Een groeiende groep consumenten is bewuster bezig met wat ze dragen en of dat op een verantwoorde manier gemaakt is. Tweedehands wordt vaak genoemd als duurzaam alternatief voor fast fashion, maar dat is niet altijd zo.

Precies 10 jaar geleden stortte Rana Plaza in Bangladesh in, een gebouw met 8 verdiepingen waarin voornamelijk kledingfabrieken zaten van bekende merken als Mango en Primark. 1.134 mensen kwamen om het leven, onder wie veel kledingarbeiders, 2.500 mensen raakten gewond. De arbeiders waren de fabrieken ingestuurd terwijl bekend was dat het gebouw op instorten stond.

Wie is verantwoordelijk?

Een discussie volgde over de verantwoordelijkheid van kledingproducenten en -merken. En een deel van de consumenten begon zich af te vragen hoe hun kleding tot stand komt. Voor Noor Veenhoven was het een reden om Project CeCe op te richten. Dat is een online kledingsite die mensen moet helpen met het maken van de 'juiste' keuze.

Duurzame mode is enorm aan het groeien, ziet Veenhoven. "Eerst was het een beetje geitenwollensokken. Een T-shirt met een boom erop bijvoorbeeld, dingen die bij veel mensen niet in de smaak vielen. Maar nu heb je zoveel leuke merken in zoveel verschillende stijlen."

Ultra-fast fashion

Ook al willen meer mensen duurzame kleding, het gaat volgens Veenhoven in veel opzichten niet heel veel beter dan 10 jaar geleden. "We kennen fast fashion, dat zijn de grote modemerken die in een week een nieuwe seizoenscollectie kunnen creëren. Ultra-fast fashion kan dat nog veel sneller. Binnen 3 dagen gaat het van ontwerp naar winkel."

Met ultra-fast fashion testen merken een kleine oplage snel bij de consument. Ontwerpen die niet goed lopen, worden er uitgegooid voordat het in de massaproductie komt. Veenhoven: "Dat klinkt heel mooi, snel en efficiënt. Maar het zorgt ook voor uitbuiting. De kleding is vaak van slechte kwaliteit en niet goed getest."

Bron: EenVandaag

Vinted en Marktplaats

Consumenten die op een bewuste manier kleding willen kopen, doen dat steeds meer via online platforms als Vinted en Marktplaats, waar mensen gedragen kledingstukken aanbieden. Dat is een goed begin, zegt Veenhoven van Project CeCe, maar het kan volgens haar ook verkeerd uitpakken.

"Er zit natuurlijk veel goeds tussen, maar je ziet ook dat mensen die gewoon heel erg van shoppen houden dan een kledingstuk één keer dragen en het daarna meteen op internet zetten om zo hun shopverslaving te voeden."

Kritisch op kledingbakken

Veenhoven is ook kritisch op wat er gebeurt met kleding die we inleveren bij kledingbakken. "De textielbakken zijn natuurlijk een goed initiatief, maar veel ingeleverde kleding wordt eerst naar Pakistan gebracht. Dat is een enorme sorteerbusiness", vertelt ze.

"Sommige vintage kledingwinkels kopen het vervolgens in bulk op. Die kleding heeft dus de hele wereld over gereisd en is onder slechte arbeidsomstandigheden gesorteerd. Wat maakt het dan zoveel beter?"

Minder kopen

Uiteindelijk is minder kleding kopen het meest verantwoorde wat je als consument kunt doen voor mens en milieu, zegt Veenhoven. Maar is dat niet in het nadeel van kledingarbeiders, omdat ze dan ook minder werk hebben?

Volgens Veenhoven is dat geen reden om ons koopgedrag niet te verbeteren: "Het blijft slecht voor het milieu. Als we minder produceren, maar die werknemers die nu zo'n 70 euro per maand verdienen meer gaan betalen, hoeft ook niet een hele familie in een fabriek te werken."

Het kabinet heeft besloten een pilot voor de opvang van dakloze arbeidsmigranten met drie jaar te verlengen. De gemeente Venlo is verheugd: daar is het project een groot succes. "Ik kan weer verder bouwen aan mijn leven."

De naar schatting tienduizend dakloze arbeidsmigranten uit de EU die in Nederland verblijven hebben zonder langdurig verblijf of inschrijving bij de gemeente geen recht op opvang of zorg, met alle gevolgen van dien.

Duizenden arbeidsmigranten

Met zeven miljoen euro van het Rijk hebben gemeenten die meedoen aan een pilotprogramma extra plekken ingericht om de arbeidsmigranten toch op te kunnen vangen. Venlo is een van die gemeenten. In de regio Noord-Limburg werken zo'n 53.000 arbeidsmigranten, waarvan 13.500 in Venlo.

Wethouder Jacques Smeets doet daarom graag mee. Venlo trekt als grensgemeente en als grootste tuinbouwgebied in de EU veel bedrijvigheid. "Mensen worden door uitzendbureaus hierheen gehaald, maar ze raken hun werk kwijt en staan opeens op straat, zonder onderdak en inkomsten. Dat veroorzaakt overlast."

Overleven

"Mensen slapen overal: in tentjes, in de bossen, in parkeergarages. Ze vallen soms mensen lastig. Je moet je voorstellen wat dat mentaal met arbeidsmigranten doet, als je zo moet overleven. De verleiding om drank en drugs te gebruiken is dan groot", zegt Smeets.

De gemeente Venlo biedt nu structureel een tijdelijke opvang aan arbeidsmigranten om hen zo opnieuw naar werk en onderdak te begeleiden, of hen met de juiste hulp vrijwillig te laten terugkeren naar hun land van herkomst.

