Dat het weer druk is in de natuurgebieden, hebben de meesten deze herfstvakantie gemerkt. Zo was het in de bossen rond Lage Vuursche al een paar keer zo druk dat de de boel werd afgesloten. Waarom gaat iedereen naar dezelfde plek? "Er is spreiding nodig."

Per jaar komen naar alleen al de bossen rondom Lage Vuursche zo'n 2 miljoen mensen. Die drukte, en die in andere natuurgebieden, kan een probleem worden voor de balans tussen mens en natuur. "Zolang de mensen zich aan de regels houden, kan de natuur het nog aan", zegt boswachter Corien Koreman van Staatsbosbeheer.

Loslopende honden

Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Afgelopen vrijdag nog kregen in Lage Vuursche meer dan 75 mensen een proces-verbaal omdat ze zich niet aan de regels hielden in het bos. Het gaat dan bijvoorbeeld om mountainbikers die van het pad afwijken of wandelaars die hun hond los laten lopen op plekken waar dat niet mag.

"Het aantal honden is gigantisch toegenomen, maar alle soorten activiteiten komen nu meer voor", merkt boswachter Koreman. Niet alleen mountainbikers, maar ook ruiters, paddenstoelenzoekers en wildkampeerders. "Dat baart ons zorgen, want we verwachten de komende 10 jaar een behoorlijke toename als het gaat om recreatieve drukte."

Bron: EenVandaag

Auto's in de berm

Koreman snapt dan ook dat de gemeente Baarn, waar Lage Vuursche onder valt, heeft besloten om het dorp op drukke dagen af te sluiten. "Je hebt ook nog eens last van de verkeersproblematiek en parkeerproblemen. Op een gegeven moment moet je denken: hoe ver kun je gaan? Waar ligt de grens?"

Want de grote drukte zorgt voor opstoppingen, weet wethouder Mark Eijbaard. "De parkeerplaatsen stromen vol, waardoor mensen de wegen blokkeren en hun auto uiteindelijk in de berm parkeren. Dan moet de burgemeester de keuze maken om het dorp af te sluiten."

Bezoekers spreiden

"Ik snap dat iedereen wil komen, maar er is geen plek voor heel Nederland", zegt de wethouder. Een oplossing voor de drukte in natuurgebieden is volgens hem het spreiden van bezoekers. "Hier moeten we met elkaar het bezoek verdelen over de hele Utrechtse Heuvelrug."

"We zijn met het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug al bezig om die grote drukte niet op één plek te hebben en alles meer te reguleren", legt hij uit. "Dan kunnen we verder praten over nog meer oplossingen."

Kaartje voor het bos kopen?

Een kant-en-klare oplossing voor drukte in Nederlandse natuurgebieden ligt nog niet op tafel, weet ook Koreman. "We krijgen de suggestie om kaartjes te gaan verkopen, maar de natuur moet natuurlijk niet exclusief gaan worden. Een oplossing ligt misschien ook in meer toezicht en handhaving."

Voor nu heeft de boswachter in ieder geval een advies voor wie graag naar het bos wil: "Wees vriendelijk tegen elkaar, gun elkaar een eigen hobby, en houd je aan de regels", benadrukt ze. "Dan houden wij ons bezig met hoe we de natuur de natuur kunnen houden voor de toekomst."

Uitgeprocedeerde asielzoekers zouden de Europese Unie echt moeten verlaten: dat is de inzet van nieuwe plannen van de Europese Commissie. Maar hoogleraar migratie Arjen Leerkes is kritisch. "Voor een deel gaat het ook om beeldvorming."

Waarom krijgt de een na een schokkende gebeurtenis posttraumatische stress en de ander niet? Radboud Universiteit deed hier samen met de Nationale Politie onderzoek naar.

Mishandeling, een zwaar ongeval of oorlog, dit zijn enkele voorbeelden van situaties die kunnen leiden tot een posttraumatisch stresssyndroom (PTSS). In Nederland krijgen jaarlijks 400.000 mensen de diagnose. Maar de een is hier gevoeliger voor dan de ander, blijkt uit onderzoek van de Radboud Universiteit Nijmegen.

