Ouders die zich niet aan de omgangsregeling houden moeten harder worden aangepakt. Dat vindt een meerderheid van de Tweede Kamer. In uiterste gevallen moet er ook strafrechtelijk vervolgd kunnen worden zodat onwillige ouders een taak- of gevangenisstraf kunnen krijgen. Wie zijn ex-partner de toegang tot hun kind ontzegt, komt daar nu vaak te makkelijk mee weg, aldus het voorstel van SP en VVD. 

Handhavende opa's en oma's?

Volgens psycholoog Heleen Koppejan is het inderdaad belangrijk om te handhaven, maar kan dat ook op een 'lager' niveau. "Opa's, oma's, de juf.. ook de omgeving kan de ouder erop wijzen dat het belangrijk is dat het kind beide ouders ziet."

Alleen in uiterste geval is Koppejan voor het inzetten van het strafrecht. "Er zijn ouders die langdurig en doelmatig het contact belemmer. Die ouders moeten inderdaad aangepakt worden. Maar in eerste instantie moet je je richten op andere manieren om ouders in te laten zien dat ze zich aan de omgangsregeling moeten houden. Bijvoorbeeld door mediation."

'Sancties kunnen traumatisch zijn voor kinderen'

Michel Krijnsen van Humanitas is initiatiefnemer en projectleider van een project rond de omgangsregeling: Begeleide Omgangsregeling. Samen met vrijwilligers helpt hij ouders bij het afspreken en nakomen van een omgangsregeling. "Je moet heel voorzichtig zijn met het opleggen van zware sancties. Afdwingen is niet altijd positief. Kinderen kunnen er een traumatische ervaring aan overhouden."

Volgens psycholoog Koppejan is het voor kinderen enorm schadelijk om op te groeien met een ouder die buitengesloten wordt. "Volwassen kinderen geven aan dat zij meer dan gemiddeld last ervaren van depressie, alcohol, of drugsmisbruik en zelf meer moeite hebben om een goede relatie met een partner of met de eigen kinderen aan te gaan. Ze voelen dat ze minder waard zijn, hebben minder zelfvertrouwen en kunnen minder goed omgaan met calamiteiten."

Dat ondervond ook Didi, die na de scheiding geen contact meer had met haar vader. Lees haar verhaal op de website van Villa Pinedo.

SpaceX-eigenaar Elon Musk beweert dat de twee astronauten die vastzitten in het internationale ruimtestation al lang thuis hadden kunnen zijn. Maar is het eigenlijk wel zo erg dat ze langer in de ruimte bijven? "Prachtige kans voor wetenschap."

De Amerikaanse astronauten Sunita Williams (59) en Barry Wilmore (62) zitten al een tijdje 'vast' in de het internationaal ruimtestation (ISS). Maar het einde van hun missie lijkt na maanden van vertraging eindelijk in zich te komen. Toch is er nu 'ruzie' over hun langere verblijf in de ruimte.

Ruimteschip kapot

Williams en Wilmore gingen begin juni de ruimte in tijdens de eerste bemande testvlucht met het Starliner-ruimteschip van Boeing. Ze zouden een week in het ISS blijven, maar hun vaartuig had technische problemen. De NASA vond het niet veilig om ze terug te sturen en de Starliner vertrok leeg naar de aarde.

De Amerikaanse astronauten moeten daarom met een ander ruimteschip worden opgehaald. De volgende mogelijkheid daarvoor, deze keer met een capsule van ruimtevaartbedrijf SpaceX, staat gepland voor eind maart. Dat betekent dat de missie van Williams en Wilmore zeker driekwart jaar zal duren, in plaats van de 8 dagen die oorspronkelijk gepland waren.

Aanbod geweigerd?

SpaceX-eigenaar Musk zei eerder deze week in een tv-interview met Fox News dat de astronauten al veel eerder opgehaald hadden kunnen worden. Volgens heeft stelde zijn bedrijf voorgesteld om een extra capsule te sturen naar het internationale ruimtestation. Toenmalig president Joe Biden zou niet ingegaan zijn op dat aanbod, beweerde Musk.

De ondernemer sprak van 'politieke redenen' waarom Biden niet zou zijn ingegaan op het aanbod van SpaceX. Bewijs dat zo'n aanbod daadwerkelijk is gedaan en vervolgens is afgewezen, leverde hij overigens niet. Maar hoe erg is het eigenlijk dat Williams en Wilmore nu langer dan gepland in de ruimte moeten blijven?

'Kunnen ermee omgaan'

De astronauten wisten waar ze aan begonnen, vertelt ruimtevaartexpert Nancy Vermeulen. "Ze moesten een testvlucht uitvoeren voor de Boeing Starliner", legt ze uit. "Om alle systemen te testen en te kijken of de procedures vlot verliepen." De heenreis ging goed, maar eenmaal in het ISS aangekomen bleken er dus technische mankementen aan het ruimteschip.

Dat ze hierdoor niet naar de aarde konden terugkeren, daar waren Williams en Wilmore ook op voorbereid, benadrukt Vermeulen. "Hun missie duurt nu inderdaad erg lang, maar professionele astronauten zijn getraind op het onverwachte, dus ook op veranderingen in de missie. Ze kunnen dus omgaan met een langdurig verblijf in de ruimte."

Bewuste keuze van NASA

Het is volgens haar uiteindelijk een 'bewuste keuze' van de NASA geweest om de twee astronauten nog maanden extra in de ruimte te houden. Zij nemen nu namelijk de plek in van astronauten die eigenlijk na hen in het ISS zouden verblijven. "De NASA heeft in september in plaats van vier maar twee nieuwe astronauten met een SpaceX-capsule opgestuurd."

Op de manier hoopt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie 'de algemene planning van het internationale ruimtestation niet te veel in het gedrang te brengen', legt Vermeulen uit. Als de missie van de in september aangekomen astronauten afloopt - en volgens planning zal dat dus eind maart zijn - gaan Williams en Wilmore met hen mee terug naar de aarde.

'Zeker niet gezond'

Ondanks dat de astronauten voorbereid zijn op onverwachte veranderingen, heeft een lange ruimtereis wel gevolgen voor hun gezondheid, vertelt Vermeulen. "Want langdurig in de ruimte blijven is zeker niet gezond", benadrukt ze. "Er gebeurt van alles met je lichaam: je botten verslappen, je spieren slinken en je wordt blootgesteld aan grote hoeveelheden straling."

Maanden in de ruimte zweven zonder zwaartekracht heeft dus echt ingrijpende fysieke gevolgen voor astronauten, gaat de expert verder. "En om die zoveel mogelijk tegen te gaan moeten astronauten elke dag 2 uur sporten aan boord van het ISS."

Missie naar Mars

Hoewel hun langere verblijf in het internationale ruimtestation voor Williams en Wilmore zelf dus niet per se heel gezond is, is deze situatie voor de wetenschap wel 'goed'. "Dit geeft onderzoekers natuurlijk een prachtige kans om te kijken wat er met hun lichamen gebeurt", zegt Vermeulen daarover.

De uitkomsten kunnen namelijk gebruikt worden voor latere ruimtemissies, legt de expert tot slot uit. "We willen opnieuw naar de maan en op de lange termijn ook naar Mars. Een reis naar de maan duurt maar enkele dagen, maar men wil daar ook langdurig verblijven. En een reis naar Mars duurt heen en terug 3 jaar. Daarvoor is dit soort kennis erg nuttig."