"Nul komma nul, die is over." Dat zegt JA21-Tweede Kamerlid Derk Jan Eppink over zijn huidige relatie met fractievoorzitter Thierry Baudet van Forum Voor Democratie. Tot Eppink bij JA21 kwam, zat hij voor FVD in het Europees Parlement.

Als ze elkaar in de Haagse wandelgangen tegenkomen, dan zegt Eppink naar eigen zeggen netjes goedendag. "Baudet zegt dan 'goedemiddag Judas Eppink'", vertelt de politicus lachend.

Niet vragen om Baudets stem

Eppink zat jarenlang in het Europees Parlement, mede voor Forum voor Democratie. In december 2020 stapte hij uit die partij, nadat er onder meer racistische apps van voorman Thierry Baudet waren gepubliceerd. "De heer Baudet werd steeds meer een soort van sekteleider. Het had niet meer te maken met een centrumrechtse politieke partij die ook machtsrelevant wil worden."

Zijn huidige relatie met Baudet omschrijft Eppink als 'nul komma nul, die is over'. Mocht Baudets stem ooit van belang zijn om een meerderheid voor een plan te krijgen, dan gaat Eppink daar niet achteraan.

'Verwappiet'

De bijnaam die hij van Baudet heeft gekregen zegt genoeg, denkt Eppink. "Dat geeft natuurlijk ook wel aan dat je hem niet om zijn stem hoeft te vragen. Hij zal die niet geven, gewoon om je dwars te zitten. De zaak zelf interesseert hem helemaal niks."

Hij wijst op de standpunten van FVD: "Als je kijkt naar het coronabeleid en wat hij daarover heeft gezegd... De FVD is 'verwappiet', zou je kunnen zeggen."

Meer directe invloed

Inmiddels is Eppink 5 maanden Tweede Kamerlid voor JA21 en weet hij ook dat het Nederlands parlement wat anders werkt dan het Europese. "Dat Jan en alleman je mogen interrumperen, dat is in het Europees Parlement helemaal niet zo. Toen ik voor het eerst in de Kamer met mijn verhaal begon, werd ik ineens geïnterrumpeerd! Ik dacht nog: wat doe jij nou brutale aap!"

Bron: ANP

Een groot voordeel vindt hij dat een Nederlandse parlementariër meer directe invloed heeft dan een Europarlementariër. Zeker in de huidige versnipperde Tweede Kamer, waarbij de drie zetels van JA21 sommige voorstellen aan een meerderheid kunnen helpen. "In het Europees Parlement kan ik geen verschil maken. Ik mag wat zeggen, zelfs het aftreden van voorzitter Von der Leyen eisen, maar er gebeurt niks!"

Loyaliteit belangrijk

Eppink is tijdens zijn carrière lid geweest van vier partijen. Respectievelijk de PvdA (in studietijd), de VVD, FVD en nu dus JA21. Toch vindt hij loyaliteit heel belangrijk. "Ik ben altijd centrumrechts gebleven, de partijen verschoven. De VVD ging steeds meer links, Forum werd het niet. Mijn standpunten bleven hetzelfde."

Op de vraag of hij JA21 verlaat zodra die partij opschuift naar links of rechts, wil hij geen antwoord geven. Hij gaat er vanuit dat hij nu een stevige centrumrechtse partij heeft gevonden.

Het kabinet wil bezuinigen op brandweerzorg. En dat is onverantwoordelijk, waarschuwt de vakvereniging voor brandweervrijwilligers. Door klimaatverandering is de kans op oncontroleerbare branden groot. Oud-brandweerman Peter Stals maakte zo'n brand mee.

Na de kinderen treedt er nu een nieuwe groep slachtoffers van misbruik in de Katholieke Kerk naar voren: volwassen zusters en paters die in kloosters zijn misbruikt. Zuster Anne is een van hen: "De pater zei dat dit tussen ons moest blijven."

Ze had er 'lang aan getwijfeld', maar uiteindelijk koos ze er vol overgave voor om haar leven te wijden aan het geloof. Vol verwachting trad de Vlaamse Anne - toen halverwege de 20 - toe tot een slotklooster, vlakbij de Nederlandse grens. Anne: "Het was een lange zoektocht, maar uiteindelijk vond ik dat ik mezelf de kans moest gunnen om gelukkig te worden. Daarom heb ik het uiteindelijk gedaan."

Dictatoriaal bewind

Als jonge zuster liep ze al snel op tegen de hiërarchische structuren binnen het klooster. Dat merkte ze aan hoe de moeder overste, die aan het hoofd van het vrouwenklooster stond, zich opstelde. "Ik stond echt onderaan de ladder. De overste was zeer streng en voerde een dictatoriaal bewind. Haar wil was wet."

Wanneer het misbruik begon, weet Anne nog precies. Ze maakte een zware periode in haar persoonlijke leven door. Haar neefje moest een ingrijpende operatie ondergaan, waardoor hij nooit meer zou kunnen lopen. Dit zorgde voor veel verdriet bij Anne.