'Voorkomen dat mensen doodgaan'

Deze aanpak is noodzakelijk, denkt de wethouder. "Op de toptijd zagen we 40 tot 75 arbeidsmigranten op straat leven. Je wil voorkomen dat er mensen doodgaan op straat. Door de aanpak zien we dat het aantal daklozen terugloopt. Het probleem wordt beheersbaarder. Je krijgt grip op deze doelgroep."

De pilot in Venlo omvat een speciale opvanglocatie voor dakloze arbeidsmigranten. Het Leger des Heils werkt hier samen met stichting Barka, die ervaring heeft met de doelgroep. Het voormalige verzorgingstehuis Beerendonck biedt plek aan maximaal vijftien mensen. De meerderheid is afkomstig uit Polen.

Intensieve begeleiding

Het gaat vooral om mensen die al langere tijd of meerdere keren dakloos zijn geweest. Vaak hebben ze te maken met psychische problemen of verslavingsproblematiek. Niet iedereen komt er binnen: de opvang is tijdelijk en bedoeld om mensen door middel van intensieve begeleiding weer aan het werk te helpen.

Krzysztof is zo'n arbeidsmigrant die hoopvol naar Nederland trok, maar zijn werk verloor en wekenlang op straat belandde. Hij vond het leven op straat zwaar. Hij voelde zich eenzaam, vernederd en onzeker over de toekomst.

'De straat is niet mijn wereld'

In De Beerendonck kwam hij tot rust en kreeg hij psychische hulp. Hij is heel dankbaar: er is nu zicht op een baan in de logistiek en onderdak. "Ik kan nu snel herstellen. Ik wil niet op straat leven, want dat is niet mijn wereld", vertelt hij.

"Ik heb hulp gezocht, en gelukkig heb ik die gekregen. Ik weet nu dat ik volgende week een baan heb en accommodatie. Zo kan ik verder bouwen aan mijn leven."

Tachtig procent geholpen

In maart komt de gemeente Venlo met een tussentijdse evaluatie van de pilot, die succesvol lijkt. De andere vijf gemeenten waren al eerder begonnen en kwamen tot dezelfde conclusie.

Meer dan tachtig procent van de deelnemers werd door het project geholpen. De helft van de 44 mensen die zich aanmeldden vond een nieuwe baan. Zes keerden vrijwillig terug naar hun land van herkomst en acht mensen worden nog steeds begeleid.

'De straten zijn leger'

Voor de overige twintig procent heeft de pilot niet gewerkt. Eén persoon werd doorverwezen naar de maatschappelijke opvang, en bij zeven anderen is het traject stopgezet door slecht gedrag. In de opvanglocatie geldt een zerotolerancebeleid met betrekking tot alcohol en drugs.

Wethouder Smeets is erg blij met deze resultaten. "De straten zijn echt een stuk leger. Het project doet ertoe." De mogelijkheid om vroeg in te grijpen maakt het verschil, denkt hij. "Zo kunnen we mensen naar een duurzame oplossing begeleiden, of naar ander werk."

Terugkeer

"Hulp bij vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst is ook een oplossing", vervolgt Smeets. Dit was het geval bij Andrzej. Na het verlies van zijn baan was hij zijn alcoholverslaving niet meer de baas, en besloot hij met hulp van Stichting Barka vrijwillig terug te gaan naar Polen.

Daar werkt hij nu als kok in een gemeenschap van Stichting Barka, waar hij ook voor zijn alcoholverslaving wordt behandeld. "Het was moeilijk, maar ik kon kiezen om terug te gaan naar Polen. Ik heb daar geen spijt van. Hier kan ik helpen en zijn ze blij met me, omdat ik kok ben van beroep. Het alternatief was dat ik weer op straat zou belanden."

In gesprek met sector

Het doel van de pilot is volgens wethouder Smeets ook om het systeem aan te pakken. Werkgevers en de uitzendbranche moeten ook veranderen, vindt hij. "Die halen mensen hierheen. Dat mag, in Europa mag je vrij reizen, maar het leidt soms tot excessen."

Een groot gedeelte van de bedrijven doet het goed, ziet Smeets, maar een deel niet. Met die bedrijven moeten afspraken worden gemaakt. "We moeten in gesprek met de branche en een convenant afspreken." Dat ben je aan de arbeidsmigranten verplicht, stelt de wethouder.

Waarschuwen

Smeets: "Mensen worden onder valse voorwendselen van heinde en verre hierheen gehaald, en vallen op een gegeven moment terug. Zonder dak boven hun hoofd, zonder baan."

Andrej waarschuwt jongeren in Polen nu om niet dezelfde fouten te maken die hij maakte toen hij naar Nederland kwam. "Jonge mensen komen naar Nederland en hun eerste vraag gaat niet over waar de supermarkt is en ze eten kunnen krijgen, maar waar de dichtstbijzijnde coffeeshop en dealer zijn."

Nieuwe fondsen

Na 2025 stopt de pilot, maar de gemeenten hebben vorige week het nieuws gekregen dat de financiering in de voorjaarsnota geregeld is voor de opvang tot 2028. Er komt acht miljoen euro per jaar beschikbaar.

"Dat is positief nieuw", zegt wethouder Smeets. "Begin mei verwachten we een Kamerbrief daarover. Hoe de verdeling van middelen tussen de gemeenten eruit ziet, is nu nog niet duidelijk."

Apple en Meta krijgen van de Europese Commissie samen een boete van zo'n 700 miljoen euro voor het overtreden van de Digital Markets Act. Deze wet richt zich op techbedrijven die zo groot zijn dat ondernemers en consumenten bijna niet zonder hen kunnen.