota-onderhandelingen te bespreken met de andere coalitiepartijen. "Wij willen hier echt voor strijden." Om hoeveel mensen het gaat en hoeveel extra geld het kost om het plan te realiseren, is onduidelijk, zegt het NSC-Kamerlid.

Snelle compensatie: 5.000 euro

"Wij willen dat mensen nu zo snel mogelijk zekerheid krijgen", zegt Kamerlid voor GroenLinks-PvdA Mariëtte Patijn. "Dat betekent dat er voor mensen die te weinig hebben gekregen een goede compensatieregeling moet komen."

Die compensatieregeling zou volgens haar uit een keuze moeten bestaan: het UWV rekent het hele dossier door, óf iemand kiest voor een snellere optie van 5.000 euro uitbetaling. "En mensen die juist te veel hebben gekregen, moeten de zekerheid hebben dat ze geen terugvordering krijgen."

'Mensen hebben er recht op'

En dat is niet het enige. Ook als iemands uitkering in de toekomst naar beneden wordt bijgesteld, moet volgens GroenLinks-PvdA rekening worden gehouden met de persoonlijke situatie. Daarnaast moeten mensen van voor 2020 aanspraak kunnen maken op de 5.000 euro als er fouten zijn gemaakt.

"Maar we moeten niet beloven dat we voor hen alles in detail gaan uitrekenen. Want dat lukt misschien helemaal niet", zegt Patijn. Wel moeten geconstateerde fouten in de periode van voor 2020 worden rechtgezet. "Dat gaat lang duren, maar mensen hebben er recht op."

Tienduizenden dossiers wachten nog

Met hun plannen pleiten NSC en GroenLinks-PvdA voor een bredere herstelactie die sneller én zorgvuldig wordt afgehandeld. Maar de minister en het UWV lieten eerder weten dat elke uitbreiding ten koste zou gaan van de reguliere werkzaamheden.

Voor de huidige herstelactie worden namelijk al zo'n 43.000 dossiers opnieuw bekeken door een speciaal opgericht team.

Heel veel extra dossiers

Vorige week bleek bovendien uit de bijlagen van een Kamerbrief dat er nog 8.000 dossiers bij zouden kunnen komen van arbeidsongeschikten van wie de uitkering is beëindigd of toegekend tussen 2020 en 2024.

Daarnaast zijn er nog 28.000 dossiers met vastgestelde fouten, bijvoorbeeld bij de indexering, die nog gecorrigeerd moeten worden, blijkt uit hetzelfde document.

'Werkdruk geen excuus'

Maar volgens NSC-Kamerlid Saris is de werkdruk bij het UWV geen excuus om mensen niet te helpen. "De overheid dient zich aan de wet te houden, mensen dienen zich aan de wet te houden en fouten moeten gewoon worden hersteld."

Ook GroenLinks-PvdA-Kamerlid Patijn denkt dat haar plan uitvoerbaar is. "Wij denken dat het minder complex is, want je hoeft niet helemaal uit te gaan rekenen wat mensen krijgen. Dit komt in de plaats van wat het UWV nu aan het doen is. En mensen kunnen daardoor sneller geholpen worden en dus uit die onzekerheid komen."

Minister onder druk van eigen partij

De plannen van beide partijen kosten geld, mogelijk heel veel geld. De verantwoordelijk minister Van Hijum is zelf NSC'er en krijgt van zijn eigen partij een stevige opdracht mee. Hij moet op zoek naar het geld om de plannen uit te voeren, maar waar dat vandaan moet komen is onduidelijk.

Wat Saris betreft hoort het bij de gemaakte afspraken dat dit geregeld wordt. "Er moet heel veel gebeuren, maar in het regeerakkoord hebben we afgesproken dat wij het wel willen. En daar houd ik mijn regeringspartijen aan. Ook mijn minister."