Met de trein, bus en veerpont, maar niet het vliegtuig. Zo reizen Adam en Veronika de komende tijd naar Dubai. De globetrotters zijn het gewend, ze reizen al jaren op deze manier. Adam houdt namelijk niet van vliegen, maar wil wel de wereld ontdekken.

"Lang geleden, toen ik mijn eerste echte reis maakte, kon je niet overal naartoe vliegen. Je moest de trein en de bus nemen", vertelt Adam (32) die samen met zijn vriendin Veronika (35) onderweg is naar Dubai. "Later werd vliegen normaal en goedkoper. Ik deed het weleens, maar merkte dat ik het niet fijn vond. Ik vond het eng, daarom besloot ik uiteindelijk om niet meer te vliegen, maar alleen te reizen via land."

Reizen zonder vliegtuig

Het Slowaakse stel, dat sinds 2018 in Nederland woont, werkte voorheen 6 maanden per jaar voor een opvang in Amsterdam. De andere 6 maanden zaten ze in de trein, bus, of op de veerpont op weg naar een verre bestemming. Maar voor deze reis - van Amsterdam naar Dubai - pakten ze het toch iets anders aan. Ze zegden, na 3 jaar sparen en plannen, beiden hun baan op en begonnen ongeveer een maand geleden aan hun tocht.

"Voor een grote reis als deze heb je meer tijd nodig, dus besloten we onze baan op te zeggen. Het plan is om zo lang mogelijk te reizen, ongeveer een jaar", vertelt Adam aan de telefoon. "En ondertussen werken we aan ons blog. Het is dus een vakantie, maar af en toe ook werk." Het stel hoopt uiteindelijk fulltime te bloggen en te posten op hun Instagram-account over de reizen die ze maken.

'Geen race tegen de klok'

De afstand van Amsterdam naar Dubai is ongeveer 6.748 kilometer. Na 7 uur vliegen ben je er, met de auto duurt het 3 dagen. Neem je de bus, trein en veerpont, duurt het volgens Adam en Veronika ongeveer 7 à 10 dagen. Maar, omdat het stel de tijd wil nemen, zijn ze dus al een tijd onderweg. "Ik denk dat we er ergens deze maand eindelijk zullen zijn", vertelt Adam.

"We proberen de reis zoveel mogelijk uit te rekken, de plekken die we onderweg tegenkomen te ontdekken. Het is geen race tegen de klok", legt hij uit. Het stel is op het moment van het interview al bijna een week in Turkije, sommige dagen focussen ze zich volledig op hun werk, de andere dagen hangen ze de toerist uit. "Het is een mix van werken en ontdekken."

Bron: Eigen foto

Van Amsterdam Zuid naar Oost-Europa

Adam en Veronika begonnen de reis dus in Amsterdam. Op Amsterdam Zuid pakten ze de trein naar Praag. "Vanuit daar gingen we naar Slowakije." Het stel verbleef ongeveer een week in hun geboorteland om vrienden en familie te bezoeken. En daarna maakten ze zich op voor een kort tripje naar Hongarije. "Vanuit daar namen we de trein naar Roemenië, daar bleven we een nacht. De volgende dag gingen we door naar Moldavië."

Het eerste deel van de tocht was redelijk makkelijk, veel steden hadden ze al een keer eerder bezocht. En van een visum was ook geen sprake. "Voor die landen hebben we geen strak plan en blijven we soms iets langer of korter dan gedacht. Als een trein die we wilden nemen dan opeens toch niet gaat, dan is het geen probleem."

Communiceren met handen en voeten

Geen problemen met reisdocumenten dus. En enige bekendheid met die culturen was er ook al, totdat ze in Tiraspol - de hoofdstad van de staat Transnistrië - aankwamen. Dat is een gebied tussen Moldavië en Oekraïne dat zichzelf ziet als onafhankelijke staat met veel Russische invloed. "De staat wordt niet door veel andere landen erkend, maar het was erg interessant om een paar dagen op die plek te zijn."

Volgens het stel geeft de staat een inkijkje in hoe het is om in de voormalige Sovjet-Unie te leven. "De inwoners waren verbaasd om ons, toeristen, te zien." Communiceren was lastig, want Veronica en Adam spreken de voertalen in het gebied, Russisch en Roemeens, niet erg goed. Toch deden de Transnistriërs hun best om een praatje te maken. "Ze gebruikten dan hun handen, voeten, van alles om te communiceren."

Zonder visum Iran niet binnen

"Het is de afgelopen dagen nog best spannend geweest", vertelt Adam aan de telefoon. Het einde van het 'makkelijke en meest ontspannen' deel van hun reis leek toen namelijk te eindigen.

