Willem Barentsz achterna: deze mannen willen zich laten 'invriezen' op de Noordpool voor onderzoek naar de ijswalvis
Je voor 5 maanden laten 'invriezen' op een speciaal daarvoor ontworpen schip tussen het ijs van Groenland en Spitsbergen om daar onderzoek te doen. Zou jij het durven? Herman, Melvin en Dick van de Icewhale Foundation staan te popelen om te vertrekken.
Duisternis, winterstormen, kruiend ijs en temperaturen tot 30 graden onder nul. Dat is wat de bemanning van IJsschip-NL zes winters achter elkaar zal meemaken, steeds 5 maanden achter elkaar. Het doel van deze onderzoeksexpeditie in het Noordpoolgebied is om meer te weten te komen over het klimaat, biodiversiteit en in het speciaal de ijswalvis, waarvan er steeds minder zijn.
Schipperskind
Een van de kandidaat-bemanningsleden die graag mee zouden willen als ijsnaut op de expeditie, is Dick Veen: "Ik ben geboren aan boord van een binnenvaartschip en letterlijk een schipperskind."
"Tot nu toe heb ik alleen maar 'zeebanen' gehad: eerst bij de waterpolitie en daarna bij De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij."
Gebied beschermen
Overigens is zijn voorliefde voor water maar één van de redenen die maken dat hij ontzettend graag mee wil op het IJsschip-NL. "Een tijdje geleden ben ik met een paar biologen naar Spitsbergen gezeild. Dat was een fantastische beleving, wat een bijzonder stuk wereld. Maar we schrokken ervan hoe erg het ijs is teruggetrokken."
Volgens Dick is meegaan met deze expeditie de ultieme kans om te onderzoeken hoe ze dit gebied zo goed mogelijk kunnen beschermen. "Daarnaast lijkt het me fantastisch om in een omgeving te bivakkeren waar bijna niemand komt."
Zeldzame ijswalvis
Bioloog Herman Sips vindt de poolexpeditie 'uitermate bijzonder', omdat er nog heel weinig bekend is over dit gebied. "Het is letterlijk en figuurlijk een witte vlek op de kaart. We spreken hier dus van een ouderwetse ontdekkingsreis. Alles wat we daar tussen het ijs en in de zee ontdekken, is nieuw."
Eén dier wekt zijn speciale interesse: "Tijdens mijn reizen ben ik flink wat walvissen tegengekomen, behalve de ijswalvis. Hoewel het dier 100.000 kilo weegt, weten we maar weinig over het dier. We weten bijvoorbeeld niet waar hun voortplantingsgebied ligt. Er valt voor mij nog veel te ontdekken."
Duiken in ijskoud water
Ook duiker Melvin Redeker is benieuwd naar die ijswalvis. Onderzoek is volgens hem hard nodig, omdat er nog maar 1 procent van de oorspronkelijke populatie over is. Waar er ooit 50.000 leefden, zwemmen er nu nog een kleine 500 rond. Het lijkt Redeker fantastisch om in de ijskoude, verlaten, onbekende zee onderzoek te doen.
"Via de moonpool, een uitgang aan de onderkant van het schip, kunnen we meetinstrumenten laten zakken en hebben duikers toegang tot de zee om onderzoek te doen. Vanuit daar kunnen we bijvoorbeeld samples van zeewater nemen en de onderkant van het ijs en de algen die daar groeien bestuderen." Maar waar hij zich het meest op verheugt, is om met zijn eigen oren de zang van de walvissen te horen. "Het waarnemen van deze zang is erg belangrijk. Door die klanken komen we meer te weten over het voortplantingsgebied, waardoor we ze beter kunnen beschermen."
300 miljoen bomen
Bioloog Herman bevestigt dat het voortplantingsgebied van deze walvis een belangrijk onderdeel is van het onderzoek. "Niet lang geleden werd bekend dat walvissen een bijdrage kunnen leveren aan het klimaat, omdat ze CO2 vastleggen. Per jaar staat dat voor één walvis gelijk aan 17.000 bomen."
Als de ijswalvis de komende 40 jaar beschermd wordt en zich ongestoord kan voortplanten, is dat vergelijkbaar met de aanleg van een oerwoud van meer dan 300 miljoen bomen, vertelt de bioloog. Schipper Dick: "Met een expeditie als deze, kunnen we dus écht verschil maken."