Honderden leden van het EenVandaag Opiniepanel met een Antilliaanse of Surinaamse achtergrond vertellen hoe zij het Sinterklaasfeest en Zwarte Piet ervaren, toen als kind, en nu als volwassene. Zij hebben hele mooie, maar daarnaast ook verdrietige verhalen: ‘Sinterklaas vieren was leuk, totdat ik zelf ooit geschminkt als Zwarte Piet thuis kwam. Mijn vader lachte wel naar mij, maar zijn ogen stonden op huilen.’

‘Heb je de boot gemist?’

Veel mensen vertellen dat ze toen ze nog jong waren heel fijn Sinterklaas hebben gevierd: ‘Ik kom zelf uit Aruba en als kind heb ik leuke, hele mooie herinneringen aan de Sint en zijn Zwarte knechten.’ Daartegenover staat dat zij vaak werden gediscrimineerd en gepest. Sommigen zagen daardoor erg op tegen de sinterklaastijd:

‘Als kind wilde ik van de wereld verdwijnen rond de sinterklaasperiode. Het liefst ging ik niet naar school, omdat ik gepest werd door kinderen in mijn klas. Dit heb ik zeker tot aan het eind van de middelbare school ervaren.’

‘Ik ben geregeld gepest en uitgescholden voor Zwarte Piet, die of ‘te vroeg in ‘t land was’ of ‘de boot had gemist’. Die nare opmerkingen werden door zowel kinderen als volwassenen gemaakt.’

‘Tijdens en na de sinterklaasperiode word je door kinderen Zwarte Piet genoemd, niet in je gezicht, ze schreeuwen dat achter je rug om. En dan moet je je maar niet aangesproken voelen.’

Deze ‘grapjes’  konden veel verdriet veroorzaken. De deelnemers merkten, dat als ze er wat van zeiden, ze stuitten op onbegrip. Velen pasten zich daarom aan.

‘Onbewust genoot ik van de cadeautjes die ik kreeg, totdat wij gepest werden met dit fenomeen. Zo erg, dat ik mijn huidskleur weg wou schrobben. Ik dacht werkelijk  dat als ik een witte huid had, dit mij nooit zou zijn overkomen.’

‘Erg kwetsend. Altijd maar als een boer met kiespijn moeten lachen als andere kinderen grapjes maken dat je op Zwarte Piet lijkt. Je werd nooit begrepen als je er iets van zei.’

‘Misselijk’

Nu ze volwassen zijn, overheerst vooral een ongemakkelijk en dubbel gevoel. Ondanks dat het misschien niet zo bedoeld is, wordt het Sinterklaasfeest nu vaak als racistisch ervaren, waar zij dit als kind niet zo zagen. De meesten vieren gewoon Sinterklaas, maar sommigen vermijden de feestelijkheden zoveel mogelijk.

‘Ik ben nu 28 en heb er nu nare gevoelens bij. Ik kan niet negeren dat het een klap in het gezicht is van mijn voorouders, al is het niet zo bedoeld. Ik vind het misselijkmakend om te zien hoe mensen zich schminken, vervolgens de clown uithangen en doen als of dat gewoon leuk en gezellig is.’

‘Het Sinterklaasfeest zoals het er nu uit ziet vind ik nog steeds een belediging en erg kwetsend. Ik doe me best Zwarte Pieten in de stad te vermijden. Alleen het zien al maakt me misselijk en boos. Verder vind ik dat het hartstikke leuk is voor de kinderen: dat moet vooral zo blijven. Maar, laten we het alstublieft een feest maken voor ALLE kinderen!’

‘Mijn moeder voerde vroeger al actie tegen de WITTE Sint en Zwarte Piet. Voor school maakte zij een Witte Piet en Zwarte Sinterklaas. Ik schaamde mij verschrikkelijk. Nu is ze mijn held.’

Zwarte Piet kan niet meer

Het afschaffen van het Sinterklaasfeest is ook voor de meeste deelnemers van Surinaamse en Antilliaanse afkomst, geen optie. Wel moet er een aangepaste Piet komen, want de huidige knecht van Sinterklaas is volgens hen niet meer van deze tijd.

‘Als kind vond ik Sinterklaas geweldig. Het feest is op zich super leuk, maar de Piet kan niet meer. Het is 2013: Lets move on!’

‘Ik ben er niet blij mee en ik ben er tegen. Ik respecteer wel de Nederlandse traditie met Sinterklaas, maar de Zwarte Piet niet.’

‘Het is een geweldig mooi kinderfeest, waarin die ene, niet zo relevante factor van Zwarte Piet moet worden aangepast.’