De twee digitale nomaden moesten namelijk wachten op een visum voor hun volgende bestemming, Iran. En dat bracht de nodige stress met zich mee. "Maar gelukkig hebben we vandaag een visum gekregen", zegt Adam opgelucht. Zonder visum mogen ze Iran namelijk niet betreden, wat zou betekenen dat ze de reis onverwachts over een andere boeg moesten gooien.

'Je kan niet alles plannen'

Maar de twee zijn dit soort problemen gewend. Eerder reisden ze, ook via land, naar Afrika, Oekraïne en Rusland. Uit die ervaringen weten ze dat het niet altijd in een keer goed gaat. "Het is daarom goed om te onthouden dat we dingen op verschillende manieren kunnen doen", vertelt Veronika.

"En je moet altijd een plan B hebben en flexibel zijn. Denk na over wat je gaat doen als de hotels vol zitten, als je geen visum kan krijgen of als er onverhoopt iets gebeurt. Je kan veel plannen, maar niet alles."

'Hopen dat de bus rijdt'

Met visum op zak, trokken Adam en Veronika de afgelopen dagen naar het zuiden van Turkije. Via die weg is het gelukt de grens over te steken en Iran te betreden, maar ook dat was dus nog een dingetje. Eerder hadden ze dit al voorspeld: "De grens tussen Turkije en Iran is niet 24/7 open en we hadden nog geen busrit geregeld. Je kunt ze niet online boeken. We moesten dus wachten totdat we er waren en hopen dat een bus reed."

"En in Iran hebben we geen internet, moeten we op zoek naar een locale simkaart, en hebben we een visum voor een exact aantal dagen", leggen ze uit. Maar het is dus goed gekomen. En nu is het de bedoeling om vanuit daar met een veerpont aan te komen in Dubai. Ze zouden er dan met ongeveer 6 uurtjes moeten zijn.

Volgende bestemming

Toch is dat ook nog spannend, de veerpont naar Dubai gaat vanuit het Iraanse Bandar Lengeh namelijk maar één keer in de drie dagen. Als ze die missen of als de veerpont vol zit, kan dat voor problemen met hun reisdocumenten zorgen. Ondanks dat blijven de twee reizigers optimistisch en verwachten Dubai zonder problemen te bereiken. "Het wordt het 61ste land dat ik ga bezoeken", vertelt Adam enthousiast.

"Ik denk dat we er 5 of 6 dagen zullen blijven." Het is voor beiden de eerste keer in de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten. "We willen hier zeker meer toeristische activiteiten doen, dan in de andere landen." Maar of het stel na Dubai klaar is met het reizen? Zeker niet, vertellen ze. "We willen graag doorreizen naar Azië."

Minister Agema van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) kondigt aan 165 miljoen euro te bezuinigen op wijkverpleegkundige zorg. Maar volgens de branche komt daarmee de wijkzorg onder verdere druk te staan.

Je kunt er van alles van betalen - zoals salarissen of opleidingen voor mensen in de wijkverpleging - maar omdat er onvoldoende personeel is, wordt een bedrag van 165 miljoen euro al jaren niet 'opgemaakt' door de wijkzorg. Nu zorgminister Agema op zoek is naar geld om een eerdere bezuiniging op de ziekenhuiszorg ongedaan te maken, is ze uitgekomen bij de wijkzorg. Maar of dit verstandig is daar wordt verschillend over gedacht.

Verpleegkundigen sluitpost

Volgens vakbond Nu'91 zijn wijkverpleegkundigen hiervan de dupe. Voorzitter van de vakbond Femke Merel van Kooten zegt: "De minister draait een eerdere bezuiniging op verpleegkundigen in ziekenhuizen terug, maar legt nu de rekening neer bij zorgprofessionals in de wijk. Hiermee worden verpleegkundigen opnieuw de sluitpost van de begroting en verlegt ze het probleem."

Wat Van Kooten zegt, klopt: minister Agema wil namelijk per se een eerder aangekondigde bezuiniging op opleidingen van verpleegkundig personeel in de ziekenhuizen terugdraaien. En inderdaad gaat de oplossing ten koste van opleidingen voor wijkverpleegkundig personeel, waar deze 165 miljoen voor bedoeld is.

'Veel mensen zijn boos'

Van Kooten gaat verder: "De minister heeft gezegd dat ze niet weer een nieuwe groep in de zorg boos wil maken, maar ik denk dat dat niet gelukt is, dat er veel mensen boos zijn."

"In het recente akkoord over de zorg is juist afgesproken om dit geld wel te besteden aan wijkzorg en ook echt uit te geven, dat het geld dat op de plank blijft liggen komt bij de mensen in de wijkverpleging en ten goede komt aan de mensen die zorg krijgen", legt ze uit.

'Spoedeisende Hulp loopt vol'

Het ministerie van VWS zegt dat het schrappen van de 165 miljoen kan omdat het bedrag al jaren blijft liggen. Het is speciaal bestemd voor wijkzorg, specifiek voor het opleiden van wijkverpleegkundigen, maar wordt niet opgemaakt. De minister laat bij Nu.nl weten dat dat vooral te maken heeft met personeelstekort.

