Max Verstappen won voor een vierde keer een Formule 1-race in dit seizoen. En voor de tweede maal op rij verloor hij rond de 3 kilo aan gewicht tijdens de race. Het waren dan ook twee warme races. Maar hoe zit het eigenlijk met dit race-dieet?

Zowel vooraf als achteraf wordt een coureur gewogen, inclusief racepak, schoenen én helm. Dat is van belang voor het zogeheten minimumgewicht: iedere auto inclusief coureur moet dit jaar minstens 798 kilo wegen. Dit om ervoor te zorgen dat het totale gewicht van iedere deelnemer zo gelijk mogelijk is.

80 kilo voor een coureur

Autosport-verslaggever Rick Winkelman van Ziggo Sport vertelt dat een coureur standaard op 80 kilo wordt ingeschaald. Als iemand lichter is, komt er gewoon gewicht op de auto bij. "Je begint in feite altijd iets te zwaar aan een race. Omdat je dus veel drinkt vooraf. Dat klopt."

"De coureurs die zweten natuurlijk enorm. Maar je moet gewoon fit blijven. Een goede vochthuishouding hoort daar ook bij."

Kapot uit de auto komen

Dat het fit blijven echt niet van alle tijden is, vertelt autosport-historicus Koen Vergeer: "Vroeger werd er allemaal niet zo streng gelet op dat minimumgewicht, en toen zag je coureurs echt uitgeput uit die auto's komen."

"Een voorbeeld is oud-wereldkampioen Nigel Mansell die altijd compleet kapot uit de auto kwam. Maar sinds begin jaren 90 wordt er al veel meer op voeding gelet. Ze komen nu echt niet meer zo kapot uit de auto. Behalve dan op hele warme locaties zoals Singapore of nu net Miami."

Albers raakte ook kilo's kwijt

En op zo'n warme locatie werd er ook gereden toen Christijan Albers nog Formule 1-coureur was. "Het ligt natuurlijk aan de persoon, maar ik heb het zelf ook wel aan den lijve ondervonden. In een race in Maleisië zo rond 2005 was ik zomaar 2 à 3 kilo aan vocht kwijt."

"Je drinkt dan voor de race echt heel veel. En in de auto zelf heb je ook een drinksysteem", vertelt hij. "Dat moet je dan wel gelijk snel opdrinken, na een kwartier is het al super heet, dan heb je gewoon hete thee." Albers, tegenwoordig analist bij ViaPlay, startte zelf 46 keer in een race en herkent de situatie van Verstappen dus wel.

'Je merkt er niks van'

"Maar je hebt er eigenlijk weinig last van tijdens de race, omdat je natuurlijk opperste concentratie hebt op dat moment", zegt Albers. "Je bent zo gefocust. Je merkt pas na afloop als je uit de auto stapt wat voor klap je lichaam heeft gekregen. En hoe moe je eigenlijk bent."

"Maar tijdens de race merk je bij wijze van spreken nog niet eens als je been of arm eraf ligt. Dus dat vochtverlies merk je dan ook niet."

Alles telt

Autocoureur Tim Coronel weet dat Verstappen tijdens de race in Miami geen drinksysteem mee wilde hebben. "Dat is toch weer een kilo die je anders tijdens de race meeneemt, dat kost je in principe tijd, zo scherp zitten ze er echt in."

En waar dat in andere gevallen toe kan leiden, merkte Coronel tijdens de Dakar-rally. "Je komt na zo'n etappe in het begin echt uitgedroogd binnen, je huid gaat scheuren, dat soort zaken."

Zoutoplossing tegen vochtverlies

Als je dat niet doet, dan zijn de gevolgen ook tijdens het rijden heel duidelijk, in zo'n lange rally als Dakar. "Je denkvermogen gaat achteruit, alle functies in je lichaam worden gewoon minder. Ik heb na een wedstrijd wel eens anderhalve liter moeten drinken omdat ik anders niet op gewicht was," vertelt Coronel.

Hij heeft wel een oplossing om vochtverlies te beperken. "Als we weten dat het heel heet is, dan nemen we van tevoren een soort zoutoplossing. Om te zorgen dat je minder vocht verliest. Dat werkt wel erg goed, daar moet je dan wel een dag of 2 van tevoren mee beginnen."

