In de Amerikaanse staat Wisconsin zijn gisteren een leraar en leerling doodgeschoten bij een 'school shooting'. Als ouder in de VS ben je veel met deze mogelijkheid bezig, weet journalist Hans Klis. "Iedere dag als ik mijn kind wegbracht, dacht ik eraan."

Een 15-jarige leerling die in een klaslokaal het vuur opent en daarmee twee mensen doodt en vijf anderen verwondt. In Nederland voelt zoiets misschien een beetje als een ver-van-je-bed-show, maar in de Verenigde Staten leven ouders dagelijks in angst dat dit ook hun kind kan overkomen.

Doodsoorzaak nummer 1

Oud-correspondent Klis schreef het boek 'Generatie Columbine' over school shootings. Tijdens zijn verblijf in Amerika had ook hij de angst voor een schietpartij op de school van zijn kind. Het was voor hem zelfs een van de belangrijkste redenen om na 4,5 jaar weer terug naar Nederland te verhuizen. "De kans is gewoon groter dan nul. En in Nederland heb ik die angst niet."

Hij wijst erop dat school shootings verantwoordelijk zijn voor 1 procent van de doden die ieder jaar in Amerika vallen door wapens. "Maar vuurwapengeweld is wel de leidende doodsoorzaak voor kinderen, dat is al jaren zo. Meer dan kanker of bijvoorbeeld auto-ongelukken. Dat is bizar om over na te denken."

'Ze zijn er altijd mee bezig'

Klis was niet de enige in het land die hier dagelijks mee bezig was, merkte tijdens het schrijven van zijn boek. "Het viel me ook gewoon op als ik het erover had in gesprekken met kinderen en studenten, dat het eigenlijk naar voren kwam dat ze er altijd mee bezig waren."

"Mensen op de universiteit die, als ze in een collegezaal kwamen, bewust ergens gingen zitten en erover nadachten van: als ik daar ga zitten, dan ben ik snel weg of dan ben ik uit het zicht van de deur", geeft hij als voorbeeld.

Oefenen voor schietpartij

In de Verenigde Staten is oefenen voor een schietpartij, op school maar bijvoorbeeld ook bij bedrijven, volgens hem dan ook 'heel normaal'. "Op de basisschool worden ze getraind wat ze moeten doen als er een 'active shooter' in de school komt. Dus ze oefenen wat ze moeten doen bij een brand, maar ook als iemand met een wapen binnenkomt."

Bij de schietpartij in Wisconsin was het een leerling uit groep 4, dus van 7 of 8 jaar oud, die de politie belde om te melden dat er een schutter was. "Hij wist dat hij 9-1-1 moest bellen en vertellen wat er aan de hand was." Maar die oefeningen kunnen ook weer traumatisch zijn, weet Klis: "Ik heb vrienden die kinderen hadden die zich een paar dagen onder de tafel verstopten na zo'n oefening."

Gekaapt door politiek

Voor zijn boek sprak de journalist veel met bezorgde ouders, maar ook slachtoffers en nabestaanden. Als er ergens een school shooting plaatsvindt, komen volgens hem bij hen de gevoelens weer boven: verdriet, machteloosheid, boosheid. "Maar ook angsten die mensen hebben."

Klis vertelt dat dit soort schietpartijen vaak al snel 'gekaapt' worden door landelijke politici en activisten. Soms leiden school shootings ook tot complottheorieën. "Het is echt bittere ellende", zegt hij daarover. "En het wordt zo ook uit de handen gehaald van die rouwende ouders, van die mensen die getraumatiseerd zijn."

'Raakt me persoonlijk'

Schietpartijen als in Wisconsin raken hem persoonlijk, vertelt hij. "Ik heb kinderen, ik heb het van dichtbij gezien. Het is gewoon hartstikke pijnlijk om het weer te zien. En wetende dat ook dat het niet de laatste keer zal zijn. Misschien wel de laatste van dit jaar omdat het bijna vakantie is, maar volgend jaar gaat het weer gewoon beginnen."

Inmiddels woont Klis dus weer in Nederland en dat geeft rust, zegt hij tot slot. "In eerste instantie dacht ik: hé, waarom staat die deur open of waarom zit hij niet op slot hier? Maar nu heb ik dat niet meer. Ik ben nu eerder bang dat mijn kind niet goed geslapen heeft. Gewone angsten."

Meerdere natuurbranden en een sproeiverbod in Brabant: het is erg droog. En dat terwijl het pas begin april is. Wapenen we ons wel goed genoeg tegen droogte? "Er is in de winter vrij veel regen gevallen, maar dat water is voor een groot deel afgevoerd."

De kogel is door de kerk: de publieke omroep wordt grondig hervormd. Van de dertien omroepen blijft een handvol 'omroephuizen' over en de NTR verdwijnt, waardoor nog onduidelijk is wie programma's als Het Klokhuis en het Sinterklaasjournaal gaat maken.