Maar dat betekent volgens Nu'91 niet dat je het zomaar kunt schrappen. "Ook onder minister De Jonge werd al gezegd: het geld blijft liggen want er is te weinig personeel om het aan uit te geven. Maar in het zorgakkoord dat pas is gesloten was juist afgesproken dat het eindelijk uitgegeven zou worden. En dat is ook belangrijk want je krijgt met dat geld betere wijkverpleegkundigen en meer valpreventietraining voor ouderen. Dat moet je gewoon gaan doen, anders loopt ook de Spoedeisende Hulp vol."

'Wereld op zijn kop'

Niet iedereen is tegen het plan, zo steunt zorgondernemer Jos de Blok het wel. Hij is voor minister Agema dan ook een sparringspartner geweest. Volgens De Blok is het heel goed mogelijk om dezelfde zorg te leveren met minder uren en laat zijn bedrijf Buurtzorg dat al jaren zien. Buurtzorg gaat uit van zelfstandig werkende teams van verpleegkundigen en ziekenverzorgenden en weinig managers.

Maar zo'n organisatievorm is niet overal mogelijk, zegt voorzitter Van Kooten. Ze benadrukt: "Al jaren stellen we vast dat salarissen in de wijkverpleging flink achterlopen op vergelijkbare publieke sectoren. Zorgprofessionals in de wijk verdienen beter, maar krijgen minder. En nu beweert de minister dat er geld over zou zijn. Dat is de wereld op zijn kop."

Een meerderheid van de Tweede Kamer stemde gisteren tegen een verbod op vochtige doekjes met kunststof erin. Volgens tegenstanders van de motie is het te kort door de bocht om te zeggen dat ze verstoppingen veroorzaken. Afvalwaterbedrijven beweren anders.

Doekjes met plastic erin zijn niet of nauwelijks afbreekbaar en zorgen daarmee voor problemen in het riool. Staatssecretaris Chris Jansen van Infrastructuur en Waterstaat wil daarom een Europees verbod op vochtige doekjes met plastic.

Vochtig toiletpapier geen probleem

"Van vochtig toiletpapier is al Europees bepaald dat het geen plastics mag bevatten", vertelt directeur bij Stichting Rioned Hilde Niezen. Maar het probleem zit juist in andersoortige vochtige doekjes, weet zij.

Voor andere witte wegwerpdoekjes, zoals babydoekjes en schoonmaakdoekjes, zijn die regels er niet. Mensen spoelen juist ook deze doekjes door het toilet. En het zijn deze doekjes die voor verstopping zorgen.

Handmatig verwijderen

"Tussen alle rioolbuizen zitten gemalen, een soort pompen. Die doekjes blijven daarin hangen. Ze vormen een soort klont, een prop. Die moet er handmatig uitgetrokken worden", licht Niezen toe. "Dat is niet alleen een vies klusje, het kost ook een hoop geld."

Rioned becijfert de jaarlijkse kosten daarvan op 26 miljoen euro per jaar. "En dat zijn alleen nog maar de kosten van het verhelpen van storingen door vochtige doekjes in de pompen." De doekjes die wel door de pompen heen komen, moeten ook nog uit het water gezuiverd worden bij de afvalwaterzuiveringsbedrijven. Daar komen ook kosten bij kijken.

Helft van de verstoppingen

De Unie van Waterschappen hield een enquête onder gemeenten en waterschappen om het probleem met de vochtige doekjes te inventariseren. "Gemiddeld genomen wordt ruim 50 procent van de verstoppingen bij pompen veroorzaakt door vochtige doekjes", vertelt Michael Bentvelsen. Ze schatten de kosten op 17 tot 28 miljoen euro per jaar.

En volgens Van Bentvelsen klopt er nog meer niet aan de motie. PVV en VVD stellen namelijk dat Nederland met een verbod strenger zou zijn dan Europese wetgeving, "maar de minister pleit voor een Europees verbod. Dus dat is helemaal niet aan de orde. Andere Europese landen kampen namelijk met dezelfde problemen in het riool."

Niet zaligmakend

Wouter van Aggelen is directeur bij Remondis, dat onder andere afvalwaterbeheer doet. Hij beaamt dat vochtige doekjes veelal het probleem zijn bij verstoppingen. "Maar," waarschuwt hij, "een verbod op doekjes met plastic erin gaat niet alles oplossen."

De varianten zonder plastics erin lossen wellicht wel op in water, maar ook niet meteen. "Dat duurt soms wel een week. In die tijd kunnen ze nog steeds voor verstoppingen zorgen. Het is vooral belangrijk dat mensen deze doekjes gewoon niet meer door het toilet spoelen." Desalniettemin ziet Van Aggelen wel heil in het verbod.