radio LIVE tv LIVE
meer NPO start

Vluchtelingenverdrag is op te zeggen via 'een briefje', maar dan kun je mensen niet ineens weigeren of het land uitzetten

Vluchtelingenverdrag is op te zeggen via 'een briefje', maar dan kun je mensen niet ineens weigeren of het land uitzetten
Joost Eerdmans (JA21) tijdens het NOS Radiodebat van NPO Radio 1
Bron: ANP

Een vluchtelingenverdrag opzeggen, dat kan gewoon met een briefje, beweerde Joost Eerdmans (JA21) in het lijsttrekkersdebat op NPO Radio 1. Volgens experts klopt dat, maar als Nederland dat doet, blijven we wel aan vergelijkbare regels gebonden.

Nederland is een van de 146 landen die een handtekening heeft gezet onder het Vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties. Dat bepaalt dat vluchtelingen en asielzoekers niet mogen worden teruggestuurd naar een land waar ze gevaar lopen. Hoogleraren zeggen dat een staat zich inderdaad uit een vluchtelingenverdrag kan terugtrekken.

Via een briefje

Volgens hoogleraar internationaal recht Marcel Brus van de Rijksuniversiteit Groningen kan dat inderdaad zo makkelijk als via een briefje, zoals Eerdmans beweert. "Dat briefje heet met een moeilijk woord een 'depositaris'. In dit geval zou dat naar de secretaris-generaal van de Verenigde Naties gaan."

"Die registreert dat en communiceert aan de andere partijen van het verdrag dat Nederland geen partij meer wil zijn", legt Brus uit. Een jaar later, zo schrijft het VN-Vluchtelingenverdrag voor, is Nederland niet meer gebonden aan de tekst van dat verdrag.

Bekijk ook

Onrechtmatige daad

Nu is Nederland daar wel aan gebonden. "Dat betekent dat als je iemand terugstuurt die gevaar loopt, je iets doet wat in strijd is met het internationale recht. Dat is een onrechtmatige daad." In de praktijk gebeurt het vrijwel nooit dat landen elkaar daarvoor voor het internationale gerechtshof dagen. Maar een vluchteling die zich benadeeld voelt, kan dat ook doen, zegt Brus.

"Wat kan gebeuren is dat de persoon in kwestie, onder Nederlands recht en eventueel ook onder het Europese mensenrechtenverdrag, een zaak voor de Nederlandse rechter brengt. En die zal zo'n zaak winnen."

Niet zomaar uitzetten

Brus zegt dat terugtrekken uit internationale vluchtelingenverdragen niet betekent dat een land vluchtelingen ineens terug kan sturen naar het land van herkomst. Zeker niet als ze daar gevaar lopen. Dat heeft met het zogenoemde gewoonterecht te maken, zegt de hoogleraar.

Hij doelt op de norm dat je iemand die vluchteling is niet terug kan sturen naar het land waar die persoon gevaar loopt. "Die norm is zo sterk geworden dat die niet alleen in het verdrag zit, maar ook in het gewoonterecht. Dus we kunnen wel van het verdrag af, maar je blijft aan de norm gebonden, die zegt dat je iemand met gegronde vrees voor vervolging niet mag uitzetten."

info

Podcast

De rubriek 'Feit of Fictie?' is ook te beluisteren als podcast.

Uit de EU

Verder is Nederland aan vluchtelingenbepalingen gebonden via de Europese Unie, zegt directeur Leo Lucassen van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis. "Met wat Joost Eerdmans wil bereiken, namelijk dat je van het hele vluchtelingenverdrag af bent, zou je ook uit de Europese Unie moeten stappen. Het Verenigd Koninkrijk achterna."

Door ons EU-lidmaatschap vallen we onder het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens, legt Lucassen uit. "Daar staan ongeveer dezelfde bepalingen in als in de vluchtelingenverdragen van de VN." Daarom is Nederland, ook als het zich terugtrekt uit het VN-verdrag, nog steeds gebonden aan de verplichting om vluchtelingen die gevaar lopen op te vangen.

Wassen neus

"We zien hoe slecht het met Engeland gaat", vervolgt hij. "En hoe men daar eigenlijk op terug zou willen komen", doelt Lucassen op de brexit, het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de EU van begin 2020.

