Van vuilnisman tot sterrenchef: het opmerkelijke verhaal van Jermain de Rozario wordt nu een boek

Hij zat aan de drugs, had hoge schulden en was vuilnisman. Maar Jermain de Rozario uit Helmond vond uiteindelijk zijn thuis in de horeca. Nu heeft hij twee restaurants, een Michelin-ster én verschijnt er er een boek over zijn opmerkelijke carrière.

Jermain, 36 jaar, komt uit een groot gezin. Zijn vader is Indonesisch, zijn moeder van Nederlands-Franse afkomst. Hij werd opgevoed met veel liefde, maar er was altijd weinig geld.

Creatief met weinig geld

Uit eten gingen ze dan ook nooit, soms naar de McDonalds en dat was dan al een feest. "Bij ons in Helmond was een McDonalds met een speeltuin, dat was een prachtig uitstapje."

"Mijn hart ging harder kloppen als we daar naartoe gingen, alsof we naar de Efteling gingen", herinnert Jermain zich. "Mijn ouders verdoezelden dat ze weinig geld hadden door heel creatief te zijn. Alle bedden en kussens werden naar beneden gehaald om naar de nieuwste videofilm te kijken uit de videowinkel van mijn vader."

'Ik vroeg me af of ik iets wel goed kon'

Nooit had Jermain de droom om sterrenkok te worden. Op zijn 15de stopte hij met school, vertrok hij uit zijn ouderlijk huis, begon met een kappersopleiding en had talloze baantjes. Hij was onder andere vuilnisman en rookworstsorteerder.

"Ik zag dat het bij andere jongeren heel gestructureerd ging. Op hun 16de kregen ze een scooter, op hun 18de een rijbewijs, dan begonnen ze een vervolgopleiding, gingen ze op zichzelf wonen en werden ze lid van een studentenvereniging. Maar ik had daar moeite mee, ik was op zoek naar mijn identiteit en ik vroeg me af of ik eigenlijk wel iets goed kon."

Ei bakken lukte al niet

Jermain leidde in die tijd een soort zwervend bestaan. Hij was veel aan het feesten, kreeg vrienden met wie hij voor het eerst aan de drugs ging en kreeg steeds meer schulden. Een periode waar hij geen helder beeld meer van heeft en waar hij uiteindelijk ook genoeg van krijgt.

Hij kiest, op advies van een ex-vriendin, voor de horeca. Eerst in de bediening, daarna als kok. "De horeca ligt me, die is nooit één dag hetzelfde. Rust creëren in die chaos, dat past bij mij. Dit is mijn DNA. Maar ik kon nog geen ei bakken. Uiteindelijk kwam ik bij 't Parlement terecht en daar heb ik mijn eerste stappen als kok gemaakt, met tomaatjes snijden"

'Dit is wie ik ben'

Uiteindelijk verwerft Jermain, in 2018, een felbegeerde Michelin-ster, met zijn restaurant De Rozario. Het is de eerste ster voor Helmond, de stad waar hij altijd is blijven wonen. Zelf verklaart hij die onderscheiding door alle jaren heel intensief met zijn vak bezig te zijn geweest.

"Het is de liefde, de passie, alle uren die ik erin steek, ik sta er mee op en ga ermee slapen. Dit is wie ik ben, ik doe het nooit met tegenzin." Jermains opmerkelijke opkomst is nu beschreven in het boek LOTUS.

De keerzijde van Michelin

Toch heeft een Michelin-ster volgens Jermain ook een keerzijde: er komen offers bij kijken. Jaloerse collega's, veel media-aandacht, waardoor je moet uitkijken niet naast je schoenen te gaan lopen. Maar bovenal is er het gevaar om 24/7 met het werk bezig zijn, terwijl je beseft dat er meer is in het leven.

"In corona-tijd werd het wat rustiger, ik nam me toen ook voor om na corona meer rust te pakken en meer tijd vrij te maken voor mijn gezin. Maar nu ik weer opstart om de zaak up en running te krijgen, ben ik toch weer veel van thuis weg." Het is volgens hem een eeuwige strijd, die velen uit het vak zullen herkennen. "Ik doe het niet expres. Ik moet leren ontkoppelen en dat heeft tijd nodig."

Veranderd door coronatijd

In coronatijd heeft Jermain het, zoals velen, ook moeilijk gehad. Hij moest afscheid nemen van een aantal personeelsleden en ging een tijdje dicht. Hierdoor kwam hij tot inzichten en werd volgens eigen zeggen spiritueler. "Ik kwam erachter dat ik faalde als baas, ik streefde doelen na als nog meer sterren halen, nog meer succes en tv-aandacht. Wel superleuk, maar het vult de leegte niet."

Hij praat nu veel meer met zijn personeel, en is zijn vak opnieuw gaan bekijken. De horeca is te stoffig geworden, vindt hij. "We moeten vernieuwen. Daar ben ik nu heel erg mee bezig. Meer lokaal en duurzamer gericht zijn, meer met dagverse producten werken, zodat we restjes van leveranciers en boeren kunnen opmaken." Ook is hij nu meer maatschappelijk actief: hij kookt voor dementerende ouderen in het verpleeghuis en geeft gastlessen op school. "Ik ben fitter, en voel me lekker in mijn vel door meer tijd aan de echte rijkdom in het leven te geven."