Jongeren kunnen amper aan een betaalbare koopwoning komen. Het zou schelen als de babyboomers doorverhuizen om woningen vrij te maken. Maar al zouden ze dat willen: ook de oudere generatie zit muurvast op de huizenmarkt.

Terwijl de oudere generatie slapend rijk wordt in hun dure koophuizen, kan de jongere generatie amper geld sparen door de hoge huurprijzen. Althans, dat is de kritiek van veel millennials op de woningnood. Babyboomers kijken heel anders tegen de huidige problemen.

Schuld van babyboomers?

Sander van der Kraan (22) was één van de initiatiefnemers van het grote woonprotest in Amsterdam. Sinds kort huurt hij een huis in Rotterdam. "Ik betaal samen met mijn huisgenoot rond de 1.600 euro per maand. Je merkt dat het met zulke hoge vaste lasten moeilijk is om ernaast te sparen."

Toch vindt de twintiger niet dat de schuld voor de huidige woningnood bij alle babyboomers gelegd moet worden, maar bij de beleidsbepalers van die generatie: "Dat wij nu niets kunnen krijgen is het gevolg van 40 jaar focus in de politiek op het vermarkten van de woningmarkt."

'Gekocht voor 2 ton in guldens'

Maar de woningnood is niet nieuw, ook in de jaren 60 en 70 kwamen jongeren moeilijk aan een huis. De overheid besloot daarom heel veel nieuwe woningen te bouwen, onder meer in groeisteden als Almere, Zoetermeer en Nieuwegein.

Het bezitten van een eigen woning was in die tijd echter niet altijd een goudmijn, vertelt Wil Kreike (71). Hij kocht zijn eerste huis in 1981. "Voor 2 ton, in guldens."

Hypotheekrente vroeger hoger

De rente was destijds vele malen hoger dan nu, vaak meer dan 10 procent. "Veel van mijn collega's konden de hypotheek gewoon niet opbrengen en hebben toen hun huis moeten verkopen. Ver onder de marktwaarde", benadrukt hij.

Het steekt de zeventiger dat die financieel moeilijke tijden soms vergeten lijken te worden in de discussie over de woningnood. "Dat vind ik weleens jammer om te horen. Had ik in die tijd maar tegen 2 procent kunnen lenen", zegt hij.

'Solidair zijn met jongeren'

Veel babyboomers wonen nu in huizen die door de overhitte markt in korte tijd veel meer waard zijn geworden. Sander vindt daarom dat ze solidair moeten zijn met de jongere generatie. "Als je de toekomst van je kinderen en kleinkinderen serieus neemt."

"Ze zouden kunnen zeggen: misschien moet ik wat meer belasting betalen over mijn vermogen", oppert de activist. "En misschien zou het iets duurder moeten zijn om een huis te bezitten ten opzichte van huren?"

'Ik wil kleiner gaan wonen'

Wil laat zien dat er ook onder babyboomers mensen zijn die naar een oplossing zoeken voor de woningnood. Hij is een van de drijvende krachten achter Wooninitiatief Vledder, waarmee zogenoemde 'levensloopbestendige' woningen worden gebouwd in het Drentse dorp.

Bewoners die geen kinderen meer in huis hebben, verkopen hun woning en kopen vervolgens een nieuwbouwhuis binnen het dorp, met behoud van sociale en medische voorzieningen. "Er zijn wel degelijk oudere mensen die kleiner willen wonen", legt hij uit. "Die zeggen: 'Het wordt me te veel: elke dag die trap op, of het onderhoud van die tuin'."

Ook senioren zitten vast

Sommige senioren willen dus best verhuizen, maar er zijn vaak geen geschikte woningen in de buurt waar ze willen (blijven) wonen. Daarnaast duurt het vaak jaren voordat innovatieve projecten zoals in Vledder toestemming krijgen van de gemeente of provincie.

Ook hoofdeconoom Peter Hein van Mulligen van het CBS ziet dat niet alleen jongeren moeilijk aan een woning komen. "Je kunt het de 70-plussers van nu moeilijk verwijten dat ze blijven wonen in het huis waar ze aan gehecht zijn. Je kunt niet zo maar van ze verlangen: 'Gaan jullie maar naar een seniorenflat, want hier moeten dertigers in.'"