Tijdelijke poster-girls voor abortus

Ik pronk al een week op de voorpagina van de lokale anti-abortussite van Canton. Rare gewaarwording. Ben een soort poster-girl voor de goede zaak, volgens de makers van de site dan. De reden voor mijn tijdelijke verbondenheid met dit thema is dat ik aanwezig wilde zijn bij de life-chain – zie foto. Dat is een jaarlijks evenement waarbij mensen die tegen abortus zijn, in een rij op kruispunten staan. In de vorm van, hoe kan het anders, een kruis. Dat gebeurde door het hele land, en dus ook in Canton.

Een uur lang hielden de demonstranten borden omhoog voor het oog van de voorbijrijdende automobilisten in het drukke winkelcentrum. Abortion kills children, Lord forgive us and our nation, Adoption the loving option, Abortion hurts women en niet te vergeten Jesus heals and forgives. Klare taal zonder ruimte voor misinterpretatie. De bestuurders zijn vriendelijk vandaag, zei een van de dames waar ik naast stond. Veel getoeter en dat betekent instemming. Soms gillen ze ook woorden uit hun autoraampje die ze liever niet herhaalt. Of ze maken obscene gebaren.

Abortus is, hoe hard de economie ook de concurrentiestrijd aangaat, nog steeds een belangrijk thema voor een groep kiezers in Canton. Al stort het hele land de afgrond in, ook daar wordt aan gewerkt, zullen zij altijd kiezen voor de partij die pro-life is. Sinds Amerika vanaf 1973 legaal abortussen toestaat is van dat recht ruim 48 miljoen keer gebruik gemaakt. Van de in het totaal 1.2 miljoen abortussen vorig jaar, werden er 3701 uitgevoerd in Canton. Of eigenlijk in het nabijgelegen Akron omdat Canton geen abortuskliniek heeft. Volgens een goed ingevoerde bordenophouder in de chain kwamen daarvan 850 meisjes uit Canton. Dat is gemiddeld ruim twee per dag.

Te veel, vinden de mensen om mij heen in de chain. Elk leven dat ze kunnen redden – ervan uitgaande dat het leven begint bij de conceptie- is de moeite van het actievoeren waard. Wat mij intrigeerde was waar de mensen in rij het een uur lang over hebben. Praat je dan alleen over abortus, en kinderen redden of kun je ook off-topic gaan. Gewoon praten over de barbecue van gisteravond met een bord Abortus kills children in je hand. Dat laatste klopt. Familieperikelen, de leukste kleinkinderen van de wereld, de beste manier om zo efficiënt mogelijk je gras te maaien en routebeschrijvingen naar winkels, heb ik voorbij horen komen.

Totdat ik naast Cathy kwam te staan. Die leek geen tijd te hebben voor gebabbel. Of ik zin had om mee te gaan protesteren voor de ingang van de abortuskliniek. Op zaterdag, want dan is het daar lekker druk. Haar buurvrouw Tish keek veelbetekenend over haar brillenglazen. “Je ziet niet dat het een abortuskliniek is, het heet iets van Womens Health Care, maar het is wel degelijk een plek waar kinderen worden vermoord,” zegt ze. Ik geef antwoord met een –enigszins provocatieve- wedervraag: voelen ze zich weleens schuldig over het feit dat ze kwetsbare meisjes borden en folders onder hun neus duwen, zo vlak voor een beslissend moment in hun leven?

Cathy wel. Ze had liever gezien dat meisjes voor hun beslissing met haar ‘scientific facts’ werden geconfronteerd. Want dat zijn het volgens Cathy: wetenschappelijke feiten. Een poster met hoe het kind eruit ziet, bijvoorbeeld. Of de mededeling dat het hart van een kind begint te kloppen op de 21e dag na de verwekking. Feitelijke informatie dus. Niets mis mee. Toch?

Buurvrouw Tish zegt juist hulp te bieden aan deze ‘moeders’- ze spreekt de vrouwen vlak voor hun abortus vaak aan met ‘hallo moeder’. Ze bidt, ze maakt zich zorgen over hen en ze zegt te begrijpen hoe moeilijk de beslissing is. Ondanks dit inlevingsvermogen staat Tish wel regelmatig op haar post voor de kliniek: "God doesn’t want me to stay away from the abortion clinic”.

Ik was door mijn wedervragen heen.

Een stemadvies geeft deze groep overigens niet. Het is geen politieke bijeenkomst, zegt de organisatie. Hooguit geven ze een kleine herinnering op de folders op de uitklaptafels: McCain is in alles pro-life (tegen abortus), Obama in alles pro-choice (voor de keuzevrijheid). Voor het gemak laten ze de nuance even weg. Dat maakt het leven en de keus in het stemhok wel zo overzichtelijk.