Om het overvolle stroomnetwerk te ontlasten, wordt gezocht naar creatieve oplossingen. Minister Sophie Hermans en staatssecretaris Chris Jansen sluiten vandaag een 'netcongestiedeal' met de ov-sector om netcongestie tegen te gaan.

Elektrische auto's, zonnepanelen, warmtepompen: ons stroomnetwerk is overvol. Netcongestie wordt dat genoemd.

File op het net

"We kunnen spreken van file op het elektriciteitsnet", zegt energieanalist Sanne de Boer van de Rabobank. "Vergelijk het met de de snelweg. Als iedereen tegelijk wil invoegen, dan kan dat niet."

"Hetzelfde gebeurt op het stroomnet. De afgelopen jaren heeft iedereen meer elektriciteit verbruikt, en vaker op hetzelfde moment. Dat past niet."

Deal met de ov-sector

Om deze zogenoemde netcongestie te bestrijden, is de komende 15 jaar een investering van 195 miljard euro nodig, volgens het Rijk. In de tussentijd wordt er gezocht naar creatieve oplossingen.

Minister Sophie Hermans van Klimaat en Groene Groei en staatssecretaris Chris Jansen van Openbaar Vervoer en Milieu sluiten daarom vandaag een 'netcongestiedeal' met de openbaar vervoerssector. Het idee is dat het openbaar vervoer gaat helpen om de druk op het elektriciteitsnet te verminderen.

Efficiënter gebruikmaken van infrastructuur

"Op deze manier kunnen we efficiënter gebruikmaken van de infrastructuur die er al is", legt De Boer uit. "Openbare vervoersbedrijven maken gebruik van hun eigen elektriciteitsnetten. Op sommige momenten zijn die kabels hard nodig, bijvoorbeeld in de ochtend- en avondspits", legt ze uit.

"Maar wanneer er minder openbaar vervoer rijdt, kunnen de kabels gebruikt worden om auto's of elektrische bussen op te laden. Hier hoef je dus geen extra kabels voor in de grond te leggen."

Idee op een bierviltje

Het Rotterdamse ov-bedrijf RET is al volop bezig met duurzaam gebruik van energie. "Naast het delen van ons stroomnet, hebben we nu ook een batterij in de buurt van de Erasmusbrug geplaatst", vertelt technicus Leo Vliegenthart van de RET.

"5 jaar geleden heb ik het idee op een bierviltje geschreven. Het woord 'netcongestie' bestond toen nog niet eens."

Batterij die werkt als powerbank

"Op het moment dat er een tram voorbij rijdt, en die remt, dan levert die tram energie terug aan de batterij. De batterij wordt op deze manier continu opgeladen en werkt kostenefficiënt", legt Vliegenthart uit. "De batterij fungeert als powerbank."

De opgeslagen stroom kan weer gebruikt worden om andere voertuigen op te laden. "Op deze manier proberen wij de 'file' op het stroomnet te omzeilen en dragen wij 20 tot 25 procent bij aan de laadsector van Rotterdam."

Alleen geschikt voor kleine hoeveelheden

Maar ondanks de voordelen van zo'n batterij blijft energieanalist De Boer sceptisch. "Batterijen zijn zeker functioneel", zegt ze. "Maar ze nemen ook veel ruimte in."

"Bovendien zijn batterijen alleen geschikt om kleine hoeveelheden energie voor korte tijd op te slaan", vervolgt ze. "Helaas kunnen we de overtollige zonnestroom van de zomer niet bewaren tot aan de winter."

Klein deel van de oplossing

Volgens De Boer is het getekende convenant tussen het Rijk en de ov-sector niet de hele oplossing voor netcongestie. "We moeten niet verwachten dat we hierdoor uit de problemen zijn. Het is ook nodig om de netten te verzwaren, maar dit kost veel tijd en geld."

"Slimmer gebruikmaken van de infrastructuur die we hebben, is een 'no-brainer'. Maar het blijft een klein deel van de oplossing."

Asielminister Faber wil geen handtekening zetten onder koninklijke onderscheidingen voor vijf oud-COA-medewerkers, werd gisteren bekend. Kan dat zomaar? Historicus Kemal Rijken zet de feiten over onderscheidingen voor ons op een rij.