'Ik zat verstijfd op zijn schoot'

Het was in deze zware tijd dat een Vlaamse pater, die wist wat Anne doormaakte, haar bij hem riep voor een 'begeleidingsgesprek'. Eenmaal binnen, ging het gesprek al snel een totaal andere kant op, vertelt Anne. "Hij stond plots op, nam me op zijn schoot en begon mijn armen en benen te strelen. Ik zat verstijfd op zijn schoot. Wist niet wat me overkwam, wist me hier totaal geen raad mee."

Totaal verbouwereerd en in shock, 'bevroor' Anne volledig. Maar dat weerhield de pater er niet van door te gaan met zijn seksuele handelingen. Anne: "Hij schakelde over naar het strelen van mijn heupen en borsten, en begon plots hevig te hijgen en te schokken met zijn lichaam. Daarna stond hij op, kuste me op de mond en zei me dat dit tussen ons moest blijven."

Gechanteerd door de pater

6 jaar lang ging het misbruik door. Al die tijd durfde ze er met niemand over te praten. Uit angst en schaamte. "Er wordt mij altijd de vraag gesteld: 'Waarom blijf je naar zo'n man toe gaan?' Maar ik was heel erg bang voor hem. Bovendien kon ik hem moeilijk ontwijken, omdat hij mij chanteerde. Er was altijd de angst dat het misbruik naar buiten zou komen. Want dan wist ik één ding zeker: ik zou als schuldige worden aangewezen."

Daarnaast speelde ook de afhankelijkheidsrelatie, die Anne met de pater had, een rol. "Hij was de enige die mij spirituele voeding gaf. Dus er was dat vreselijke misbruik, maar er waren ook gesprekken tussen ons, waaraan ik me kon optrekken. Het is de hand die slaat, maar ook voedt. Net zoals bij een hond, die gaat ook altijd terug naar zijn baasje."

Pesten en intimideren

Naast het misbruik van de pater, had Anne ook heel veel last van het schrikbewind dat de overste voerde in het klooster. Toen de overste het idee kreeg dat Anne een bedreiging vormde voor haar positie, volgde een periode van pure haat en pesterijen aan haar adres.

"Het pesten en intimideren nam toen afschuwelijke vormen aan. Ze zette anderen tegen mij op. Ik raakte volstrekt geïsoleerd. Er werd op een gegeven moment zelfs gezegd dat het jammer was, dat er geen concentratiekampen meer bestonden. Dan hadden zij mij kunnen vergassen. Zo ver ging het."

Naar de hoogste geestelijke

Pas jaren later, toen ze was uitgetreden en een leven had opgebouwd buiten het klooster, durfde Anne het misbruik en het schrikbewind in het klooster aan te kaarten. Ze deed dat uiteindelijk zelfs bij de hoogste geestelijke in België: kardinaal Daneels. Zijn reactie was een enorme teleurstelling.

"Hij liet mij weten dat hij 'het gebeuren betreurde en voor mij zou bidden'." Een typerend antwoord en volgens Anne exemplarisch voor hoe de Katholieke Kerk met slachtoffers van misbruik omgaat. "Deze reactie heb ik zo vaak gekregen, dat ze voor mij gingen bidden. Ik zeg weleens: 'Als ik voor ieder gebed een euro had gekregen, dan was ik nu heel erg rijk geweest'."

13 jaar lang procederen

In 2003 startte Anne een gerechtelijke procedure tegen de Katholieke Kerk, nadat ze jarenlang geen erkenning voor haar leed had gekregen binnen de kerkorganisatie.

Die juridische strijd zou uiteindelijk maar liefst 13 jaar duren. Uiteindelijk leidde dit tot toekenning van een bedrag aan schadevergoeding. Iets waar het Anne overigens nooit om te doen was. "Ik heb een groot bedrag aan schadevergoeding gekregen. Maar als je dit aftrekt van alle juridische kosten die ik heb moeten maken, en het bedrag dat ik aan therapie kwijt ben, blijft er weinig over."

Veel meer slachtoffers

De reden dat Anne, na al die jaren van zwijgen, nu naar buiten treedt is helder: ze wil een stem zijn. Voor al die slachtoffers die tot op de dag vandaag niet naar buiten durven met hun verhaal. En dat zijn er een hoop, weet Anne. Ze heeft sterke aanwijzingen dat zij niet het enige slachtoffer was van haar misbruiker.

"Als je op bezoek ging bij de pater, was er een soort wachtkamertje. Ik heb daar ook vrouwen naar buiten zien komen, van wie het haar en de kleding helemaal in de war was. En als ik dan bij de pater naar binnen ging, kwam hij met een schone zakdoek aan. Dat was voor mij een teken. Want als hij klaarkwam deed hij dat altijd in een zakdoek."

Nieuw leven buiten klooster

Lang is Anne op zoek geweest naar erkenning voor alles wat haar is aangedaan in het klooster. Maar uiteindelijk heeft ze zich erbij neergelegd. "Officieel heb ik nooit erkenning gekregen voor het misbruik dat mij is aangedaan. Maar door hier maar naar te blijven zoeken, hield deze man - mijn misbruiker - een soort van macht over mij. Dat wilde ik op een gegeven moment niet meer."

"Dus heb ik mijzelf erkenning gegeven. Door te zeggen dat ik niet schuldig was. Ik ben uit de slachtofferrol gestapt. En heb ik uiteindelijk een heel rijk leven kunnen opbouwen. Buiten het klooster."