"Krijg hetzelfde hier maar eens voor elkaar. Ik geloof niet dat veel mensen ervoor zijn om uit de EU te stappen. Kortom: het is een wassen neus wat Eerdmans voorstelt."

Bekijk ook

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Teruggestuurde asielzoekers duiken onder om later alsnog in Nederland asiel aan te vragen: 'Hier heb ik mensen die me kunnen helpen'

Teruggestuurde asielzoekers duiken onder om later alsnog in Nederland asiel aan te vragen: 'Hier heb ik mensen die me kunnen helpen'
Asielzoeker Muhammad is tot zijn opluchting toch nog in de Nederlandse asielprocedure gekomen
Bron: EenVandaag

Asielzoekers die in een ander Europees land zijn aangekomen, mogen hier worden geweigerd door de IND. Als ze na anderhalf jaar niet zijn teruggestuurd, mogen ze blijven. "Er zijn in ons land heel veel mensen die deze mensen helpen onderduiken."

Mohammad uit Iran is opgelucht. Hij heeft van zijn advocaat te horen gekregen dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) zijn asielprocedure in behandeling heeft genomen. Hij is een politieke vluchteling en loopt gevaar in zijn geboorteland. Hij moest volgens de Dublinverordening een asielaanvraag eigenlijk in Kroatië afwachten.

'Ik wilde niet terug naar Kroatië'

Daar werd hij, voordat hij bijna twee jaar geleden in Nederland aankwam, door de Kroatische politie opgepakt en voor het eerst geïdentificeerd. Toen hij vervolgens naar Nederland doorreisde en bij de IND asiel aanvroeg, kreeg hij daar te horen dat ze zijn aanvraag niet in behandeling zouden nemen.

"Ik moest terug naar Kroatië", vertelt Mohammad. "Daar zouden ze mijn asielaanvraag in behandeling nemen. Maar ik wilde niet terug naar Kroatië. Ik heb hier in Nederland familie wonen en ben nierpatiënt. Hier heb ik mensen die mij kunnen helpen, in Kroatië niet."

Bekijk ook

Dublinverordening

De Dublinverordening bepaalt dat het land waar een vreemdeling Europa binnenkomt, verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn of haar asielverzoek. Deze regels werden in 2003 ingevoerd om te voorkomen dat asielzoekers Europa rondreizen om in verschillende lidstaten een procedure te beginnen, maar ook om te zorgen dat niet ieder land zijn handen van een zaak af kan trekken.

Zodra iemand in Nederland asiel aanvraagt, wordt in verschillende databases gecontroleerd of diegene eerder in een andere EU-lidstaat is geweest. Als dat zo is gaat de IND niet verder met de asielprocedure. Nederland verzoekt de andere lidstaat dan om de asielzoeker terug te nemen: dat is een Dublinclaim.

Lastig in de praktijk

Vervolgens heeft de andere lidstaat twee maanden om op dat verzoek in te gaan. Is er na die periode nog geen reactie, dan geldt: wie zwijgt, stemt toe. De asielzoeker kan dan worden overgedragen.

Dat is de bedoeling, zegt universitair docent migratierecht Mark Klaassen, maar de praktijk is vaak anders. "De Dublinverordening werkt tussen lidstaten, en de effectiviteit hangt dus af van de bereidwilligheid van de verschillende landen. In de praktijk komt er van de Dublinregels niet veel terecht, omdat het andere land niet meewerkt, of omdat de asielzoeker niet meewerkt."

Bekijk ook

1 op 6 Dublinclaims ingewilligd

Dat blijkt ook uit cijfers die EenVandaag bij de IND heeft opgevraagd. Slechts 1 op de 6 Dublinclaims die Nederland in de afgelopen vijf jaar heeft gedaan, heeft geleid tot overdracht van een asielzoeker naar een ander land.

Het valt op dat er tussen de verschillende lidstaten grote verschillen zijn in bereidwilligheid. Zo neemt Duitsland asielzoekers bij bijna de helft van de claims daadwerkelijk terug, terwijl Italië nauwelijks op dit soort verzoeken reageert. In de afgelopen drie jaar is geen enkele asielzoeker vanuit Nederland teruggestuurd naar Italië, ondanks de ruim 4.000 verzoeken die er zijn gedaan.