Rijken noemt het 'zeer uitzonderlijk' dat de minister de voordracht voor een koninklijke onderscheiding niet wil ondertekenen. "We hebben dit in de parlementaire geschiedenis in de laatste 80 jaar niet gezien." Hij beantwoordt vier vragen over wat er komt kijken bij het krijgen van een koninklijke onderscheiding en deze situatie.

1. Hoe gaat het toekennen van onderscheidingen in zijn werk?

Voordat de minister een handtekening moet zetten, is daar al een heel proces aan voorafgegaan, weet Rijken. "Een voorbeeld: iemand heeft 40 jaar lang vrijwillig voor de tennisvereniging gewerkt en de mensen op de tennisvereniging vinden dat deze persoon een lintje verdient. Dan gaan die mensen in eerste instantie brieven schrijven over die persoon", vertelt de historicus.

"Die aanbevelingsbrieven worden gestuurd naar de desbetreffende gemeente waar die persoon woont, en die worden allemaal gecontroleerd." Vervolgens maakt de burgemeester de beslissing of iemand in aanmerking komt. "Dan tekent de Commissaris van de Koning en daarna de Kanselarij der Nederlandse Orden." Die beheert de registers van onderscheiden personen en regelt de lintjes.

"En daarna pas gaat het naar het ministerie en de bewindspersoon. Die tekent dan ook. In de meeste gevallen. Vervolgens zet de koning nog zijn handtekening." Nadat de koning de onderscheiding heeft getekend, kan het lintje door de burgemeester worden uitgereikt.

2. Waarom is hier een minister voor nodig?

"In principe is de minister altijd verantwoordelijk en dat heeft te maken met de ministeriële verantwoordelijkheid", vertelt Rijken.

Hij legt uit: "De koning is niet verantwoordelijk voor zijn inhoudelijke daden. Dat zijn de ministers volgens de Grondwet. In dit geval, als de koning tekent, dan betekent dat dat er een minister of een staatssecretaris ook al moet hebben getekend."

"Dus als de koning uiteindelijk een handtekening moet zetten op de koninklijke onderscheiding dan moet dat gedekt zijn, zoals dat heet, door een minister of een staatssecretaris. En daarom is die handtekening nodig."

3. Waarom is het zo uitzonderlijk dat minister Faber weigert?

"De minister mag het doen, maar het is wel uitzonderlijk", vertelt Rijken. "Wat de minister in principe heeft gedaan, is een pure politieke daad. Gewoon om een frame neer te zetten: 'Ik ben tegen deze medewerkers en ik ben tegen asielzoekers en het is mijn beleid niet.'" Ze zet het weigeren dus in om te communiceren waar ze tegen is, volgens de historicus.

En dat is nog niet eerder op deze manier gebeurd, weet Rijken. "Er zijn geen gevallen bekend waarbij de minister zo nadrukkelijk naar buiten trad en zei: 'Ik teken niet omdat het niet mijn politiek is.' En dat komt ook omdat de lintjes zijn staatsonderscheidingen neutraal zijn."

"Die worden gegeven aan mensen die zich meestal decennia lang, vaak vrijwillig, hebben ingezet voor andere mensen. Het is in Nederland dus zo dat de regering en politici niet bepalen wie wel of geen lintje krijgt. Het komt vanuit de samenleving. En dat gegeven wordt dan beloond namens de Staat", legt Rijken uit. "Een koninklijke onderscheiding is dus neutraal en is daardoor ook geen politieke beslissing."

4. Wat betekent het volgens jou dat Faber weigert?

Hierdoor kan een precedent ontstaan, vertelt Rijken. "Het risico dat je nu krijgt, is dat er in de toekomst kabinetten zullen zijn en ministers zullen zijn die zeggen: 'Dit is in het verleden zo gegaan met mevrouw Faber, en deze persoon bevalt mij niet, dus ik ga daarvoor liggen en ik teken niet.' Dat kan nooit de bedoeling zijn van een neutrale staatsonderscheiding, die de koninklijke onderscheidingen toch zijn."

Betekent het dat deze mensen hun lintje niet krijgen? "Nee", zegt Rijken. "Het is namelijk zo dat een andere bewindspersonen ook kan tekenen. Dat zal gewoon ook gebeuren en deze vijf mensen krijgen gewoon een lintje."