Longverpleegkundige Marieke Span begeleidt coronapatiënten die van de ic afkomen bij hun revalidatie. Dit traject is zwaar voor patiënten, maar ook voor hun begeleiders. "Ik kom na elke dienst met hoofdpijn thuis en heb enorme dorst."
"Ze hebben een blik in hun ogen waarvan je denkt: 'die zijn net voor de dood weggehaald.'" Zo beschrijft Marieke Span (57) haar coronapatiënten bij aankomst in revalidatiecentrum Merem in Hilversum. Doorgaans hebben ze minstens 2 weken op de ic en nog een week op een 'gewone' verpleegafdeling gelegen. Ze ziet wanhoop en ongeloof bij de sterk vermagerde mensen. En Span is wel wat gewend: ze werkt al tientallen jaren als longverpleegkundige. Maar de coronapatiënten die ze nu ziet, zijn van een andere orde.
Lees ook
'Veel mensen hebben nachtmerries'
De patiënten komen in het centrum tot rust, merkt Span. Ze willen graag hun verhaal doen, dat zijn schokkende verhalen. "Vooral in de nachtdienst merken we dat. Mensen kunnen niet slapen en hebben nachtmerries." Overdag kan er een psycholoog gebeld worden, die via beeldbellen mensen bijstaat. 's Nachts is het aan de verpleegkundigen.
Span is blij dat ze tijd heeft om naar de patiënten te luisteren. "In het ziekenhuis is daar geen tijd voor, ik vind het heel bijzonder die tijd wel te hebben." Soms geeft ze de patiënten rustgevende medicatie.
Bang om weer ziek te worden
In alle verhalen die Span aanhoort speelt angst de hoofdrol. "Mensen waren bang om dood te gaan en zijn nu bang weer ziek te worden." Een verhaal dat veel indruk op haar maakte was dat van een man die van de ic op de verpleegafdeling terecht kwam en zelfs naar huis kon. Maar toen ging het ineens weer slechter: 2 uur later was hij terug in het ziekenhuis en 4 uur later lag hij weer op de ic. Dit overkwam hem 3 tot 4 keer. "Dat heeft zoveel impact op hem gehad."
Collega en longarts Eline bij de Vaate vertelt over een patiënte, die vlak voor het intuberen - waarna je buiten bewustzijn raakt - nog belde met haar moeder. "Tijdens haar verblijf op de ic is haar moeder, die ook corona had, overleden en begraven. Dat werd haar verteld toen ze bij kennis kwam. Daar krijg ik echt kippenvel van", vertelt ze zichtbaar aangedaan.
Hoofdpijn door mondkapjes
Het zorgpersoneel werkt met volledige bescherming: een plastic jas, handschoenen, haarnetje, veiligheidsbril en mondkapje. Vooral het laatste maakt het werk zwaar voor de longverpleegkundige. Met de beschikbare voorraden moet zuinig worden omgegaan. Pas na 3 uur dragen mag het mondkapje verwisseld worden. Drinken en frisse lucht zijn er tussendoor niet bij. "Ik kom na elke dienst met hoofdpijn thuis en heb enorme dorst."
Het werken met deze patiënten heeft ook gevolgen voor het privéleven van Span. "Ik merk dat mensen niet bij me in de buurt willen komen, omdat ik hier werk." Haar dochter vroeg zich af of moeder wel thuis kon blijven wonen en zo ja, of ze haar vriend dan wel kon zien. Sommige klanten van haar man, die een zaak aan huis heeft, willen niet meer langskomen. Maar de verpleegster begrijpt de ongerustheid. "Er is nog zoveel onbekend. iedereen vindt het spannend."
Hoe mondkapjes werken en of het zin heeft om er eentje te dragen
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.
