Spong en Saban, een innige relatie?

Deze gephotoshopte foto vond ik op Dumpert.nl op zoek naar meer informatie over het ongelooflijke verhaal van de –waarschijnlijk voorgoed- ontsnapte en volgens vele bronnen ‘extreem gewelddadige’ vrouwenhandelaar Saban Baran.

Een tamelijk smakeloze foto, waarvan ik me afvroeg waarom advocaat Gerard Spong niet hierover een schadeclaim indient wegens ‘imagoschade’ in plaats van de publicatie van de huwelijksfoto van cliënt Saban aanhangig te maken. De laatste nota bene in een gevangenis gemaakt, dus op terrein van Justitie, maar dit terzijde. De gephotoshopte foto als symbool voor de gecorrumpeerde relatie van topadvocaten met hun criminele cliënten vind ik wel raak.

Want het kan natuurlijk alleen maar in ons land denk je als je leest dan maar liefst zes (!) rechters het verlof van een volle week voor Saban goedkeurden om zijn pasgeboren kind te kunnen zien. Overigens verwekt in de gevangenis, na een waarschijnlijk gedwongen huwelijk met een van zijn slachtoffers.

Zelfs Spong, zijn eigen advocaat dus, vond het verlof ‘zeer royaal’, zo zei hij in NOVA. Even ter verduidelijking: we hebben het hier dus over een veroordeelde leider van een bende Turks-Duitse vrouwenhandelaars. Saban Baran en zijn broer Hasan hebben volgens Justitie zeker negentig prostituees uitgebuit, die vooral moesten werken achter de ramen van de Wallen en de rosse buurten van Alkmaar, Den Haag en Utrecht. En deze als vluchtgevaarlijk bekend staande man krijgt ‘zeer royaal’ verlof. Een enorme justitiële blunder, zo heeft minister Hirsch Ballin toegegeven intussen.

Zulk soort blunders lijken bepaald niet voorkomen te worden door topadvocaten die met geld dat over de ruggen van anderen is verdiend opkomen voor de belangen van criminelen. Natuurlijk: iedereen, ongeacht zijn misdaad, heeft recht op juridische bijstand en op een eerlijk proces. Dat is een terecht uitgangspunt, die, laten we dat niet vergeten, ook geldt voor de slachtoffers van Saban & co. Maar die vinden nooit een advocaat van het kaliber als Spong aan hun zijde. Zij hebben heel wat meer te claimen dan ‘imagoschade’, maar ze hebben geen geld. Hun rechten blijven veelal fictief. En daar wringt de schoen. Ik las er de eed die advocaten moeten afleggen nog eens op na:

Ik zweer (beloof) getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet, eerbied voor de rechterlijke autoriteiten, en dat ik geen zaak zal aanraden of verdedigen, die ik in gemoede niet gelove rechtvaardig te zijn.

Met name de laatste regel, ‘(een zaak) die ik in gemoede niet gelove rechtvaardig te zijn’, is helder genoeg. Hoe rechtvaardig kan je zijn als je als raadsman van een vrouwenhandelaar de media aanklaagt wegens ‘imagoschade’ omdat zijn huwelijksfoto uit de gevangenis in verschillende media is gebruikt? En wat doet het met je eigen rechtvaardigheidsgevoel en dat van de tientallen slachtoffers als je weet dat jouw (veroordeelde) cliënt ontsnapt en rondloopt in het buitenland, dat je waarschijnlijk gewoon contact met hem hebt maar je ‘niet vrij voelt’ hier uitspraken over te doen? Een belangrijke regel uit de Advocatenwet is bovendien dat een advocaat zich zodanig dient te gedragen dat “het vertrouwen in de advocatuur of in zijn eigen beroepsuitoefening” niet wordt geschaad. Met dit soort claims op grond van ‘imagoschade’ van een crimineel lijkt mij dat het vertrouwen in de advocatuur geweld wordt aangedaan.

Het is niet heel verwonderlijk dat door dit soort voorvallen ons justitieel apparaat aan borreltafels een flinke tik oploopt en het idee postvat dat je in Nederland als crimineel beter af bent dan als gewone, brave burger.