Termijn van anderhalf jaar

Daar kunnen asielzoekers gebruik van maken. 'Dublin' houdt een land namelijk niet voor eeuwig verantwoordelijk voor de opvang: als iemand na achttien maanden niet is overgedragen aan de verantwoordelijke lidstaat, verloopt de claim en kan een hij of zij alsnog ergens anders een asielprocedure beginnen.

Klaassen: "Je ziet in de cijfers vaak staan: 'met onbekende bestemming vertrokken.' Dat zijn mensen die uit de asielzoekerscentra zijn vertrokken en uit het zicht van de overheid zijn geraakt. In de Dublinverordening staat dat na 18 maanden de Dublinclaim vervalt. Als iemand dan nog niet naar het land van aankomst is teruggestuurd, kan Nederland niet langer iemand weigeren, en wordt dan alsnog verantwoordelijk voor de asielprocedure."

info

Nieuw Europees migratiepact

Het EU-Asiel en Migratiepact bevat regels voor een nieuw Europees asielsysteem en treedt in 2026 in werking. De nieuwe Verordening over asiel- en migratiebeheer bevat regels over de verantwoordelijkheidstoedeling voor de behandeling van asielverzoeken over de EU-lidstaten en een solidariteitsmechanisme. Een belangrijk doel van deze regels is om de solidariteit tussen lidstaten bij de verdeling van asielverzoeken minder vrijblijvend te maken. De termijn waarmee een Dublinclaim dan zal vervallen wordt drie jaar, in plaats van anderhalf jaar.

Bekijk ook

Asielzoekers duiken onder

Volgens asieladvocaat Sonya Taheri weten veel asielzoekers precies hoe dat werkt, en anticiperen ze er ook op. "Ze hebben een paar maanden om een netwerk op te bouwen. Dan vertel ik ze op een zeker moment: het is nu het moment om uit het centrum te vertrekken. Dan duiken ze onder."

"Er zijn veel mensen in Nederland die deze groep willen helpen, omdat ze begrijpen dat ze hier willen blijven", ziet Taheri. "Omdat ze hier familie hebben, of omdat de landen waar ze naar terug moeten veel slechtere omstandigheden hebben."

Organisaties helpen 'Dubliners'

EenVandaag sprak meerdere kerkelijke organisaties die deze 'Dubliners' helpen. Geen van de organisaties wil hiermee in de publiciteit treden. Ze geven aan kwetsbare asielzoekers te helpen om die achttien maanden door te komen, en zo te voorkomen dat ze op straat moeten zwerven.

Ook de gemeente Amsterdam helpt deze groep in hun opvang voor ongedocumenteerden. "We willen voorkomen dat kwetsbare mensen op straat moeten slapen, want dat is het alternatief", zegt verantwoordelijk wethouder Rutger Groot Wassink. "Dat vinden wij voor die mensen onwenselijk, en het zorgt uiteindelijk voor meer overlast voor de stad."

Bekijk ook

Drie jaar ook overbruggen

Groot Wassink maakt zich zorgen over de nieuwe regels die volgend jaar zomer van kracht gaan. Dan wordt de termijn voordat een Dublinclaim vervalt drie jaar in plaats van achttien maanden. "Dat zal betekenen dat mensen nog langer in de illegaliteit moeten leven, met alle gevolgen van dien. Wij zien als gemeente in de praktijk wat het gevolg is van regels die niet goed werken."

Asieladvocaat Taheri maakt zich er geen zorgen om dat asielzoekers die hier willen blijven met een Dublinclaim die drie jaar niet zullen weten te overbruggen. "Er zijn hele Facebookgroepen waarin mensen in het geheim mensen tijdelijk opvangen. Het zal misschien net wat lastiger worden, maar mensen laten zich niet zo gemakkelijk afschrikken als ze duidelijk hun toekomst in Nederland voor zich zien."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Zorgen om gezondheid in Lochem door plan voor lelieteelt: een van de meest bespoten gewassen

De teelt van lelies op landbouwgrond in het Gelderse Lochem veroorzaakt grote onrust. Bewoners zijn bang dat de bestrijdingsmiddelen die daarbij gebruikt worden, schadelijk zijn voor hun gezondheid. Omwonenden hopen dat de teelt verboden wordt.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant