Het lijkt me heel interessant om op dit moment in het centrum van de campagne van John McCain te zitten. Als waarnemer dan, want op dit moment is het verre van aangenaam om verantwoordelijk te zijn voor de campagne. Er werkt namelijk nogal wat tegen.   McCain is de afgelopen twee debatten niet in staat geweest om een inhoudelijke klapper te maken danwel issues naar voren te schuiven die hem de ideale president maken. Wat mij betreft waren beide kandidatendebatten een gelijkspel, zeker inhoudelijk (ze waren beide namelijk nogal inhoudsarm) en waar Barack Obama punten verspeelde door toch een wat afstandelijke houding, verloor McCain weer punten door te weigeren zijn tegenstander aan te kijken (eerste debat) en door zijn getergde gemoed niet genoeg in bedwang te kunnen houden (tweede debat: “That one”). En het is heel makkelijk gezegd dat geen winst voor McCain een verlies is, maar helaas is dat voor wat betreft die twee debatten wel waar.

En dan werkt die roteconomie nog eens tegen. Wat heb je aan je gelijk in Irak als heel Amerika zich zorgen maakt over de economie, in het bijzonder over zijn hypotheek en over zijn baan en over zijn spaargeld. McCain ondernam nog wel een poging om het initiatief weer naar zich toe te trekken met een nieuw plan om alle slechte hypotheken op te kopen (kosten: 300 miljard dollar, op te hoesten door de belastingbetaler). Maar dat is precies de big government waar McCain de plannen van Obama voor gezondheidszorg op afschoot.

Tsja, wat dan? Daar zullen ze in kamp-McCain op dit moment hard over nadenken. Niets lijkt effect te hebben. Zelfs de persoonlijke aanval op Obama (“bevriend met terroristen”) lijkt op dit moment nog af te glijden van de bijna teflon-achtige kandidaat Obama. Want de Amerikanen hebben alleen oog voor de economie. Bovendien slaat Obama harder terug dan welke Democraat de afgelopen tien jaar dan ook. Het Keating 5-schandaal is weliswaar oud, maar straalt nog steeds niet positief af op McCain. Een aanval op Obama met de pijlen gericht op dominee Jeremiah Wright zal waarschijnlijk ook afketsen, al was het alleen maar omdat McCain ook steun heeft gekregen van omstreden dominees en de dominee van Sarah Palin aan heksenuitdrijving doet. Die discussie willen ze niet.

Een laatste poging is Obama ervan te beschuldigen dat hij de smerigste campagne ooit voert, maar de Amerikanen vinden dat een “de pot verwijt de ketel”-argument, zeker als je in ogenschouw neemt dat McCain veel meer negatieve spotjes met ridicule verwijten en beschuldigingen de ether in slingert dan Obama (die zich beperkt tot het bekende uit de context citeren van zijn tegenstander, een strategie met een rijke historische traditie).

Voor twee kandidaten die aan het begin van de campagne beloofden een beschaafde campagne te willen voeren is het natuurlijk een beschamende ontwikkeling, zeker als ze elkaar de schuld geven van het negatief gaan. Maar een verrassing is het niet. In alle voorgaande campagnes van minimaal de afgelopen vijftig jaar (met een mogelijke uitzondering van die van Ronald Reagan, die de kiezer in ieder geval weer een goed gevoel gaf over zichzelf en het land) stond een negatieve strategie centraal. Dus Obama en McCain voeren een traditionele campagne.

Een campagne waarin McCain steeds driftiger op zoek is naar een instrument om de voorsprong van Obama in de peilingen teniet te doen. Het enige wat hij nog niet heeft geprobeerd is openlijk de rassenkaart spelen. Dat is denk ik een gok die hij niet zal willen nemen. Maar er zijn nog ruim drie weken te gaan. Alles kan.

Historicus Marc van Gestel schrijft sinds 2003 elke werkdag aan zijn weblog over de Amerikaanse presidentsverkiezingen vol: www.amerikalog.com

Na een urenlang spoedoverleg tussen de coalitiepartijen en premier Dick Schoof gisterenavond, gingen de overleggen vandaag verder. En daarbij worden de ergernissen tussen de partijen steeds groter, ziet ook politiek commentator Joost Vullings.

De Russische president Vladimir Poetin is voorstander van een bestand met Oekraïne, mits het leidt tot duurzame vrede. Dat liet hij weten tijdens een persconferentie. Toch houdt Ruslandkenner Helga Salemon een slag om de arm: "Poetin zal blijven stoken".

Eerder deze week bereikte de Verenigde Staten met Oekraïne een akkoord voor een wapenstilstand van dertig dagen. En nu lijkt Rusland voorzichtig de deur open te doen naar onderhandelingen. Maar dat kan alleen als er sprake is van een duurzame vrede. Of dat kan met het Amerikaanse voorstel, is volgens de Russische president nog niet duidelijk.

Staatstelevisie benadrukt Russische successen

Opvallend is dat de Russische staatstelevisie vooral de successen benadrukt, zoals het bezoek van Poetin aan Koersk en de Russische troepen die daar terrein terugwinnen. De vredesonderhandelingen zijn nauwelijks aan bod gekomen.

Volgens Salemon wil Poetin daarmee laten zien: we zijn aan de winnende hand. "Dus daar gaat het de hele week over in de journaals."

Geschiedenisboeken

Bovendien lijkt Poetin niet uit te zijn op vrede als er niet aan zijn eisen wordt voldaan. "Het lijkt alsof hij bedacht heeft dat hij de geschiedenisboeken in wil als de man die Oekraïne weer in de Russische invloedssfeer bracht. Hij is natuurlijk ook al een oude man", vertelt Salemon.

"Als je het volk in dit land rijp wil maken voor een vrede, dan praat je niet zoveel over oorlog. Als het al over onderhandelingen ging, was het vanuit het oogpunt dat Oekraïne zich toch niet aan afspraken zou houden."

Oorlogseconomie

Rusland wordt sinds de start van de oorlog met Oekraïne aan allerlei sancties onderworpen, door zowel de Europese Unie als de Amerikanen. "Eigenlijk draait de economie daar nu op oorlog. Dus als die oorlog ophoudt, dan stort de economie in."

Ook daarom acht Salemon de kans op vrede klein. "Poetin weet dat in vredestijd het land economisch niet gezond kan worden. Met een vrede wint hij daarom helemaal niet."

Eisen

Het land lijkt alleen akkoord te willen gaan met vredesonderhandeling of een staakt-het-vuren als aan al haar eisen wordt voldaan. "Ze willen bijvoorbeeld geen gebieden teruggeven. Geen internationale troepen op Oekraïens grondgebied."

En dat dat een flinke eisenlijst is, weten ze. "Poetin weet dat Oekraïne nooit akkoord kan gaan met alle eisen, dat is voor hen een breekijzer. In ieder scenario is voor Poetin oorlog voordeliger dan vrede."

Trump

Ook de Amerikaanse president Donald Trump zal daarin weinig verschil maken. "Ook als Trump zou zeggen: de Russen houden zich niet aan afspraken, ik steun Oekraïne weer voluit... Dan heeft Rusland gewoon de oude vijand terug. En dat zie je ook op televisie: in de propaganda wordt rekening gehouden dat de VS zich ook kan afzetten tegen Rusland."

"Wat je dan ook hoort: als de VS weer die vijandige houding aanneemt, is het beter om door te vechten." Bovendien zou ook als er wel een akkoord komt, Poetin niet meer te vertrouwen zijn. "Hij heeft vaker laten zien: aan afspraken houdt hij zich niet. Poetin houdt in feite Trump aan het lijntje."