Uniek onderzoek naar PTSS

Aan het onderzoek van de universiteit deden ruim 200 beginnende agenten mee. Volgens neurowetenschapper en een van de onderzoekers van de studie Linda De Voogd is dit uniek. "Er zijn weinig onderzoeken gedaan waarbij de deelnemers nog geen dingen hebben meegemaakt of geen PTSS-klachten hebben", vertelt ze.

En voor een goede meting moet je er juist bij zijn voordat iemand een traumatische ervaring meemaakt, weet de onderzoeker. "Ook richtten vorige studies zich vooral op kleinere onderzoeksgroepen en militairen."

Wel of niet schieten

Tijdens het onderzoek moesten de agenten onder een MRI-scan een schietopdracht doen. "Om de spanning op te bouwen moesten de deelnemers een poppetje in de gaten houden. Het poppetje kon een geweer of een telefoon uit zijn zak pakken", gaat De Voogd verder. En op basis daarvan moesten de agenten een keuze maken: wel of niet schieten.

"Bij het pakken van het geweer, moesten de agenten op het poppetje schieten. Bij het pakken van de telefoon, moeten ze niks doen. Dat was dan de veilige situatie," vertelt De Voogd. "Bij een foute keuze kregen de agenten een elektrisch schokje. De schok doet niet echt pijn, maar het is wel vervelend. Er stond dus wel iets op het spel."

Actieve amygdala

Het uitvoeren van de oefening stimuleert hersenactiviteit, vooral in de amygdala. "Dat is een gebied in de hersenen dat betrokken is bij het verwerken van informatie en het detecteren van dreiging", legt De Voogd uit.

Anderhalf jaar na de MRI-scan moesten de onderzochte agenten terugkomen naar de universiteit. "Uit de studie blijkt dat agenten met een hyperactieve amygdala vaker kampen met de symptomen die passen bij PTSS", vertelt De Voogd. "Mensen met een actievere amygdala hebben dus meer kans op het ontwikkelen van PTSS na het meemaken van trauma."

Nachtmerries en overprikkeld

Voormalig politieagent Maaike Zegers heeft te maken gehad met zo'n trauma. "Tijdens mijn werk kreeg ik steeds vaker een onveilig gevoel en wilde ik niet terug naar bepaalde plekken", vertelt ze.

"In het begin dacht ik: dat is logisch en dit hoort nou eenmaal bij mijn baan. PTSS was ook geen onderwerp dat destijds bij de politie besproken werd. Maar mijn klachten gingen van kwaad tot erger: nachtmerries, overprikkeld en een extreem kort lontje. Na enige tijd kwam ik thuis te zitten en startte ik met intensieve traumaverwerking."

'Donkere wolk ging weg'

"Inmiddels gaat het mentaal goed met mij en ik werk niet meer bij de politie", vertelt ze. Ze schreef een paar jaar geleden het boek 'Een kast vol', om families te helpen om met PTSS om te gaan. "Juist door het woord 'PTSS' in huis te halen, ging de donkere wolk weg. Dat was verhelderend."

Zegers was geen onderdeel van het onderzoek van de Radboud Universiteit, maar juicht dit soort studies erg toe. "Als ik van tevoren had geweten dat ik misschien een hoger risico had op PTSS, dan had ik nog steeds het vak gekozen. Ik heb bij de politie ook een hele fijne tijd gehad."

Eén stukje in een grote puzzel

Met de studie probeert de onderzoeker preventief te kijken naar PTSS en mensen zoals Maaike Zegers te helpen.

"Met dit onderzoek zijn er wellicht mogelijkheden om beter om te gaan met trauma of aversieve gebeurtenissen. In de hoop om de kans op PTSS te verkleinen, ook voor andere beroepen buiten de politie,'' zegt De Voogd. "Maar de studie is slechts één stukje in een grote puzzel."