Minister Eppo Bruins, die verantwoordelijk voor is mediabeleid, heeft zijn plannen vandaag in een brief naar de Tweede Kamer gestuurd. Volgens hem moet de publieke omroep beter inspelen op veranderingen in de samenleving en de opkomst van de grote techbedrijven, die de digitale media domineren. Ook wil Bruins 157 miljoen euro bezuinigen.

'Iedereen een plek geven'

"Wat we nodig hebben is een publieke omroep die beter samenwerkt, waar men met elkaar ervoor zorgt dat er meer geluid vanuit de samenleving terechtkomt in de omroepen en de programma's", zegt Bruins over het doel van zijn plannen. "Wat ik hoop is dat we over een paar jaar nog die mooie programma's zien die we nu ook zien, maar dat we merken dat iedereen een plek krijgt in het bestel."

In het huidige omroepbestel gaat dat nu niet goed, vindt de minister. Om een nieuw geluid te laten horen moet je eerst een compleet nieuwe omroep oprichten, met het daarbij minimaal 50.000 leden en een volledig nieuwe organisatie. Tussen een idee en het eerste programma zit volgens hem te veel tijd.

Vier of vijf 'omroephuizen'

Om dit te veranderen, en om kosten te besparen, moeten de huidige dertien omroepen van Bruins - als alles meezit - in 2029 opgaan in vier of vijf 'omroephuizen'. Daarmee is het bijna onvermijdelijk dat bekende omroepnamen zullen verdwijnen. In de toekomst hoeven omroepen bovendien geen leden meer te hebben en kunnen er geen nieuwe omroepen meer toetreden tot het bestel.

Maar om ervoor te zorgen dat alle geluiden die te horen zijn in de maatschappij ook daadwerkelijk een plek krijgen op televisie, radio en internet, wil de minister de omroephuizen verplichten om 'mee te bewegen met veranderende geluiden in de samenleving'. Hoe dat er in de praktijk uit moet gaan zien en wie daar toezicht op houdt, moet nog worden uitgewerkt, erkent hij.

Wat merkt de kijker?

Wel is het 'onvermijdelijk' dat de kijker of luisteraar iets gaan merken van de plannen, erkent de minister. Dat komt door de jaarlijkse bezuiniging van bijna 160 miljoen euro, maar ook door het verdwijnen van een omroep als de NTR. Die maakt educatieve programma's en (educatieve) jeugdprogramma's. Denk aan Het Klokhuis en het Sinterklaasjournaal, maar ook programma's als Andere Tijden.

De hervormingen van de publieke omroepen leveren volgens Bruins daarnaast niet genoeg geld op om te voorkomen dat in de toekomst ook programma's van andere omroepen op radio en televisie geschrapt zullen moeten worden.

'Meer herhalingen'

"Dit zal leiden tot meer herhalingen en minder productie", verwacht mediahistoricus en omroepdeskundige Huub Wijfjes van de Rijksuniversiteit Groningen. Ook is het volgens hem de vraag wie programma's als Het Klokhuis en het Sinterklaasjournaal - 'die breedgedragen zijn' - zal overnemen.

"De minister wil dat de educatieve taken naar andere omroepen gaan", legt hij uit. "Maar wie neemt dat soort programma's over? Of de geschiedenisprogramma's? Dat is onduidelijk."

Terug naar oude systeem

De mediahistoricus zegt dat Nederland met het nieuwe omroepbestel terugkeert naar het systeem dat voor 1968 bestond: omroepen die voor eeuwig in het bestel zitten omdat nieuwe omroepen niet kunnen en mogen toetreden.

En met het opheffen van de NTR, een zogenoemde 'taakomroep' die culturele en educatieve programma's moet uitzenden, keren we volgens Wijfjes terug naar de situatie van voor 1992. "Mijn grootste zorg is: hoe wordt de kwaliteit overeind gehouden met minder geld?"

'Eindelijk alles op de schop'

VVD-Kamerlid Claire Martens is juist tevreden dat het omroepbestel nu eindelijk op de schop gaat. Haar partij pleit al jaren voor een grondige stelselherziening omdat de publieke omroep niet meer bij de tijd zou zijn.

In het plan van minister Bruins zegt Martens grotendeels haar eigen plannen terug te zien. "Focus op waar wat ons betreft eigenlijk de publieke omroep voor is. Dus meer op journalistiek, en op het maken van culturele programma's."

Minder geld, minder kwaliteit?

Het Kamerlid zegt dat het 'een feit' is dat de publieke omroep het moet gaan doen met minder geld. "Maar dat betekent niet dat de mensen thuis daar last van gaan hebben", vertelt ze. "Wij willen al die managementlagen, al die bestuurslagen gaan afzwakken. Dus minder geld naar de publieke omroep betekent niet minder geld naar de journalistiek."

Maar volgens omroepdeskundige Wijfjes is dat nog maar de vraag: "De hervorming hinkt op twee gedachten: enerzijds bezuinigen, maar anderzijds investeren in de publieke omroep en journalistiek. Dat is moeilijk met elkaar te verenigingen."